Ανδρέας Βιολάρης
Ο Ανδρέας Μουσκάλης είχε πει κάποτε πως το επάγγελμα του προπονητή είναι το πιο δύσκολο στο κόσμο, εξηγώντας πως οι προπονητές στην εξέδρα είναι όσοι και φίλαθλοι, οι οποίοι πιστεύουν πως γνωρίζουν το αντικείμενο καλύτερα από εσένα. Δεν ξέρω αν είναι όντως το δυσκολότερο επάγγελμα στον κόσμο, σίγουρα όμως η δουλειά του προπονητή δεν είναι καθόλου εύκολη στη χώρα μας, ειδικά για τους Κύπριους προπονητές.
Σ’ αυτό το χώρο είσαι τόσο καλός όσο και στο τελευταίο σου παιχνίδι. Και αν αποτύχεις, δύσκολα σου δίνονται δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες στο πιο ψηλό επίπεδο. Τα πράγματα για το Σοφρώνη Αυγουστή δεν ήταν τόσο... πολύπλοκα, ούτε ιδιαίτερα δύσκολα. Αυτό καταδεικνύει η μέχρι τώρα, σύντομη πορεία του στην προπονητική. Στα έξι χρόνια παρουσίας του στους πάγκους πρόλαβε να δουλέψει σε αρκετές μεγάλες ομάδες και να πετύχει πράγματα που δεν θα ζήσει ποτέ η συντριπτική πλειοψηφία των Κύπριων συναδέλφων του. Οι πόρτες που του άνοιξαν και η αμεσότητα με την οποία έβρισκε την επόμενη δουλειά μετά από απόλυση ήταν πραγματικά αξιοζήλευτα.
Η αρχή έγινε φυσικά στο σπίτι του, στον Απόλλωνα, τον οποίο υπηρέτησε πίστα όσο λίγοι ως παίκτης. Και το όνομα του έγινε συνώνυμο με το σύλλογο. Οι συγκυρίες δούλεψαν υπέρ του και στα 39 του χρόνια, του δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβει προσωρινά την ομάδα. Και δεν χρειάστηκε παρά μόνο μερικές εβδομάδες για να αναγκάσει τον Κίρζη να τον νομιμοποιήσει. Σε διάστημα 12 ημερών ο «Κάττος» κατάφερε να κερδίσει την ΑΕΚ στην Αρένα, θριάμβευσε στο λεμεσιανό ντέρμπι και στο καπάκι πανηγύρισε διπλό στο ΓΣΠ επί της Ομόνοιας! Το τι ακολούθησε είναι λίγο – πολύ γνωστό. Οι πρωταγωνιστικές πορείες, τα δύο κύπελλα, οι δύο παρουσίες σε ευρωπαϊκό όμιλο και φυσικά το όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε ο Απόλλωνας τον καθιέρωσαν στις καρδιές των φίλων της ομάδας, αλλά και στην ελίτ των Κυπρίων προπονητών.
Οι βάσεις είχαν μπει. Το πρώτο δείγμα ήταν τόσο πειστικό για να του ανοίξει κι άλλες πόρτες. Το ήξερε και ο ίδιος ότι δεν θα αργήσει να έρθει η επόμενη ευκαιρία. Αυτό που δεν φανταζόταν φυσικά ήταν πως θα ήταν και πάλι από τον Απόλλωνα (!), μόλις 35 ημέρες μετά την απόλυσή του!
Ακόμα πιο σύντομη ήταν η αναμονή μέχρι να βρει τη δεύτερη ποδοσφαιρική του στέγη ως προπονητή, η οποία – μάλλον όχι τυχαία - ήταν η ίδια δεύτερη στέγη που είχε και ως τερματοφύλακας. Οι συγκυρίες δούλεψαν και πάλι υπέρ του. Στις 12 Νοεμβρίου του 2020 έλαβε τέλος η δεύτερη του θητεία στον Απόλλωνα, στις 24 του ίδιου μήνα αποχαιρετούσε την ΑΕΚ ο Ζοάν Καρίγιο και την ίδια μέρα έγινε αφεντικό στην Αρένα. Το πέρασμα του από τη Λάρνακα δεν ήταν μεγάλο, ούτε πετυχημένο. Και πολλοί πίστεψαν πως τα πράγματα στη συνέχεια θα ήταν πιο δύσκολα για τον Σοφρώνη. Ίσως να χρειαζόταν να κάνει ένα βήμα προς τα πίσω και με τη δουλειά του να ξανακερδίσει το δικαίωμα να εργαστεί και πάλι σε υψηλό επίπεδο.
Ωστόσο, η μοίρα είχε και πάλι διαφορετική άποψη. Και για μία ακόμη φορά του έκλεισε το μάτι. Όχι απλά δεν χρειάστηκε να «υποβιβαστεί», αλλά πολύ σύντομα του δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψει στην πιο πετυχημένη και πιο απαιτητική ομάδα του νησιού: Το ΑΠΟΕΛ! Παρά το τραγικό ξεκίνημα, κατάφερε να διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι τέλους και μαζί να κερδίσει την παραμονή του στον ηλεκτροφόρο πάγκο για την επόμενη σεζόν, η οποία αποδείχθηκε πολύ σύντομη για τον ίδιο.
Από τον Αρχάγγελο αποχώρησε τον περασμένο Οκτώβριο και δύο μήνες αργότερα βρέθηκε στην Καρμιώτισσα. Στην ομάδα των Πολεμιδιών κατέγραψε το συντομότερό του πέρασμα από πάγκο, αφού 54 μέρες μετά πήρε χαρτί απόλυσης. Τους πραγματικούς λόγους της αποχώρησή του ίσως να μην τους μάθουμε ποτέ. Υποψιάζομαι ότι δεν είναι καν ποδοσφαιρικοί και πως το περιστατικό με Τάντι ήταν απλά η αφορμή.
Ο Σοφρώνης δεν πρόλαβε να τα βάψει μαύρα και η τύχη του χαμογέλασε και πάλι! Την ίδια μέρα που έπαιρνε το χαρτί απόλυσης από την Καρμιώτισσα, χτύπησε το τηλέφωνό του από τα γραφεία της Ομόνοιας. Τηλεφώνημα που περίμενε άλλος Κύπριος τεχνικός, με τον οποίο είχε γίνει συζήτηση και υπήρχε προφορική συμφωνία για να διαδεχθεί τον Γιανίκ Φερέρα. Τον πρόλαβαν, όμως, οι εξελίξεις.
Και κάπως έτσι, από χθες (6/2), άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του. Σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την Ομόνοια, ο Σοφρώνης καλείται να σώσει τη χρονιά. Και ταυτόχρονα να ανεβάσει ξανά τις δικές του μετοχές, οι οποίες, κακά τα ψέματα, έχουν χάσει λίγη από την αξία τους. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσες άλλες ευκαιρίες θα έχει στο μέλλον για να δουλέψει στο πιο ψηλό επίπεδο. Όπως και οι... γατίσιες ψυχές, οι ευκαιρίες δεν είναι ανεξάντλητες. Και ο Σοφρώνης έχει ήδη σπαταλήσει κάποιες από αυτές.
Και η μοίρα τα έφερε με τέτοιο τρόπο που η χρονιά της Ομόνοιας, όσο και το μέλλον του στον πάγκο του «τριφυλλιού», θα παιχτούν σε μεγάλο βαθμό απέναντι στο δικό του δημιούργημα, το ΑΠΟΕΛ. Ενδεχόμενη πρόκριση επί του «αιώνιου» αντιπάλου, όπως και μια αντεπίθεση στο πρωτάθλημα με στόχο να προλάβει το τρένο της Ευρώπης μπορεί να αποτελέσει το εισιτήριο για παραμονή του στο «Ηλίας Πούλλος» και για την επόμενη χρονιά, κάτι για το οποίο θα αποφασίσει ο επόμενος τεχνικός διευθυντής της Ομόνοιας.
