Ανδρέας Βιολάρης
Τα πρώτα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Κάποιοι θα πουν πως το δείγμα είναι ακόμα μικρό και πρέπει να δώσουμε περισσότερο χρόνο στους διαιτητές μας. Αυτό μας είπε και ο Χάρης Λοιζίδης αμέσως μετά την αλλαγή στον προεδρικό θώκο της ΚΟΠ, αλλά και σε κάθε δοθείσα ευκαιρία. Ζήτησε πίστωση χρόνου και στήριξη στους Κύπριους διαιτητές. Ωστόσο, δεν μπορούμε να δώσουμε άφεση αμαρτιών ή να μηδενίσουμε το κοντέρ των σοβαρών λαθών που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Το ποινικό τους μητρώο δεν είναι λευκό.
Σε μια από τις δημόσιες τοποθετήσεις του, ο κ. Λοιζίδης έστειλε σαφές μήνυμα ότι «η διαιτησία πρέπει να εμπνέει εμπιστοσύνη και να αναλαμβάνει την ευθύνη. Μόνο έτσι αντιμετωπίζεται η καχυποψία και η προκατάληψη. Ευθύνη να αντιμετωπιστεί η προκατάληψη έχουμε και εμείς, οι παράγοντες. Οφείλουμε όλοι να κρίνουμε τη διαιτησία αντικειμενικά. Δεν πρέπει να ψάχνουμε άλλοθι στις διαιτητικές αποφάσεις και να στέλνουμε λανθασμένα μηνύματα στους φιλάθλους για πρόσκαιρη, δική μας αποφόρτιση. Σε αντίθετη περίπτωση, όσες προσπάθειες και αν γίνουν από την Ομοσπονδία, οι πιθανότητες επιτυχίας θα είναι περιορισμένες».
Λυπάμαι, αλλά για την ώρα η ηγεσία της ΚΟΠ κάθε άλλο παρά ακολουθεί το δρόμο που η ίδια έδειξε. Για την ακρίβεια, κάνει το ακριβώς αντίθετο. Είναι αντικειμενική κριτική να λες πως «δεν γίνονται τραγικά λάθη», την στιγμή που όλη η Κύπρος βλέπει εξόφθαλμα λάθη σε κάθε αγωνιστική (στο βαθμό … ύποπτο!) και ο ίδιος ο αρχιδιαιτητής τιμωρεί διαιτητές; Πως βοηθά στη μείωση της προκατάληψης, αλλά πολύ περισσότερο την πρόοδο των Κύπριων διαιτητών η ωραιοποίηση μιας προβληματικής κατάστασης; Πως θα μάθουν από τα λάθη τους αν δεν τους τα επισημάνεις; Πως θα βελτιωθούν όταν ακολουθείς την τακτική του «κάνω το άσπρο, μαύρο»;
ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ, ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ
Η ανάγκη μας ως ανθρώπινα όντα για αναγνώριση είναι διαχρονική. Από τα πρώτα μέχρι και τα τελευταία μας βήματα αναζητούμε την επιβεβαίωση, τον έπαινο και την επιβράβευση. Ωστόσο, η απουσία δίκαιης και εποικοδομητικής κριτικής στερεί από τον άνθρωπο ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία επιβίωσης και ανάπτυξης: την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα λάθη του, να μαθαίνει από αυτά και να βελτιώνεται.
Η υπερβολική προστασία μπορεί να εκθέσει ένα διαιτητή. Ή, ακόμα, και να τον γελοιοποιήσει. Όπως γελοιοποιήθηκε κι ο Βασιλιάς του Άντερσεν, αφού κανείς στην αυλή δεν τολμούσε να παραδεχτεί ή να υποδείξει πως ο βασιλιάς ήταν γυμνός! Σαν άλλος… Willy Loman («Θάνατος του Εμποράκου»), η ΚΟΠ τρέφει τα παιδιά της με υπερβολικές προσδοκίες και ψευδαισθήσεις, με αποτέλεσμα να τους καθησυχάζει, να εμποδίζει την πρόοδό τους, να τους δημιουργεί προβλήματα και στο τέλος να τους οδηγεί στην αποτυχία.
Ο σωστός ηγέτης και μέντορας είναι αυτός που είναι δίκαιος. Δίκαιος με όλους. Η ειλικρινής και εποικοδομητική κριτική οδηγεί στη σωστή κατεύθυνση και λειτουργεί σαν καθρέφτης ο οποίος δείχνει ξεκάθαρά ποιοι είμαστε, χωρίς φίλτρα, κολακείες και ψευδαισθήσεις.
Όλα τα πιο πάνω, σε συνάρτηση με την πίεση που ασκούν οι ομάδες, την αυστηρή κριτική των ΜΜΕ (όσων κάνουν τέλος πάντων) και τα ισοπεδωτικά σχόλια του κόσμου δημιουργούν μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία δεν επιτρέπει στους διαιτητές, όχι απλά να βελτιωθούν αλλά και να αντέξουν στο τοξικό κλίμα του κυπριακού ποδοσφαίρου. Δημιουργεί διαιτητές που δεν έχουν προσωπικότητα και αυτογνωσία. Διαιτητές που τους χαρακτηρίζει η αναποφασιστικότητα, η ατολμία και ο φόβος. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε ανεπίτρεπτα λάθη τα οποία ξεπερνάνε τα όρια του ανθρώπινου ή του ανεκτού και τα οποία οδηγούν στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλει ο πρόεδρος της ΚΟΠ.
Όσο οι ίδιοι οι Κύπριοι διαιτητές δεν βοηθάνε και δεν στηρίζουν τον εαυτό τους, δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος. Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα) θα αναγκαστεί και η ηγεσία της ΚΟΠ να κάνει στροφή, να δει την αλήθεια κατάματα και να αρχίσει να κάνει διαβήματα για κάθοδο ξένων διαιτητών για να βγει και η φετινή σεζόν. Μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη. Αρχικά με Κύπριους κι από ένα σημείο και μετά με ξένους. Και πάει λέγοντας. Σαν φαύλος κύκλος που δεν σπάζει ποτέ. Που κρατά και θα συνεχίσει να κρατά για πολλά χρόνια ακόμα.
