Ανδρέας Βιολάρης
Ένα σημαντικό κεφάλαιο έκλεισε με την αποχώρηση του Γιώργου Κούμα από την ΚΟΠ. Μετά από επτά χρόνια θητείας ως πρόεδρος και συνολικά 20 χρόνια παρουσίας στα διοικητικά της Ομοσπονδίας, ο «βασιλιάς» αποφάσισε να αφήσει το θρόνο του, όχι γιατί το επιθυμούσε ο ίδιος ή για να προστατεύσει το κυπριακό ποδόσφαιρο, όπως προσπάθησε να μας πείσει μέσα από την αποχαιρετιστήρια του δήλωση. Αν είχε τέτοιες ευαισθησίες θα μας άδειαζε τη γωνιά εδώ και χρόνια. Ο παραιτηθείς πρόεδρος έφυγε πολύ απλά γιατί τον ανάγκασαν οι καταστάσεις, οι εξελίξεις και οι πιέσεις.
Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως ο κ. Κούμας θα έπαιρνε τη… γενναία απόφαση να παραιτηθεί αν δεν υπήρχαν οι εις βάρους του καταγγελίες, ποινικές έρευνες και πορίσματα, μέσα από τα οποία προκύπτει ασυμβίβαστο; Ο μοναδικός λόγος που αποχωρεί είναι τα όσα έγιναν και πολύ περισσότερο αυτά που θα ακολουθήσουν. Ποινικές διώξεις, αστυνομικές ανακρίσεις και - με βάση τα στοιχεία που έχει ενώπιον του ο Γενικός Εισαγγελέας - πολύ πιθανόν δίκη.
Οι πληροφορίες των τελευταίων εβδομάδων ανέφεραν ο κλοιός έχει σφίξει για τα καλά και ο πρώην πλέον πρόεδρος της ΚΟΠ βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Λέγεται, μάλιστα, πως πέραν από τον κ. Κούμα τον τελευταίο καιρό έχουν χάσει τον ύπνο τους κι άλλα πρόσωπα. Και η Αστυνομία αναμένει το πράσινο φως από τη Γενική Εισαγγελία για να τους καλέσει για καταθέσεις.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΠ
Η αποχώρηση Κούμα θα μπορούσε να αποτελέσει την ιδανική ευκαιρία για να γυρίσουμε οριστικά σελίδα ως κυπριακό ποδόσφαιρο. Να κάνουμε μια νέα αρχή, με καινούργια πρόσωπα, φρέσκες ιδέες. Ατομα τα οποία θα ενδιαφέρονταν πρώτα και κύρια για το καλό και την εξέλιξη του αθλήματος.
Δυστυχώς, κάτι τέτοιο μοιάζει ουτοπικό. Με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως τίποτα από τα πιο πάνω δεν θα συμβεί. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις. Αυτή τη φορά, μάλιστα, νιώθω πως ο «Μανωλιός» δεν θα δοκιμάσει καν να βάλει τα ρούχα του αλλιώς. Ο Γιάννης δεν θα γίνει καν… Γιαννάκης. Ούτε καν θα δοκιμάσουν να ξαναζεστάνουν το ίδιο φαγητό. Θα μας το προσφέρουν κρύο και άνοστο.
Στους ποδοσφαιρικούς κύκλους λέγεται πως ο κ. Κούμας φρόντισε να προετοιμάσει το έδαφος για την επόμενη μέρα, αφού φαίνεται πως έχει εξασφαλίσει τις απαιτούμενες ψήφους που θα στηρίξουν, αν χρειαστεί, τον διάδοχό του. Και εννοείται πως θα είναι άτομο δικής του επιλογής, είτε αυτός ονομάζεται Χάρης Λοίζιδης είτε οτιδήποτε άλλο.
Όλα δείχνουν πως θα συνεχίσουμε με τα ίδια πρόσωπα. Θα συνεχίσουμε να τρώμε στην μούρη τις ίδιες πολιτικές, με το ίδιο περίβλημα. Το κυπριακό ποδόσφαιρο θα διοικείται και πάλι από άτομα με ξεκάθαρη έλλειψη διάθεσης για κάθαρση και βελτίωση. Θα είναι μια προέκταση της πολιτικής και της νοοτροπίας που χάραξε ο Γιώργος Κούμας.
Πως μπορούν όμως να δώσουν λύση στα προβλήματα τα ίδια τα άτομα που τα δημιούργησαν; Όπως συμβαίνει σε πολλούς άλλους οργανισμούς (κρατικούς και μη) του τόπου μας, έτσι και η ΚΟΠ παραμένει εδώ και χρόνια εγκλωβισμένη σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα διοίκησης. Είναι «αιχμάλωτη» από τα ίδια πρόσωπα. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δημιουργείται ένας κλειστός κύκλος εξουσίας, ο οποίος συνήθως λειτουργεί με τη λογική της συντήρησης και το ένστικτο της αυτοπροστασίας, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να εξελιχθούν και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σήμερα.
ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΝΕΟΙ ΗΓΕΤΕΣ
Σε μια εποχή που ο αθλητισμός και το business γύρω από αυτό αλλάζουν ραγδαία και οι ανάγκες εξελίσσονται διαρκώς, απαιτούνται φρέσκες ιδέες και νέες στρατηγικές. Η ανανέωση δεν είναι απλώς θέμα προσώπων, αλλά πρωτίστως θέμα νοοτροπίας. Το ποδόσφαιρό μας χρειάζεται άτομα με σύγχρονες αντιλήψεις, καθαρές προθέσεις και στρατηγικές που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του αθλήματος. Το ποδόσφαιρο δεν θα πάει μπροστά με ανθρώπους που κουβαλούν βαρίδια του παρελθόντος και δεσμεύσεις απέναντι στα όποια συμφέροντα. Ένα καλύτερο αύριο δεν μπορεί να χτιστεί με υλικά και λάθη του χθες.
Αναζητούνται νέοι ηγέτες με θέληση και ικανότητα να αλλάξουν ριζικά το μοντέλο λειτουργίας. Χρειαζόμαστε άτομα που θα φέρουν νέα, σύγχρονη κουλτούρα, που θα εγκαταστήσουν μηχανισμούς διαφάνειας, αξιοκρατίας και λογοδοσίας. Θέλουμε κόσμο που θα δώσει προτεραιότητα στο ίδιο το ποδόσφαιρο και την βελτίωσή του και όχι σε προσωπικά συμφέροντα κα ατζέντες. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ελπίδα και προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.
