Ανδρέας Βιολάρης
Με αφορμή τις πρόσφατες τοποθετήσεις των Πρόδρομου Πετρίδη και Αντρέα Σάντη, ξεκίνησε και πάλι δημόσια συζήτηση για τους ξένους επενδυτές. Παρόμοιες δηλώσεις φυσικά έγιναν κατά περιόδους κι από προέδρους ή παράγοντες άλλων ομάδων. Οι πρόεδροι ΑΠΟΕΛ και Ανόρθωσης αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων σε «νέο φρούτο», σε... δηλωμένους και αδήλωτους προϋπολογισμούς, «ταφόπλακες», αλλά και την ανάγκη για σωστούς και αυστηρούς ελέγχους σε όλους όσοι επενδύουν στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά, ξεκινώντας από το δεδομένο πως δεν πρόκειται για νέο φρούτο. Ούτε για ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε φέτος στη χώρα μας. Είναι κάτι που ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια. Αυτό που άλλαξε φέτος και είχε ως αποτέλεσμα να θορυβηθούν οι παραδοσιακά μεγάλοι είναι πως για πρώτη φορά νιώθουν πραγματική απειλή από τους «μικρούς». Λογικό είναι να ενοχλεί ή και να φοβίζει κάποιους το γεγονός ότι αλλάζει ο ποδοσφαιρικός χάρτη και αμφισβητείται η κυριαρχία τους.
Τα ίδια έλεγαν και στην Αγγλία πριν από 20 χρόνια, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Ρώσος μεγιστάνας, Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Στη συνέχεια κατέφθασαν στο Μεγάλο Νησί Αμερικανοί, αγοράζοντας τους κορυφαίους συλλόγους της χώρας (Μαν Γ., Λίβερπουλ, Άρσεναλ), ακολούθησαν Άραβες, Ασιάτες, για να φτάσουμε στο σημείο σήμερα οι «ξένοι επενδυτές» να κατέχουν το 80% των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ! Η «παγκοσμιοποίηση» του αγγλικού ποδοσφαίρου φυσικά έφερε και την εκτόξευσή του, αγωνιστικά και οικονομικά, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Επιστρέφουμε στην Κύπρο. Το αν οι ξένοι επενδυτές θα αποτελέσουν την ταφόπλακα του κυπριακού ποδοσφαίρου ή απλά των ίδιων των ομάδων τους, δεν μπορώ να το προβλέψω. Είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος. Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι πως Κύπριοι... επενδυτές έχουν κλείσει ομάδες ή τις έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Τα δύο πιο εξωφρενικά παραδείγματα είναι η Ομόνοια του Μιλτιάδη Νεοφύτου και πιο πρόσφατα το ΑΠΟΕΛ του Πρόδρομου Πετρίδη.
Αλήθεια, πόσο μεγαλύτερα είναι (αν είναι) τα φετινά μπάτζετ των Πάφου και Άρη σε σύγκριση με τους προϋπολογισμούς που είχαν τα προηγούμενα χρόνια οι δύο «αιώνιοι» της Λευκωσίας; Αν μη τι άλλο, οι δύο ομάδες έδειξαν πως μπορούν να αξιοποιήσουν πολύ καλύτερα τα εκατομμύρια που επενδύουν, χτίζοντας ρόστερ που είναι αντάξια των μεγάλων μπάτζετ. Ας μην μιλήσουμε για οργάνωση, οργανογράμματα και επενδύσεις (σε γηπεδικές εγκαταστάσεις) επειδή οι «νεόπλουτοι» έβαλαν και σε αυτό τον τομέα γυαλιά στους «μεγάλους».
Επιλεκτική ευαισθησία υπάρχει και για τους... αδήλωτους προϋπολογισμούς. Μας ενοχλούν τα μαύρα χρήματα και τα διπλά συμβόλαια στο ποδόσφαιρο μας; Ή μας ενοχλούν ΜΟΝΟ τα μαύρα χρήματα και τα διπλά συμβόλαια που δίνουν οι «ξένοι επενδυτές»; Γιατί δεν έγινε ποτέ δημόσια συζήτηση από κανένα πρόεδρο για τα κρυφά συμβόλαια και το μαύρο χρήμα που σπρώχνουν στο ποδόσφαιρο δικοί μας παράγοντες; Είναι λιγότερο... βρόμικα τα λεφτά όταν προέρχονται από κυπριακά χέρια;
Η παγκοσμιοποίηση (στο ποδόσφαιρο) ήρθε για να μείνει και στην Κύπρο. Αυτό δεν αλλάζει. Αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε είναι τη νοοτροπία μας, αλλά και τις διαδικασίες. Ναι, να γίνονται οι αυστηροί έλεγχοι, από ανεξάρτητες επιτροπές και ότι την ΚΟΠ (δηλαδή τις ίδιες τις ομάδες!) και όχι μόνο σε «ξένους επενδυτές», αλλά και στους Κύπριους παράγοντες. Πρέπει να μπουν ασφαλιστικές δικλείδες οι οποίες θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των ομάδων και την αποτροπή οικονομικού «ντόπινγκ» που οδηγεί σε αθέμιτο ανταγωνισμό.
