Ανδρέας Βιολάρης
Αντιλαμβάνομαι πως είναι σοκαριστική η εικόνα ενός άνδρα να τραβά μαχαίρι και να απειλεί συνανθρώπους του, πόσω δε μάλλον όταν λαμβάνει χώρα σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Είναι από τις πιο σοβαρές μορφές βίας με την οποία μπορεί να έρθει αντιμέτωπος κάποιος σε ένα γήπεδο. Και το τελευταίο που περιμένει να δει ένας φίλαθλος, ειδικά ένας γονιός που πάει με το παιδί του σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.
Δεν θα έπρεπε όμως να είναι το ίδιο σοκαρισμένοι όλοι όσοι γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στο χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου. Η δήθεν έκπληξη που επιδεικνύουν ορισμένοι για το γεγονός ότι ένα (ή περισσότερα άτομα) οπλοφορούσε στα επίσημα θεωρία του ΓΣΠ φτάνει τα όρια της υποκρισίας. Οι πρώτοι που ξέρουν ότι υπάρχουν εγκληματικα στοιχεια στο ποδόσφαιρό μας είναι οι ίδιες οι αστυνομικές αρχές. Όπως φυσικά και η πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών παραγόντων, ακόμα και η ηγεσία της ΚΟΠ.
Δεν είναι καν κοινό μυστικό ότι στους κόλπους των ομάδων, αλλά και διάφορων οργανωμένων οπαδικών συνόλων, έχουν εισχωρήσει άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με το αθλητισμό. Είναι γνωστό πως άτομα του υπόκοσμου έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το άμοιρο κυπριακό ποδόσφαιρο και ως ένα βαθμό κάνουν και κουμάντο. Και γύρω από αυτά τα άτομα υπάρχει ένας μικρός στρατός από μπράβους και συμμορίες. Και ορισμένοι από αυτούς οπλοφορούν, με μαχαίρια ή άλλα όπλα. Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά κάποιος τράβηξε το μαχαίρι, στην παρουσία εκατοντάδων άναυδων οπαδών.
Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, είναι μια μικρογραφία της προβληματικής και διεφθαρμένης κοινωνίας μας και της παραοικονομίας, όπου και εκεί ζει και βασιλεύει ο υπόκοσμος. Η Αστυνομία γνωρίζει ποιοι κάνουν παιχνίδι. Ξέρει ποιοι είναι οι «αρχηγοί» των ομάδων και ποιοι είναι δυνατοί οι «παίκτες», σε κάθε πόλη ξεχωριστά. Γνωρίζουν ακόμα και κάποιους από τους δευτεροκλασάτους παίκτες οι οποίοι απλά συμπληρώνουν το... ρόστερ. Ξέρουν ποιοι διακινούν ναρκωτικά, ποιοι εκβιάζουν και απειλούν, ποιοι πουλούν προστασία, ποιοι κάνουν τοκογλυφία, ποιοι ελέγχουν τον παράνομο τζόγο, την πορνεία και πάει λέγοντας.
Δεν είναι μυστικό πως άτομα τα οποία κατείχαν κατά καιρούς καίρια πόστα στην αστυνομία είχαν στενές και αμφιλεγόμενες σχέσεις, διασυνδέσεις και φιλίες με τον υπόκοσμο. Και δεν αναφερόμαστε απλά σε άτομα του υπόκοσμου που χρησιμοποιούνται ως πληροφοριοδότες (που ακόμα και εκεί οι γραμμές είναι πολύ λεπτές και πολλές φορές τις περνάνε), αλλά σε σχέσεις που χρησιμοποιήθηκαν ως πρόφαση με δήθεν σκοπό την αντιμετώπιση ενός άλλου μέρους του υποκόσμου, αλλά στο τέλος λειτουργούσαν για προσωπικό όφελος και των μεν και των δε.
Είναι κοινός παραδεκτό ότι η αστυνομία γνωρίζει, αλλά αδυνατεί να πράξει και να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα. Αυτό το ξέρουν καλύτερα οι ίδιοι οι εγκληματίες. Για αυτό και νιώθουν άτρωτοι. Πανίσχυροι. Και ως τέτοιοι ενεργούν. Το να πηγαίνουν στο γήπεδο με μαχαίρι ή πιστόλι, αποτελεί απλά μέρος της καθημερινότητάς τους. Και για αυτά τα άτομα είναι απόλυτα φυσιολογικό να τραβήξουν το όπλο από την τσέπη όταν νιώσουν απειλή. Στο δικό μου μυαλό είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει πραγματική και έμπρακτη βούληση από την εξουσία αυτού του τόπου: Εκτελεστική, νομοθετική και τη δικαστική.
Δυστυχώς, η κοινωνία μας έχει αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια. Ως πολίτες νιώθουμε την ανασφάλεια στο πετσί μας, αλλά και θυμό για την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει ένα τόσο σοβαρό θέμα η Πολιτεία. Και δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση να αλλάξει η κατάσταση. Και αν αλλάξει, θα είναι και πάλι προς το χειρότερο. Και εμείς, ως λαός, παρακολουθούμε απαθείς την κοινωνία μας να εξελίσσεται σε μια ζούγκλα, όπου επικρατεί ο φόβος και η ανασφάλεια.
Ζούγκλα άρχισαν να ξαναθυμίζουν και τα γήπεδά μας. Και για αυτό δεν ευθύνεται μόνο ο υπόκοσμος. Η έξαρση της βίας που παρατηρείται είναι ανησυχητική και μέσα σε λίγες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες όσων κρουσμάτων βίας δεν είδαμε στα γήπεδα στα πρώτα τέσσερα χρόνια της Κάρτας Φιλάθλου. Και παρατηρείται ξανά το φαινόμενο να γυρνάνε την πλάτη στο άθλημα υγιώς οι σκεπτόμενοι οπαδοί, οικογενειάρχες και παιδιά. Και καλά κάνουν. Και δεν αναμένεται να αργήσει η μέρα που θα ξεκινήσουν εκ νέου οι συζητήσεις από τους αρμόδιους για λήψη πιο αυστηρών μέτρων, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση μετακίνησης οπαδών σε εκτός έδρας παιχνίδια. Μέχρι τότε, ελπίζουμε να συνεχίζουμε να είμαστε τυχεροί και να μην θρηνήσουμε θύματα...
