Ανδρέας Βιολάρης
Αφού πρώτα απολογηθώ εκ των προτέρων για το μέγεθος του κειμένου που ακολουθεί, μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Συγχαρητήρια σε όλους. Από τον Γιώργο Κούμα μέχρι τον τελευταίο εμπλεκόμενο στην εθνική ομάδα. Για να φτάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, στην τελευταία θέση, με τη χειρότερη επίθεση, σε όμιλο στον οποίο συμμετέχει και η Μάλτα, σίγουρα χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια και δεν μπορεί παρά να ευθύνονται ΟΛΟΙ!
Είναι αυτός ο πάτος μας; Και άρα από τούδε και στο εξής ξεκινά η ανάδυση της Εθνική μας; Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Και αυτό επειδή η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Ούτε κρύβεται πίσω από το όνομα του επόμενου προπονητή, ούτε πίσω από το ταλέντο και την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που θα κληθούν στα επόμενα παιχνίδια. Τα προβλήματα είναι βαθύτερα και η ευθύνη βαραίνει πολύ περισσότερο αυτούς που λαμβάνουν διαχρονικά τις αποφάσεις για την Εθνική μας και το κυπριακό ποδόσφαιρο γενικότερα.
Το πλάνο και οι στόχοι...
Εδώ και χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για το περιβόητο στρατηγικό πλάνο της ΚΟΠ για τις Εθνικές ομάδες, το οποίο εκπονήθηκε το 2016 με επικεφαλής τον τεχνικό διευθυντή, Σάββα Κωνσταντίνου, σε συνεργασία με τους τότε ομοσπονδιακούς προπονητές όλων των ηλικιακών ομάδων. Το 2019, ένα χρόνο μετά την εκλογή του στην προεδρία της Ομοσπονδίας, ο Γιώργος Κούμας παρουσίασε το πενταετές στρατηγικό πλάνο της ΚΟΠ, το οποίο μεταξύ άλλων περιλάμβανε: τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής Εθνικής Ανδρών, η οποία να έχει ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία και νοοτροπία νικητή. Ταυτόχρονα, τέθηκε στόχος όπως μέχρι το 2024 η Εθνική Ανδρών να διατηρηθεί μεταξύ των θέσεων 32 και 36 στην κατάταξη της UEFA. Εκείνη την περίοδο η Κύπρος κατείχε την τιμητική 36η θέση μεταξύ των 55 χωρών- μελών της UEFA.
... και τα απογοητευτικά αποτελέσματα!
Που βρισκόμαστε δύο χρονια μετά; Στον πάτο ενός ομίλου στον οποίο συμμετέχει η Μάλτα και ο μόνος λόγος που μπορεί να αποφύγουμε την τελευταία θέση είναι η αλλαγή στα κριτήρια ισοβαθμίας (διαφορά τερμάτων και όχι μεταξύ μας παιχνίδια) και όχι γιατί είχαμε καλύτερη παρουσία από την «αδύνατη» του ομίλου. Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι τερματίσαμε και στο τελευταίο Nations League (θα παίξουμε αγώνα μπαράζ για την αποφυγή του υποβιβασμού με την Εσθονία τον Μάρτη) σε όμιλο με περίπου ισάξιες ομάδες, όπως το Αζερμπαϊτζάν, το Λουξεμβούργο και το Μαυροβούνιο. Όλα αυτά στη θεωρία, γιατί στην πράξη αποδείχθηκε πως ήμασταν και πάλι η χειρότερη ομάδα και μοιραία τερματίσαμε στην τελευταία θέση.
Όσον αφορά την κατάταξή μας στην UEFA, όχι απλά δεν βελτιώθηκε, αλλά υποχωρήσαμε στην 41η θέση. Μας προσπέρασαν χώρες όπως Γεωργία, Λουξεμβούργο, Λευκορωσία, Αρμενία και μοιάζει να είναι θέμα χρόνου να δούμε και την πλάτη χωρών όπως Κόσοβο, Εσθονία, Αζερμπαϊατζάν, Καζακστάν. Επιπρόσθετα, μέσα σε αυτή τη διετία κάθισαν τρεις διαφορετικοί προπονητές στον πάγκο της εθνικής μας και πολύ πιθανόν σύντομα να γίνουν τέσσερις. Και καλύτερα ας μην μιλήσουμε για την «ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία και νοοτροπία νικητή».
Κατά την άποψη μου, το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη ανθρώπων του ποδοσφαίρου και κατάλληλα καταρτισμένων ατόμων στα κέντρα αποφάσεων. Στη συντριπτική πλειοψηφία τα άτομα που κάνουν κουμάντο στην ΚΟΠ δεν είναι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, αλλά επιχειρηματίες οι οποίοι έτυχε κάποια στιγμή να εμπλακούν στα διοικητικά κάποιων ομάδων και στην πορεία ο δρόμος τους έβγαλε στην Ομοσπονδία, όπου παραμένουν για πολλά χρόνια.
Ο Σάββας και ο Μάριος
Σαφώς και στην ΚΟΠ εργοδοτούνται και άτομα του ποδοσφαίρου, όπως προπονητές και πρώην διεθνείς ποδοσφαιριστές. Κάποιοι μάλιστα κατέχουν και σημαντικά πόστα. Όπως για παράδειγμα οι Σάββας και Μάριος Κωνσταντίνου, οι οποίοι προσελήφθησαν για να βοηθήσουν με τη γνώση και την εμπειρία τους. Κάτι που ως ένα βαθμό το πέτυχαν. Ποιος είναι όμως ο ρόλος τους σήμερα;
Ο Σαββας Κωνσταντίνου είναι ο τεχνικός διευθυντής της ΚΟΠ. Τα τελευταία χρόνια όμως του έμεινε μόνο ο… τίτλος. Εδώ και καιρό τέθηκε στο περιθώριο και σε καμία περίπτωση δεν έχει το ρόλο και την εμλποκή που είχε τα πρώτα χρόνια παρουσίας του. Αμφιβάλλω αν έχει πλέον λόγο και στις αποφάσεις που αφορούν στην πρόσληψη προπονητών, όχι μόνο στην Εθνική ανδρών αλλά και στις πιο μικρές ηλικίες. Αντ΄ αυτού, είναι πλέον υπεύθυνος για την ανέγερση του αθλητικού κέντρου στον Κόρνο (!) και όχι για το στρατηγικό πλάνο που ο ίδιος δημιούργησε. Μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν είναι καν σε ισχύ το συγκεκριμένο πλάνο…
Όσον αφορά τον Μάριο Κωνσταντίνου, δεν έχει κάποια ουσιαστική εμπλοκή σε θέματα εθνικών ομάδων. Είναι υπεύθυνος της Σχολής Προπονητών της ΚΟΠ και μάλιστα τα τελευταία χρόνια τρέχει μόνος του για να διεκπεραιώσει όγκο δουλειάς που θα έπρεπε να φέρουν εις πέρας δύο, τρεις ή και περισσότεροι προπονητές. Στο μισθολόγιο και στα γραφεία της ΚΟΠ υπάρχουν και άλλοι πρώην διεθνείς ποδοσφαιριστές ή προπονητές, δεν αντιλήφθηκα όμως να έχουν συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων και θα ήταν άδικο να τους καταλογίσουμε σημαντικό μερίδιο της ευθύνης.
Πλάνο, όραμα, χρήμα, κατάλληλα άτομα!
Που καταλήγουμε; Στο γεγονός ότι οι τύχες των εθνικών μας ομάδων (και του κυπριακού ποδοσφαίρου γενικότερα) είναι στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι - στα δικά μου μάτια - δεν έχουν την απαιτούμενη γνώση, όραμα και ικανότητες. Και το χειρότερο, πρόκειται για άτομα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια δεν με έπεισαν ότι αγαπάνε το ποδόσφαιρο και νοιάζονται πραγματικά για το καλό και την ανέλιξή του εντός των τεσσάρων γραμμών παρά μόνο για το μπίζνες έξω από αυτές. Αντίθετα, κόπτονται και παρακόπτονται για το καλό των ομάδων που εκπροσωπούν ή, σε κάποιες περιπτώσεις, και για καθαρά προσωπικό συμφέρον.
Αν θέλουμε λοιπόν κάποια στιγμή να κάνουμε και εμείς το βήμα παραπάνω όπως το έχει κάνει τουλάχιστον μια ντουζίνα χωρών, οι οποίες ήταν για πολλά χρόνια ήταν στη σκιά μας και σήμερα έφτασαν στο σημείο να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για την Κύπρο, χρειάζονται τρία βασικά πράγματα:
α) Μακροχρόνιο, αγωνιστικό, στρατηγικό πλάνο με σκοπό κάποια στιγμή να δούμε την εθνική μας ομάδα να αποκτά ταυτότητα, προσωπικότητα, συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία και τρόπο παιχνιδιού και όχι σπασμωδικές κινήσεις και δηλώσεις που επαναλαμβάνονται ανά 12 ή 24 μήνες του τύπου «νέα οργάνωση, νέα αρχή, νέοι στόχοι».
β) Να προσληφθούν κατάλληλα άτομα, επαγγελματίες με τεχνογνωσία και σε μόνιμη απασχόληση.
γ) Περισσότερο χρήμα, που προφανώς υπάρχει ίσως όμως να μη αξιοποιείται όπως θα έπρεπε. Αυτή είναι και η άποψη αρκετών μελών της Ε.Ε. της ΚΟΠ. Κάποια από αυτά μάλιστα διαφωνούν και με την ανέγερση του αθλητικού κέντρου των Εθνικών ομάδων. Όχι γιατί υποτιμούν τη σημαντικότητα του έργου, αλλά γιατί θεωρούν πως εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα, με σκοπό την άμεση βελτίωση της εικόνας του κυπριακού ποδοσφαίρου. Μια εικόνα που κατά γενική ομολογία είναι καταθλιπτική, από πολλές απόψεις.
