Mediablog: Κλείνουμε ή όχι το τηλέφωνο στον Ταλιαδώρο;

Πόσο ακτιβισμό χωράει η δημοσιογραφία; 

Η δήλωση του προέδρου της ΟΕΛΜΕΚ, Δημήτρη Ταλιαδώρου, για την υπουργό Παιδείας Αθηνά Μιχαηλίδου - ότι «βρέθηκε μία γυναίκα, πενήντα χρόνια μετά, να αλλάξει το σχέδιο» - προκάλεσε σάλο που απλώθηκε από τα ΜΜΕ μέχρι τα social media. Το σεξιστικό σχόλιο ήταν εμφανώς προβληματικό, και πολλοί αντέδρασαν με δημόσιες δηλώσεις, από κόμματα και πολιτικούς μέχρι δημοσιογράφους. Και καλά έκαναν. Κάποιες γυναίκες δημοσιογράφοι, όπως η Κάτια Σάββα στον AΛΦΑ αποφάσισαν πως δεν θα έβγαζαν τον Ταλιαδώρο στην εκπομπή τους εάν δεν ανακαλέσει και απολογηθεί. Μάλιστα σε μία ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή στο ραδιόφωνο του Πολίτη η δημοσιογράφος Κατερίνα Ηλιάδη του έκλεισε το τηλέφωνο on air.

Για να μην χάσουμε το νόημα ξεκαθαρίζω πως το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Ταλιαδώρος και η σεξιστική άποψη που διατύπωσε. Όχι μόνο ως συνδικαλιστής, δημόσιο πρόσωπο, πρόεδρος των καθηγητών αλλά και ως εκπαιδευτικός, ένας από αυτούς που ευαγγελίζονται ίσες ευκαιρίες, ισότητα και ανοχή.

Θετική βρίσκω και την δυναμική αντίδραση που προκάλεσε η δήλωσή του, ακόμα και από δημοσιογράφους. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσον οι δημοσιογράφοι ορθά πράττουν όταν εμπράκτως αρνούνται, διακόπτουν τον διάλογο. Τη δυνατότητα δηλαδή να διερευνήσουν και να αποκαλύψουν τον συνομιλητή τους, ακόμα κι αν πρόκειται για τον Ταλιαδώρο και τον όποιο Ταλιαδώρο.

Σωστή και επιβαλλόμενη η κριτική ακόμα και η διαμαρτυρία για τον σεξισμό, αλλά μήπως με τον αποκλεισμό χάνεται μια ευκαιρία για δημόσια αναμέτρηση με το ίδιο το ζήτημα; Τι αξία έχει η τηλεοπτική ή ραδιοφωνική λογοκρισία, αν δεν αφήνει τους ακροατές να ακούσουν, να κρίνουν και να σχολιάσουν;

Καλός ο ακτιβισμός στη δημοσιογραφία αλλά πόσο αποτελεσματικός μπορεί να είναι όταν καλύπτεται από την επίδειξη της δύναμης του αποκλεισμού που κατέχουν οι δημοσιογράφοι;

Πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια δημοσιογραφία που επιλέγει το “mute” αντί για τη δημόσια αντιπαράθεση, ακόμα και όταν το θέμα είναι αδιαμφισβήτητα σοβαρό και ενοχλητικό; Όπως κι αυτός που ο δημοσιογράφος έχει απέναντί του;

Αν είχαμε μια Κωνσταντοπούλου ή έστω έναν Ουγγαρέζο…

Την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου στον αέρα του Buongiorno είχαμε σκηνικό που θύμιζε παλιές, καλές μέρες ελληνικής τηλεόρασης: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου που ως γνωστόν δεν μασάει, συγκρούστηκε ξανά, θεαματικά, on air. Αυτή τη φορά με τον Δημήτρη Ουγγαρέζο. Από εκεί και πέρα, η συνέχεια ήταν σαν masterclass στο «πώς να σηκώσεις μια εκπομπή από τον καναπέ της νωθρότητας».

Η Κωνσταντοπούλου, με τον γνωστό της τρόπο που συνδυάζει νομική ορολογία, οργή, και μια δόση stand-up comedy χωρίς να το ξέρει, επιτέθηκε στον Ουγγαρέζο επειδή τόλμησε να σχολιάσει την παραίτηση του Διαμαντή Καραναστάση. Ο Ουγγαρέζος, από την άλλη, έκανε αυτό που θα έκανε  κάθε καλός παρουσιαστής ελληνικού πρωϊνάδικου: προσπάθησε να βγει ζωντανός από το πλατό…

Η Κωνσταντοπούλου ως κουρδισμένη βρισκόταν σε λειτουργία ριπών, ο Ουγγαρέζος προσπαθούσε να ανταποδίδει και να περάσει ανάμεσα από τα βόλια της, το πλατό να πάλλεται από ενέργεια… και εμείς να αναρωτιόμαστε πότε ήταν η τελευταία φορά που είδαμε κάτι τέτοιο στην κυπριακή τηλεόραση. Spoiler: δεν θυμόμαστε.

Γιατί στην κυπριακή TV το μέγιστο της έντασης που αντικρίζουμε σε τηλεοπτικά πάνελ είναι ένα «με συγχωρείτε, αφήστε με να ολοκληρώσω» ή ένα «ακούστε με λίγο, σας παρακαλώ ακούστε με» ή «ας χαμηλώσουμε λίγο τους τόνους»... Και μετά τα βλέμματα στα πατώματα. Κι αμέσως να πέφτει διάλειμμα για διαφημίσεις.

Το μεγάλο ερώτημα που δεν κατάφερα να απαντήσω μετά το σκηνικό του Buongiorno, είναι:
Μήπως δεν έχουμε τέτοιους τηλεοπτικούς καβγάδες επειδή στην Κύπρο… δεν έχουμε μια Κωνσταντοπούλου ή έστω έναν Ουγγαρέζο;

Ή ακόμη χειρότερα μήπως έχουμε τέτοιους τύπους, αλλά τους κρατάμε εκτός κάμερας για να μη χαλάσει το «ήρεμο προφίλ» των πάνελ, των εκπομπών και των καναλιών; Γιατί, μεταξύ μας, ορισμένοι θα μπορούσαν να γράψουν ιστορία στο είδος, αλλά τους βλέπουμε και τους ακούμε μόνο σε πηγαδάκια και ποτέ στο live.

Είναι όμως μια πραγματικότητα ότι, ενώ στην Ελλάδα οι καρέκλες τρίζουν από την ένταση, στην Κύπρο κανένας τριγμός δεν καταγράφεται.

Η γιορτή του ΡΙΚ και η… σάτιρα

Στις 21 Νοεμβρίου γιορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης και το ΡΙΚ την… γιόρτασε με  ένα φιλμάκι και μια δήλωση που θύμιζε περισσότερο… εθνικό διάγγελμα παρά αυτοκριτική. Διότι, όταν μιλάς για την κατάσταση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι η φράση «έγκυρη, αξιόπιστη και αντικειμενική ενημέρωση» - ακόμη κι αν αυτή την ενημέρωση μερικές φορές διακόπτει ένας θόρυβος από το Τρίτο Πρόγραμμα που θυμίζει... παλιό fax που πεθαίνει.

Στην επίσημη ανακοίνωση, το ΡΙΚ δήλωσε περήφανα μεταξύ άλλων: «Το ΡΙΚ εργάζεται αδιάλειπτα για να προσφέρει έγκυρη, αξιόπιστη και αντικειμενική ενημέρωση, καθώς και ποιοτικό περιεχόμενο…» και «την ίδια στιγμή, «συνεχίζει να επενδύει τόσο στο ανθρώπινο δυναμικό όσο και στις τεχνολογικές του υποδομές, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και να ενισχύει δυναμικά την παρουσία του στο συνεχώς εξελισσόμενο τηλεοπτικό τοπίο».
Και κάπου εκεί το κοινό αναρωτήθηκε: Μήπως μιλούν για άλλο ΡΙΚ; Σε ένα παράλληλο σύμπαν; Ένα ΡΙΚ που λειτουργεί με τεχνικούς, παραγωγούς και ραδιοσυχνότητες που δεν παθαίνουν blackout κάθε δεύτερη μέρα;

Ας είμαστε όμως δίκαιοι: κάθε οργανισμός δικαιούται να βλέπει τον εαυτό του με μια δόση αισιοδοξίας. Άλλοι ανεβάζουν inspirational quotes. Το ΡΙΚ ανεβάζει… ευχολόγια. Και το κάνει με τόση σιγουριά που σχεδόν σε πείθει πως όντως προσφέρει «ψυχαγωγία υψηλού επιπέδου» - τουλάχιστον στους υπεύθυνους που γράφουν τα δελτία Τύπου και γελάνε μόνοι τους με τόση μεγαλοπρέπεια.

Πάντως, αν κάτι επιβεβαιώθηκε την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης, είναι πως το ΡΙΚ έχει ένα μοναδικό ταλέντο: μπορεί να μετατρέπει μια απλή γιορτή σε καθαρόαιμη τηλεοπτική σάτιρα. Χωρίς καν να το προσπαθήσει.

Τι λέει η τηλεθέαση;

Ο ALPHA εξακολουθεί να κρατά γερά τα σκήπτρα της τηλεθέασης και να καταγράφει μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κανάλι, τον ΑΝΤ1. Πρώτη εκπομπή σε τηλεθέαση την εβδομάδα που πέρασε (10-16 Νοεμβρίου) ήταν και πάλι το σόου του Λούη Πατασαλίδη το οποίο παρακολούθησαν 92.340 άτομα (30%) στις 14/11. Δεύτερη εκπομπή ο ασταμάτητος Άγιος Έρωτας, επίσης του ALHPA, που βρέθηκε στις θέσεις 2,3,4 και 6 της λίστας. Το ΡΙΚ1 εμφανίστηκε στην αρχή της τηλεθέασης στις θέσεις 5 και 7 με τους αγώνες Κύπρου – Αυστρίας.

Στη θέση 8 ανέβηκε το Casa De Mikel του ΑΝΤ1 το οποίο παρακολούθησαν στις 15/11 63.230 (22,5%).

Στη θέση 9 του TOP 50 εμφανίζεται το Ναυάγιο του ALPHA, στη θέση 10 το The Voice of Greece του SIGMA και στις επόμενες θέσεις 11 – 16 κυριαρχεί ο ALPHA με το DEAL, την Μπέμπα και το Ναυάγιο.

Από τα αξιοσημείωτα της τηλεθέασης είναι ότι παραμένει ψηλά ο «Εκατομμυριούχος» του ΑΝΤ1αλλά όχι και τόσο ψηλά το Grand Hotel.

Πολύ καλά πάει η νέα σειρά του ALHPA «Να μ’ αγαπάς» ενώ και οι επίσης νέες σειρές του καναλιού «Να με λες μαμά» και «το σόι σου» έχουν αποκτήσει σταθερό κοινό. Η «γη της ελιάς» δεν βρίσκεται πια ψηλά στη λίστα του TOP 50 αλλά εξακολουθεί να την παρακολουθεί ψηλό ποσοστό.

Αρκετά καλά τα πάει και η σειρά «Τρικυμία» του ΡΙΚ.

Τι έγραψαν τα κανάλια;

Η σειρά στην οποία βρέθηκαν τα κυπριακά τηλεοπτικά κανάλια την εβδομάδα 10-16 Νοεμβρίου σύμφωνα με τις μετρήσεις Nielsen είναι:

TelREST: 35,6% (Σταθερά πρώτα είναι όλα τα άλλα που παρακολουθούν οι Κύπριοι εκτός από τα παραδοσιακά κανάλια)

ALPHA: 17,4%

ΑΝΤ1: 12,5%

OMEGA: 10,1%

ΡΙΚ1: 10,1%

SIGMA: 8,8%

Other CY: 3%

ΕΡΤ WORLD: 1,5%

ΡΙΚ2 : 0,9%