Χρήστος Ζαβός
Τόσο πολύ ξεχάσαμε, που θέλοντας και μη ανατρέξαμε στ’ αρχεία. Όχι πως είμαστε και πολύ καλοί σ’ αυτό, αλλά το ίντερνετ όπως και η πεθερά σου, δεν κάνουν ποτέ λάθος.
Λοιπόν. Να νιώσει νίκη ο Αελίστας έκλεισε 41 ημερολογιακές μέρες!!! Να επιστρέψουν Λεμεσό από εκτός, όσοι πάνε, και να νιώθουν ανακουφισμένοι μες στο αυτοκίνητο πέρασαν 62 μέρες!!! Να κρατήσεις ανέπαφη την εστία ως ομάδα, αφαιρέθηκαν από τη ζωή σου 49 περίπου μέρες!!
Να σκοράρει ο Χουράδο πέρασαν 104 ημέρες!!! 104 μέρες άμα σου έχουν μείνει για να απολυθείς από τον στρατό, σε περίπτωση που καπνίζεις, έχεις φουμάρει ένα εργοστάσιο καπνού. Μη νομίζεις και ο βασικός σου σέντερ φορ, να απέχει τόσο καιρό από το σκοράρισμα, τον ίδιο καπνό θα φουμάρεις.
Να έχεις τον Βοζίνια κάτω από τα δοκάρια σε αγώνα πρωταθλήματος, πρέπει να υπολογίσεις πόσες μέρες πέρασαν από τις 23 του Δεκέμβρη (μην τα κάνω όλα εγώ). Να δεις αλλαγή του Κερκέζ να σκοράρει και να σου κλειδώνει το παιγνίδι, δεν θυμάμαι και βαριέμαι κιόλας να το ψάξω. Να δεις την ίδια ενδεκάδα για δύο συνεχόμενα παιγνίδια, δεν το έχεις δει… και δεν ξέρω αν θα το δεις φέτος.
Μακάρι πάντως. Γιατί η ενδεκάδα που είδαμε με τη Νέα Σαλαμίνα, με όλο το μπέρδεμα που ζήσαμε φέτος, μοιάζει η ιδανική. Αν ήταν κιόλας ο Χουράδο, αντί του Μακρή ή του Σλοβάκου (που δεν ήταν άσχημος), θα ήταν ότι καλύτερο.
Γιατί αλήθεια, ιδιαίτερα τώρα που τα παιγνίδια παίρνουν φωτιά σε πρωτάθλημα και κύπελλο, δεν έχεις την πολυτέλεια να αφήνεις παίκτες όπως ο Λαφράνς, ο Ντα Σίλβα μη σου πω και ο Βοζίνια. Δεν ξέρω τι έγινε με αυτούς και έχασαν ολόκληρο πρωτάθλημα, αλλά ο Βοζίνια είναι καλύτερος από τον Πρότσεκ, ο Λαφράνς είναι ο καλύτερος σου αμυντικός, ο Ντα Σίλβα είναι μακράν ο πιο ποιοτικός, άμα προσθέσεις και τους τραυματίες Λόπες και Μπενίτεζ… θυμίζω ότι λίγο, πολύ είναι οι παίκτες που όλοι μιλάγαμε το καλοκαίρι.
Γενικώς, είδαμε πράγματα που μας θύμισαν την ΑΕΛ που κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου της αλλά και των αντιπάλων. Ήρθαν στο μυαλό μας θύμησες που πήγαν να διαγραφούν από το software της μνήμης μας. Όχι πως φταίμε εμείς, οι ίδιοι τα έχουν κάνει μαντάρα.
Ομάδα δεμένη, με παίκτες ποιοτικούς, παίκτες προσηλωμένους στο πλάνο και έναν προπονητή πολύ πιο ήρεμο σε σχέση με τον τελευταίο καιρό.
Και είναι σίγουρα σημαντικό απ’ όλες τις απόψεις ότι αυτή η ομάδα, με τα πάνω και τα κάτω της, δεν έριξε άσπρη πετσέτα. Αντιθέτως, δείχνει ότι έχει διάθεση να παίξει τα ρέστα της.
Μην γκρινιάζεις, θα σου εξηγήσω. Έτσι όπως ανέτρεψαν οι ίδιοι τη θετική εικόνα που οι ίδιοι δημιούργησαν, δεν έχουν πλέον άλλη επιλογή από το να ξανά- ανατρέψουν τα δεδομένα.
Χειρότερα από τον τελευταίο ενάμιση μήνα δεν μπορούν να φτάσουν. Έφτασαν πλέον στο σημείο που ή θα σώσουν τη χρονιά και θα τους μνημονεύουμε σα μια ομάδα που κανείς δεν την πίστευε και ανάγκασε άπαντες να ράψουν το στοματάκι τους ή απλά θα τους θυμόμαστε ως μια ομάδα που αλλού ξεκίνησε, αλλού πορεύτηκε και αλλού πήγε και πνίγηκε.
Μάλιστα τώρα έχουν τη μια ευκαιρία πίσω απ’ την άλλη. Κακά τα ψέματα, ακόμη και όταν η φετινή ομάδα πήγαινε πρίμα στο πρωτάθλημα αλλά και στο κύπελλο, χρειαζόταν μια μεγάλη νίκη. Οκ, σπουδαίες νίκες μες στο Αρένα και το Παπαδόπουλος αλλά δεν είχαν συνέχεια. Κακά τα ψέματα επίσης, αλλά όταν μιλάμε για την ΑΕΛ και αναφερόμαστε σε μεγάλες νίκες, το μυαλό σου πάει ή στον Απόλλωνα ή στον ΑΠΟΕΛ.
Τι διαβολική σύμπτωση, τώρα θα αντιμετωπίσεις και τους δύο. Είναι καιρός να αποβάλουν το κόμπλεξ που έχουν δημιουργήσει με τον Απόλλωνα τα τελευταία τρία χρόνια και είναι επίσης καιρός να κοντράρουν τον ΑΠΟΕΛ στα ίσα.
Οκ, η ομάδα είναι σχεδόν με το ένα πόδι στην Ευρώπη. Το θέμα όμως είναι αν τους αρκεί αυτό. Εάν δηλαδή θα επαναπαυτούν.
Είμαι 100% σίγουρος ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Επί τούτου, έχουν δύο παιγνίδια με τον Απόλλωνα στο κύπελλο, 180 λεπτά πριν από τον τελικό και άλλα έξι παιγνίδια για το πρωτάθλημα.
Εκ των οποίων από τα έξι, τα πέντε παρακαλώ μέσα στην έδρα της!!! Ναι σε παρακαλώ, μέχρι την τελευταία αγωνιστική η ομάδα θα βγει από το σπίτι της, την τελευταία αγωνιστική με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ. Παλιά αλήθεια, θα μιλάγαμε για μεγάλο αβαντάζ. Έτσι όμως όπως έχει καταντήσει το Τσίρειο, δεν είμαι σίγουρος...
Όπως και να έχει ιδού η Λεμεσός, ιδού και το πήδημα.
