Χρήστος Ζαβός
Δεν χρειαζόταν η πανδημία για να διαπιστώσουμε ότι ο χώρος της αθλητικής δημοσιογραφίας βασίζεται πάνω σε άμμο και μάλιστα μετακινούμενη.
Ας μην επεκταθούμε περισσότερο και ας μπούμε κατ’ ευθείαν στο ψητό. Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του ή τέλος πάντων προσπαθεί να μειώσει τη χασούρα όσο γίνεται.
Οι ποδοσφαιριστές τους μισθούς τους, οι πρόεδροι τις επιχειρήσεις- ομάδες τους, οι πλατφόρμες τα συμβόλαια τους ακόμη και οι οπαδοί τοποθετούνται ανάλογα με τα συμφέροντα των ομάδων τους και ούτω κάθε εξής.
Εμείς ως κλάδος, στις δύσκολες αυτές συνθήκες που βιώνουμε, αυτό που αναπόφευκτα πρέπει να υποδείξουμε στους αρμοδίους είναι ότι η συνέχεια του πρωταθλήματος είναι επιβεβλημένη
Το εν λόγω μάλιστα συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο και κυρίως δεν εναντιώνεται στο συλλογικό καλό του τόπου, νοουμένου ότι είναι στιβαρά θεμελιωμένο στις υποδείξεις της επιστημονικής ομάδας της Κυβέρνησης (δες εδώ).
Των επιστημόνων δηλαδή τις εισηγήσεις των οποίων ο κυπριακός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία σεβάστηκε και ακολούθως εφάρμοσε.
Το να θέλουμε δηλαδή ως δημοσιογράφοι να συνεχιστεί το πρωτάθλημα δεν είναι ούτε ανήθικο, ούτε απάνθρωπο. Είναι βασισμένο αποκλειστικά σε τρεις άξονες.
Ο πρώτος και πιο κύριος έχει να κάνει με τη βιωσιμότητα του κλάδου. Σε περίπτωση διακοπής, αρκετοί συνάδελφοι θα τεθούν αντιμέτωποι με την χειρότερη πανδημία που λέγεται φτώχεια-ανεργία.
Δεύτερο, δεν είναι κανείς που ασχολείται με το αντικείμενο και δεν έχει την καψούρα ή την μυρωδιά της μπάλας.
Και τρίτο έχει να κάνει και με το γεγονός ότι τυχόν επανέναρξη του πρωταθλήματος, θα κινητοποιήσει κλάδους της οικονομίας όπως επίσης θα δοθεί η ευκαιρία στον κόσμο να ψυχαγωγηθεί δια του ποδοσφαίρου… που τόσο πολύ το έχει ανάγκη.
Οποιοδήποτε επιχείρημα του τύπου, «θα τεθεί σε κίνδυνο η δημόσια υγεία», πετιέται στον κάδο των αχρήστων ακριβώς γιατί επαναλαμβάνω οι μέχρι στιγμής τοποθετήσεις όλων των μελών της επιστημονικής ομάδας, επιτρέπουν την έναρξη των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών.
Όσον αφορά τους «συναδέλφους», μερικούς εξ αυτών εννοείται, που εδώ και μέρες ακολουθούν πολιτικές που καμία σχέση δεν έχουν όχι με το συμφέρον, αλλά με τη βιωσιμότητα του κλάδου μας… θα το πω απλά.
Ή πρόκειται για ηλίθιους που κουβαλούν μειωμένη αντίληψη, ή ζουν μες στην άγνοια και στις συνέπειες αυτής ή απλά δυσκολεύονται ν’ απαλλαγούν από την βαθιά υποδούλωση που τρέφουν έναντι των προέδρων- παραγόντων που χρόνια υπηρετούν.
Δεν εξηγείται διαφορετικά…