Χρήστος Ζαβός
Διαβάζεις την ανακοίνωση της Ομόνοιας για την αποχώρηση του Χένινγκ Μπεργκ και τσιμπιέσαι. Σε μια πρόταση 14 λέξεων γνωστοποιούν την αποδέσμευση του και οι υπόλοιπες 217 συνιστούν μια πραγματική αποθέωση προς το πρόσωπο του!!!
«Κορυφαία προσωπικότητα για την ιστορία της», «η ομάδα ανέκτησε την ιστορική της αίγλη», «έφερε ξανά στον ΛΑΟ της τα συναισθήματα χαράς», «το 21ο πρωτάθλημα, το 17ο σούπερ καπ, η 1η θέση της σεζόν 2019-20 και οι προκρίσεις στους ομίλους του Europa League και του Europa Conference League, φέρουν την «σφραγίδα» του», «κατόρθωσε να αναδείξει ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ ποδοσφαιριστές», «ο κ. Χένινγκ Μπεργκ ξεχώριζε και για τον χαρακτήρα, το ήθος, τον επαγγελματισμό και την εργατικότητά του. Με την συνολική του παρουσία τιμούσε τις αξίες και τα ιδανικά που αυτός ο Σύλλογος πρεσβεύει», «κατέκτησε κορυφαία θέση στην λαμπρή ιστορία της λαοφιλέστερης ομάδας του νησιού» μπλά, μπλα, μπλα... και τελειώνουν με την δικαιολογία ότι προκειμένου η ομάδα να ανακάμψει αγωνιστικά, πήραν την δύσκολη απόφαση να διακόψουν την συνεργασία.
Οι ύμνοι και τα μεγάλα λόγια, καθόλου δεν συνάδουν με την απόφαση αλλά και τις μεθόδους αποδέσμευσης του. Τι διαφορετικό θα έπρατταν αν στην θέση του Μπεργκ ήταν ο Λοτίνα ή ο Χουάν Κάρλος Ολίβα;
Οι ύμνοι και τα μεγάλα λόγια έτσι όπως αναγράφονται στην ανακοίνωση της Ομόνοιας, καθόλου δεν συνάδουν με την απόφαση τους αλλά και τις μεθόδους αποδέσμευσης του. Υποθετικά μιλώντας, τι διαφορετικό θα έπρατταν αν στην θέση του Μπεργκ, ήταν ο Λοτίνα ή ο Χουάν Κάρλος Ολίβα;
Γιατί άμα δεν μπορεί η ομάδα ν’ ανακάμψει αγωνιστικά με τον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία της… τότε μάλλον οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία.
Και μάλιστα σε μια εποχή που ο κόσμος της Ομόνοιας, ήταν έτοιμος να δημιουργήσει προηγούμενο στην οπαδική κουλτούρα της Κύπρου αποδεχόμενος την φετινή αποτυχία. Για πρώτη φορά στην ιστορία, διορθώστε με άμα κάνω λάθος, οπαδοί μεγάλης κυπριακής ομάδας αποδέχονται την αποτυχία ως μέρος του παιγνιδιού και η διοίκηση λειτουργεί ακριβώς αντίθετα.
Αγνοεί το συλλογικό συναίσθημα και υλοποιεί μια απόφαση που ακόμη και οι εχθροί της ξαφνιάστηκαν. Και με τρόπο κιόλας που δεν ταιριάζει στον άνθρωπο «που τιμούσε τις αξίες και τα ιδανικά που αυτός ο Σύλλογος πρεσβεύει». Στην χειρότερη θα μπορούσε να γίνει μια κοινή συνέντευξη τύπου μέσα από την οποία και ο ίδιος θα αποχαιρετούσε τον κόσμο, αποδεχόμενος δημόσια την απόφαση της διοίκησης.
Το μπλα, μπλα μπλα της ανακοίνωσης, δεν πολύ συνδέεται με την απόφαση που δείχνει ξεκάθαρα ότι άμεσα του επιρρίπτουν ευθύνες για την φετινή αποτυχία και καμία διάθεση δεν έχουν να του δώσουν την ευκαιρία μέσω του κυπέλλου να «ξεχρεώσει». Ταυτόχρονα αγνοούν ένα συχνό επιχείρημα τους περί της συλλογικότητας των επιτυχιών αλλά και των ευθύνων,
Γιατί όπως και να το κάνουμε ο Μπεργκ ευθύνεται και μάλιστα περισσότερο απ' όλους αλλά και η διοίκηση φέτος δεν ήταν στα καλύτερα της (βλέπε αγοραπωλησία με Τζον Χριστοδούλου, διαμάχη με ΓΣΠ και την ομάδα αποδυναμωμένη στο χώρο της διαιτησίας).
Στο πλαίσιο δε του ρεπορτάζ, στο παρασκηνιακό δηλαδή κομμάτι των επιχειρημάτων απόλυσης του, η ανακοίνωση μοιάζει πολύ πιο υποκριτική. Μιλάς με τον έναν σου λέει ότι πίσω από τον Πούτιν είναι ο Μπεργκ, είναι δικτάτορας, είναι καταστροφέας, είναι αδίστακτος, εμμονικός, δεν ήθελε τον Σαρφό, έφερε τον Μάταρζ στις 31 και γενικώς δεν κάνει για προπονητής της Ομόνοιας. Μιλάς με τον άλλο, μα άργησαν, στο καλό και να μας γράφει και πάει λέγοντας.
Παρασκηνιακά υπάρχει δηλαδή μια συνεχής απαξίωση ενός επαγγελματία που αποθεώνεται από την επίσημη Ομόνοια. Η διοίκηση της οποίας έπραξε όπως κάθε διοίκηση κυπριακής ομάδας. Και το επιχείρημα ότι το ποδοσφαιρικό τμήμα της Ομόνοιας γενικώς διαφοροποιείται από την επικρατούσα αντίληψη στο κυπριακό ποδόσφαιρο πάει στράφι.
Η αποχώρηση μιας τέτοιας προσωπικότητας, τους αφήνει πλέον αντιμέτωπους με τις αποφάσεις τους για το πώς θα επαναφέρουν την ομάδα στις επιτυχίες. Είναι δικαίωμα τους… αυτοί κρατούν το μαχαίρι, αυτοί και το καρπούζι.
Πλέον όμως, δεν διαθέτουν ούτε το πλεονέκτημα της διαφορετικής νοοτροπίας σε σχέση με τους υπόλοιπους, ούτε και την τεράστια προσωπικότητα του Μπεργκ που λειτουργούσε ως αλεξικέραυνο για όλη την ομάδα.
Και αν για κάποιους η ανακοίνωση είναι απλά κούφια λόγια, για αρκετό κόσμο δεν είναι. Γιατί όπως και να το κάνουμε ο άνθρωπος που επέλεξαν να διώξουν μια πρωία… όντως άλλαξε την ιστορία της ομάδας και του κυπριακού ποδοσφαίρου!!!
