Χρήστος Ζαβός
Δεν είναι και το πιο εύκολο, αντιθέτως μοιάζει με άθλο. Δεν είναι απλά ο άνθρωπος που θέλοντας και μη, «χρεώνεται» τη φυγή Κετσπάγια, είναι και το άτομο από το οποίο ο Πουλλαίδης αναμένει μέχρι και το πρωτάθλημα. Άμα σ’ αυτά προσθέσεις και τον παράγοντα κόσμο, που ακόμη στραβοκοιτάει με υποψία το νεοφερμένο τεχνικό διευθυντή, διαπιστώνει κανείς ότι η θέση του μοιάζει από δύσκολη έως και μη ζηλευτή.
Και είναι τέτοια, γιατί ο Λάρκου καλείται να βγάλει εις πέρα ένα σωρό άθλους. Αρχικά ν’ αφήσει πίσω την εποχή- Κετσπάγια, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τους φανατικούς πιστούς οπαδούς του. Μπορεί το φάντασμα του Τιμούρ να έχει αποδυναμωθεί σε σχέση με παλιά, μα πάντοτε θα πλανάται πάνω από το Παπαδόπουλος έως ότου κάποιος το ξορκίσει μ’ έναν τίτλο. Και άμα δεν το κάνει μήτε ο Λάρκου, μάλλον θα τον φάει η μαρμάγκα... ή καλύτερα το φάντασμα.
Στο πρώτο επεισόδιο Νεόφυτος Λάρκου, αποτυπώνεται ξεκάθαρα τι είδους φιλοσοφία θέλει να επιβάλει στην ομάδα όπως επίσης και η επιθυμία του να είναι ο απόλυτος άρχοντας.
Από κει και πέρα, ο εκ Λάρνακας τεχνικός διευθυντής έχει ως υποχρέωση του, να δικαιώσει τον Πουλλαίδη. Ο μεγαλομέτοχος «κρέμεται» από την προσπάθεια του Λάρκου που άμα αποτύχει το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο για τον ίδιο. Με λίγα λόγια, ο Λάρκου ή που θα επιτύχει ή που θα πάρει στο λαιμό του, τον άνθρωπο που του έδωσε τα ηνία.
Άθλος για το νέο τεχνικό διευθυντή είναι επίσης το να φτιάξει μια ομάδα σχεδόν από το μηδέν και από την πρώτη κιόλας χρονιά, να επιδιώκει την επιτυχία. Το όποιο λάθος θα παίξει τον ρόλο του και ενδεχομένως να αποβεί μοιραίο στη συνολική προσπάθεια που γίνεται. Σ’ αντίθεση με την θητεία του στην Ομόνοια, στην Ανόρθωση δεν του δίνεται η επιλογή αποτυχίας καθώς η υπομονή του κόσμου, έχει φτάσει στο κόκκινο.
Ακριβώς γι’ αυτό, η εποχή Λάρκου και το πρώτο επεισόδιο της χαρακτηρίζονται από αμφισβήτηση και καχυποψία, σε σημείο που ότι και να κάνει μοιάζει λάθος.«Μα γιατί το Μίλανιτς;», «Άλλο Πάφος, άλλο Ανόρθωση», μα γιατί έτσι, μα γιατί γιουβέτσι, άμα παρασυρθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μάλλον θα κάνει κακό στην προσπάθεια του.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι τα δεδομένα δεν είναι και τόσο σκοτεινά, μήτε και μαύρα. Αντιθέτως. Ο Νεόφυτος Λάρκου έχει όλο το χρόνο μπροστά του για να δημιουργήσει την ομάδα που επιδιώκει, «έκοψε» τον Πουλλαίδη στα καλύτερα του, αφού του έχει παραχωρήσει ένα ικανοποιητικό μπάτζετ ενώ το ρόστερ αυτή τη στιγμή έχει τέσσερις πρωτοκλασάτους ξένους (Λόρια, Κορέια, Χριστοδουλόπουλος, Αμπαρτζουμιάν), έναν σούπερ σταρ προ των πυλών (Ουάρντα) και κυρίως μια μαγιά κυπρίων παικτών που καμία άλλη ομάδα στην Κύπρο δεν διαθέτει.
Μιλώντας αμιγώς ποδοσφαιρικά, το γεγονός ότι η Ανόρθωση διαθέτει στο έμψυχο υλικό της, τους Αρτυματά, Κορέα, Χρυσοστόμου, Ιωάννου, Μηνά Αντωνίου και Νεόφυτο Μιχαήλ της δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσει μια ομάδα ποιοτική και με βάθος. Το ρόστερ πλατειάζει σημαντικά και δίνει την ευκαιρία στο Νεόφυτο Λάρκου ακόμη και να αποτύχει σε μια- δύο επιλογές από τις πολλές μεταγραφές που θα γίνουν. Εναπόκειται στον ίδιο να κάνει τις σωστές κινήσεις για να πείσει και τον τελευταίο φανατικό Τιμουρικό, ότι η ζωή είναι ωραία και χωρίς τον «στρατηγό».
Μέχρι στιγμής πάντως ο κύπριος τεχνικός διευθυντής φανέρωσε κάποιες από τις προθέσεις του, όπως επίσης και κάποια στοιχεία που διαμορφώνουν την ποδοσφαιρική του σκέψη.
Στο δίλημμα «ντόπιος» ή «ξένος» κόουτς, αποφάσισε την πρώτη επιλογή. Έναν δηλαδή προπονητή που γνωρίζει την Κύπρο, δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και κυρίως προπονητή που αρκείται στα καθήκοντα του, χωρίς να παρεμβαίνει στα του τεχνικού διευθυντή. Καμία δηλαδή σχέση με τον Κετσπάγια, ούτε και με τον Μπεργκ ο οποίος ήρθε σαν «ξένος» και κατάφερε να αποχωρήσει από την Ομόνοια αφού πρώτα έφυγε ο άνθρωπος που τον επέλεξε. Συνεπώς, η επιλογή Μίλανιτς δείχνει να είναι καθαρή και ξάστερη και παραπέμπει στον κανόνα «ο καθένας το ρόλο του». Ο ένας τεχνικός διευθυντής και ο άλλος προπονητής.
Από κει και πέρα, αγωνιστικά ο Λάρκου συναίνεσε στην παραμονή του Χριστοδουλόπουλου γιατί πιστεύει στους επιθετικούς χαφ και ας είναι 67 χρόνων. Πίστεψε στον Ασίς παλαιότερα πίστεψε και στον Παπουλή πριν από δύο χρόνια…θέλει τον παίκτη που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του ή θα κερδίσει το ματς μόνο του. Παίκτες δηλαδή ποιοτικούς και με περσόνα.
Επί τούτου δεν είναι επίσης τυχαίες οι πληροφορίες που τον φέρουν να ενδιαφέρεται για τον Πάντσεον. Έμπειρη μονάδα στα χαφ, που γνωρίζει να αυξομειώνει τον ρυθμό του ματς, δίνοντας ανάσες στους συμπαίκτες του. Πως ήταν ο Τζόρντι στην Ομόνοια; Αυτό ακριβώς.
Από κει και πέρα είναι δεδομένο, ότι θα ψάξει στο παζάρι τον στόπερ ηγέτη, τύπου Αντράντε ή Λούφτνερ. Η άμυνα στο δικό του μυαλό μοιάζει πιο σημαντική απ’ ότι η επίθεση γιατί κατά το Λάρκου από ξει ξεκινά το παιγνίδι. Το ότι θα πάρει στόπερ που γνωρίζει να χτίζει το παιγνίδι από πίσω… build up όπως λέμε στα χωριά μας, θεώρησε το δεδομένο. Λίγο να ξέρεις τον Τσιγκρίνσκι που γράφτηκε, θα καταλάβεις τι σόι κεντρικό αμυντικό θέλει.
Και στο σέντερ φορ, δεν θα διαφοροποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν του. Θυμήσου ότι θα πάρει κάτι Άντρε Άλβες, Τσέποβιτς ή Ματ, κλασσικοί δηλαδή επιθετικοί που κινούνται στο κουτί και παίζουν με την πλάτη για ν’ ανοίγουν διαδρόμους στους χαφ αλλά και στους εξτρέμ.
Συνολικά άμα το δεις, είναι δεδομένο ότι η Ανόρθωση θα λανσάρει το 4-2-3-1, καθότι ο τεχνικός διευθυντής της θεωρείται θιασώτης της εν λόγω διάταξης και ο Μίλανιτς θα κληθεί να το εφαρμόσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αφήνοντας πίσω τα του ποδοσφαίρου, στο πρώτο επεισόδιο Νεόφυτος Λάρκου, αποτυπώνεται ξεκάθαρα τι είδους φιλοσοφία θέλει να επιβάλει στην ομάδα όπως επίσης και η επιθυμία του να είναι ο απόλυτος άρχοντας. Αφού «καθάρισε» το κάθε Τιμουρικό στοιχείο εντός της ομάδας, τοποθέτησε τους δικούς του ανθρώπους σε κάθε γωνιά του ποδοσφαιρικού τμήματος και πλέον θέτει σε εφαρμογή την ποδοσφαιρική του σκέψη- φιλοσοφία.
Αυτό που λένε «κάθε αρχή και δύσκολη» ισχύει πάντως στην περίπτωση του καθότι το πρώτο επεισόδιο της καριέρας του στο Παπαδόπουλος, συνοδεύεται από μπόλικη πίεση και αμφισβήτηση κυρίως λόγω του κόσμου που προσεγγίζει τα πάντα με καχυποψία.
Τα δεδομένα πάντως δεν είναι τόσο σκοτεινά ενώ τα εφόδια του δεν είναι αμελητέα. Αντιθέτως. Είναι ο άνθρωπος που καλείται να συνοδεύσει την «Κυρία» στις επιτυχίες, νικώντας τα «φαντάσματα» που θα βρει στο διάβα του και τους άθλους που έχει ενώπιον του. Απομένει να δούμε τη συνέχεια του έργου...
