Χρήστος Ζαβός
Βγήκε που λες ο άσχετος και μίλησε υποτιμητικά για την εθνική Κύπρου. Ποιος; Ο Βέλγος δημοσιογράφος. Που όταν εμείς φτιάχναμε Χοιροκιτίες, αυτοί ήταν πάνω στις βελανίδιες και έψαχναν αμύγδαλα.
Έτσι είναι δα. Θύμωσαν που λες στον μικρό καφενέ της Ανατολικής Μεσογείου γιατί ο κύριος ο Πίτερ Βάντερμπεπτ παρακολουθώντας τον αγώνα μεταξύ της εθνικής του ομάδα και της δικής μας, διαπίστωσε ότι η Κύπρος έπαιξε ποδόσφαιρο που δεν αντιστοιχεί στη θέση της έτσι όπως καταγράφεται στην λίστα της ΦΙΦΑ.
«Η Κύπρος είναι το νούμερο 87 στον κόσμο αλλά έπαιξε σαν να ήταν το 187» είπε ο αθεόφοβος και οι περισσότεροι τα πήραν στο κρανίο μαζί του.
Μεταξύ άλλων ο ανειδίκευτος, ανέφερε ότι αυτό που είδε εκ μέρους της ομάδας του Μπεν Σιμόν δεν θυμίζει σε τίποτα διεθνές ποδόσφαιρο. Λες και το διεθνές ποδόσφαιρο πια, στηρίζεται στην ταχύτητα, στη γρήγορη σκέψη, στη δύναμη και στην επιθετική ορμή που πρέπει να έχουν οι ομάδες.
Λες και δεν είδε ποτέ ομάδα να παίζει με πέντε στόπερ (Κούσουλος, Μερκής, Ντόσα, Λαίφης, Ιωάννου), δύο αμυντικά χαφ (Μαρκάσα, Αρτυματάς) δύο εξτρέμ (Παπουλής, Εφραίμ) και έναν νεαρό που κινείται από μπάκ μέχρι εξτρέμ (Αντωνίου).
Ο συγκεκριμένος κύριος, οποίος παρεμπιπτόντως είναι σε αντιστοιχία ή σε δημοσιογραφικό μέγεθος όπως ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος για την Ελλάδα, ενόχλησε τους ξερόλες του νησιού, γιατί υπό το δημοσιογραφικό του πρίσμα ή στυλ, δήλωσε ότι ο Κουρτουά θα μπορούσε να φάει γκολ μόνο αν έβαζε τη μπάλα από μόνος του στα δίχτυα.
Ενώ κύριε με το δύσκολο όνομα που έχεις βραβευτεί πολλές φορές στη χώρα σου ως ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους και κυρίως δε, για τον τρόπο που χειρίζεσαι τη φλαμανδική γλώσσα, εάν δήλωνες ότι έμεινες έκθαμβος από τον τρόπο που έπαιξε η Κύπρος, για τη σωρεία ταλέντων που συσσωρεύτηκαν σ’ αυτό το νησί, για τη νέα σχολή ποδοσφαίρου που εμφανίζεται στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη από την ανατολική Μεσόγειο, θα ήσουν τώρα ένας σπουδαίος άνθρωπος που θα απολάμβανε κάθε φορά που έρχεται στην Κύπρο, του κόσμου τις σεφταλιές και τα κουπέπια… και μάλιστα δωρεάν.
Δεν του είπε κανείς αυτού του κυρίου ότι σ’ αυτό τον τόπο, προτιμούμε να μας λεν χίλια ψέματα παρά μια και μοναδική αλήθεια; Δηλαδή τι έκανε το Βέλγιο ποδοσφαιρικά; Επειδή μια χώρα, που πληθυσμιακά ισούται σχεδόν με την Ελλάδα είναι πρώτη στο ranking αφήνοντας πίσω όλες τις διαχρονικά μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος, έρχεσαι και μας τι λες;
Επειδή πιάσατε την τρίτη θέση στο παγκόσμιο κύπελλο της Ρωσίας, είστε σε θέση να μιλήσετε υποτιμητικά για την εθνική μας ομάδα; Μιλήσαμε εμείς ποτέ ως οπαδοί ή δημοσιογράφοι, υποτιμητικά για το Σαν Μαρίνο, το Λιχτενστάιν, τα Νησιά Φερόε ή την Ανδόρα; Ξέρεις, εμείς σ’ αυτό τον τόπο σεβόμαστε τους πάντες. Από τους μικρούς και αδύναμους έως και όλου του κόσμου τους ανίσχυρους. Εσύ γιατί τόση υπεροψία κύριε Πέτρο μου;
Επειδή οι μικρές σας εθνικές ομάδες είναι στο υψηλότερο επίπεδο, έτοιμες να συνεχίσουν το «Πρότζεκτ 2000» όπως το αποκαλείτε εκεί στο Βέλγιο… ξέρετε πόση δουλειά κάνουμε και με ποιες μεθόδους δουλεύουμε στο νησί προκειμένου να καταστήσουμε την Κύπρο, ποδοσφαιρικό φόβητρο ανά τον πλανήτη;
Και σιγά τα ωά. Τι είναι λοιπόν αυτό το «Πρότζεκτ 2000» που επινόησαν οι συμπατριώτες του ξενέρωτου Βάντερμπεμπτ;
Ως συν-διοργανώτρια χώρα, το Βέλγιο απέτυχε παταγωδώς στο Euro 2000. Καλά, καλά δεν πέρασαν ούτε από τους ομίλους της διοργάνωσης.
Και κάπου εκεί αποφάσισαν να συνετιστούν και να δημιουργήσουν ένα πλάνο, που 19 χρόνια μετά, όχι μόνο λειτουργεί αλλά αποτελεί παράδειγμα για κάθε χώρα που θέλει να αναπτύξει το ποδόσφαιρο της.
Γιατί η εθνική Βελγίου, έτσι όπως τη γνωρίζουμε από τα γήπεδα της Ρωσίας ή έτσι όπως την είδαμε στο ΓΣΠ, δεν είναι απλά μια «χρυσή γενιά» που τείνει να ολοκληρώσει τον κύκλο της, είναι το αποτέλεσμα ενός σχεδίου που εκπονήθηκε στις αρχές του αιώνα και θα διατηρηθεί όπως φαίνεται και στο μέλλον.
Οι εθνικές ομάδες των U21 και U17 αλλά και των ηλικιών κάτω των 16, είναι γεμάτες από ανθρώπινο υλικό που εκπαιδεύεται με κοινές μεθόδους. Μεθόδους τις οποίες δεν πρόκειται να γράψουμε, ούτε και ν’ αναλύσουμε, αλλά καλό θα ήταν να δούμε το πυρήνα της σκέψης τους.
Τι έκαναν λοιπόν; Το σημείο εκκίνησης του σχεδίου ήταν ακριβώς ότι συνειδητοποίησαν ότι μια χώρα του μεγέθους του Βελγίου, δεν έχει την πολυτέλεια να μην αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό τα όποια ταλέντα υπάρχουν στην χώρα.
Επί τούτου εκπόνησαν ένα εθνικό πλάνο όπου οι ποδοσφαιριστές ανά τη χώρα, με τη βοήθεια πάντα της Ομοσπονδίας και των ατόμων που εμπνεύστηκαν και λειτούργησαν το πλάνο, από μικρή ηλικία θα έπρεπε να ενσωματωθούν σε συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά καλούπια, λαμβάνοντας τις ευκαιρίες που θα τους δοθούν.
Με αυτά και με αυτά έφτασαν στο σημείο να κατακτούν του κόσμου τις διακρίσεις και να συγκαταλέγονται μες τις παγκόσμιες ποδοσφαιρικές δυνάμεις του αθλήματος.
Και βγήκε που λες ο κύριος τέτοιος και μίλησε υποτιμητικά για την εθνική μας ομάδα και για το ότι δεν βρέξαμε καθόλου τον αγωνιστικό χώρο.Έτσι γουστάραμε ρε. Έτσι μας είπε ο προπονητής μας και έτσι κάναμε.
Την επόμενη φορά που θα έρθεις στο νησί, να ξέρεις ότι δεν θα σε δούμε με καλό μάτι. Και θα σε στείλουμε για φαγητό σε καμιά ταβέρνα, απ’ αυτές που ειδικεύονται στις τροφικές δηλητηριάσεις.
Είπαμε, ψέματα να μας λες και όχι αλήθεια. Έτσι γουστάρουμε.
