Χρήστος Ζαβός
Και όμως. Υπάρχει ελπίδα!!! Δεν εξηγείται διαφορετικά. Το γεγονός ότι οι ιθύνοντες της ΚΟΠ, από τον πρόεδρο, τους συνεργάτες του μέχρι και τον προπονητή, ενοχλήθηκαν από την κριτική, κακόπιστη/ καλόπιστη δείχνει αν μη τι άλλο ότι εκεί στην Έγκωμη ζούνε.
Ζούνε ανάμεσα μας, είναι κανονικοί άνθρωποι. Θίγονται, προσβάλλονται, προβληματίζονται και αντιδρούν!! Κυρίες και κύριοι, στην περίπτωση τους είναι πέρα για πέρα άξιο αναφοράς. Γιατί μιλάμε για ένα οργανισμό ή αν θες μια ομάδα ανθρώπων που χρόνια τώρα υπόκεινται σε κριτική και έδειχνε να μην τους καίγεται καρφί.
Αν μη τι άλλο, είναι πέρα για πέρα θετικό ότι ο νέος πρόεδρος βγήκε μπροστά να προφυλάξει την εθνική ομάδα. Το ότι αναφέρθηκε στην ανάγκη απόκτησης «εθνικής συνείδησης». Για το ότι θα προσπαθήσουν να φτιάξουν ένα κλίμα εκεί στην εθνική που θα κάνει τον όποιο παίκτη να σκίζεται για την ομάδα.
Τόσα χρόνια όμως σου έδιναν την εντύπωση ότι τούτοι οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από μουσαμά και μάλιστα της καλύτερης ποιότητας. Ελπίζουμε ότι θ’ αλλάξει. Ότι η εθνική ομάδα δεν θα είναι οι διακοπές των παικτών ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς ή αγώνες πρωταθλήματος.
Δεν θα πηγαίνουν εκεί, απλά για να ταξιδέψουν να κάνουν τις πλάκες τους και να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις των ομάδων τους. Μακάρι…
Το αρνητικό στην όλη υπόθεση που σχετίζεται άμεσα με τα δύο ματς της εθνικής κόντρα σε Νορβηγία και Σλοβενία έχει να κάνει κυρίως με την ουσία της κριτικής.
Δεν έχω διαβάσει κείμενα, ούτε και άκουσα το οτιδήποτε αλλά απ’ ότι έχω καταλάβει η κριτική είχε να κάνει με την εμφάνιση και το αποτέλεσμα της ομάδας στο Όσλο. Φταίει ο Πάρντο, φταίει ο Μπεν Σιμόν, το κεντρικό χαφ, ο επιθετικός κορυφής και μαλακίες στο τετράγωνο.
Κάπου εδώ, χάνεται το νόημα, μαζί και η ουσία. Δηλαδή τι προσδοκούσαν οι κακόπιστοι, καλόπιστοι (τέτοιες μαλακίες λένε στην ΚΟΠ και δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε) κριτικοί; Ότι είμαστε οι «τρικολόρ» και θα πάμε στο Όσλο να παίξουμε ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Ότι θα επιβάλουμε το παιγνίδι μας στους Βίκινγκς και θα τους δείξουμε τι σημαίνει «κυπριακή σχολή ποδοσφαίρου»;
Θα τρελαθούμε εντελώς. Και δικαίως η ΚΟΠ αντίδρασε, γιατί όπως και να το κάνουμε έχει και κάποιες δικαιολογίες. «Δεν παίξαμε καλά», «είναι καλή ομάδα η Νορβηγία», «χρειαζόμαστε χρόνο», «θα προσπαθήσουμε την επόμενη φορά να είμαστε καλύτεροι» και κάτι τέτοια επιχειρήματα μπορεί άνετα να σταθούν στην ανούσια κατά την άποψη μου κριτική.
Άμα όμως ψάξεις την ουσία, μάλλον κάπου αλλού θα κατευθυνθείς. Το πρώτο και πιο κύριο, το οποίο γράφουμε εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια έχει να κάνει με το γεγονός ότι η δεξαμενή από κύπριους παίκτες μοιάζει με το φράκτη της Γερμασόγειας.
Είναι δηλαδή στείρα και έχει δεν έχει καμιά εικοσαριά παίκτες. Και γι’ αυτήν τη λειψυδρία δεν μπορεί να ευθύνονται άλλοι πέρα από τον κύριο Κούμα και όλους όσους διοίκησαν το ποδόσφαιρο τα τελευταία 17 χρόνια.
Άμα επίσης τους έγραφες ότι εδώ και χρόνια η εθνική μας ομάδα, ως οργανισμός στερείται ενός επαγγελματικού πλάνου μέσα από το οποίο θα αναδειχθεί όπως έκαναν άλλες χώρες μικρότερες και από μας, δύσκολα θα μπορούσαν να βρουν απάντηση.
Ότι ποτέ δεν παρουσίασαν ενώπιον της κοινής γνώμης ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης των εθνικών ομάδων. Πως παίζει η εθνική Ελπίδων, πως η U19, πως οι μικρότερες εθνικές θα επανδρώσουν τη μεγάλη, πως, πως, πως; Άμα σου δώσουν απάντηση σωστή και εμπεριστατωμένη, σφύρα μου κλέφτικα.
Μας είπε ποτέ κανείς εκ των ανθρώπων της ΚΟΠ, πόσο αποτελεσματικό είναι το μέτρο των δύο κύπριων παικτών στην ενδεκάδα των ομάδων. Μας είπαν ποτέ ένας εξ αυτών πως βλέπουν τη θέση του κύπριου παίκτη μετά από μια δεκαετία; Μέσα από επιστημονικά δεδομένα και όχι την άποψη τους…
Ότι δηλαδή τα ηνία της βρίσκονται ή βρισκόντουσαν στα χέρια ανθρώπων που επανειλημμένα απεδείχθησαν ανεπαρκείς, πάλι επί της ουσίας δεν θα είχαν κάτι να σου πουν. Θα έψαχναν δικαιολογίες ή θα φόραγαν τον όμορφο μουσαμά που χρόνια τώρα κοσμεί την παρουσία τους στο κυπριακό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.
Το κεφάλαιο εθνικής ομάδας, χρόνια τώρα γράφουμε ότι είναι ελάσσονος σημασίας σε σχέση με τις διακρίσεις των ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ, Απόλλωνα και άλλων ομάδων. Επί τούτου ρωτήστε τους Ισλανδούς, τους υπόλοιπους Σκανδιναβούς και όλες τέλος πάντων τις χώρες που προσέχουν το ποδόσφαιρο τους, χωρίς να ενδιαφέρονται για τα κέρδη των ποδοσφαιρικών εταιρειών της χώρας τους.
Πάνω απ’ όλα είναι η εθνική ομάδα. Της οποίας η ανάσταση θα προέλθει μέσα από ένα συγκεκριμένο επαγγελματικό πλάνο που ενδεχομένως να χρειαστεί και αρκετά χρόνια. Να υπάρξει όμως αυτό το πλάνο και να σταματήσουμε επιτέλους να μιλάμε για το αν παίξαμε ή δεν παίξαμε καλά στο Όσλο ή στου διαόλου τη μάνα.
Καλόπιστα ή κακόπιστα, όπως θέλετε πάρτε το, στην παρούσα φάση υπάρχει ένα θετικό και ένα πολύ πιο σοβαρό αρνητικό. Το θετικό είναι αυτό που γράφουμε στην αρχή του κειμένου ότι επιτέλους θίχτηκαν και αντέδρασαν.
Το αρνητικό είναι ότι ακόμη δεν δείχνουν να θέτουν το επίπεδο σε μια πιο σοβαρή βάση. Η οποία βάση χρειάζεται μελέτη, θεωρία, πράξη και καμιά φορά κριτική…. Καλόπιστα ή κακόπιστα, χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι.
