Χρήστος Ζαβός
Είναι τέτοιο το χρονικό διάστημα, ακολουθεί δηλαδή μεταγραφική περίοδος, που ότι και να γράψεις είσαι λάθος ή εχθρός ή πράκτορας της μιας ομάδας που λειτουργεί κατά της άλλης. Μπορεί και να σε πουν διάβολο που προετοιμάζεις τον ερχομό του αντίχριστου.
Ο έλεγχος των ομάδων στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων και των αθλητικών ιστοσελίδων είναι τέτοιος, που σε μπερδεύει. Τόσο που νομίζεις ότι ο Χ εκπρόσωπος τύπου ή πρόεδρος είναι ο αρχισυντάκτης και ο Ψ δημοσιογράφος συγκαταλέγεται στο pay-roll της ποδοσφαιρικής εταιρείας ή σωματείου. Μπέρδεμα μεγάλο. Αχταρμάς.
Η ειδησεογραφία είναι τέτοια που νομίζεις ότι κοσκινίζεται πρώτα στα γραφεία των ομάδων, φιλτράρεται και ακολούθως πλασάρεται στο κοινό που τις μασά, απολαμβάνοντας το μεγαλείο της ομάδας του.
Και αν καμιά φορά, ξεφύγει από το «εργοστάσιο ειδήσεων», είδηση και δεν αρέσει στο κοινό, ξεκινά να φτύνει την τροφή, βρίζοντας θεούς και δαίμονες, γιατί του χαλάσανε τη γεύση.
Ο δε υπεύθυνος παραγωγής ειδήσεων, ο Χ παράγοντας ή ο Ψ πρόεδρος, φροντίζει να τιμωρήσει όποιον παράβηκε την αλυσίδα, με διάφορους τρόπους.
Είτε βάζει μπρος τον μηχανισμό που έστησε, είτε βάζει τους κολλητούς δημοσιογράφους του να μεριμνήσουν και να ξανά φτιάξουν την πιάτσα, μήπως και μείνουν εκτεθειμένοι ενώπιον των πελατών- οπαδών τους.
Ο έλεγχος της αλυσίδας παραγωγής ειδήσεων, είναι τόσο καλά οργανωμένος, που ο δημοσιογράφος μοιάζει με Κινέζο εργάτη σε μεγάλη παραγωγική μονάδα. Οτιδήποτε κάνει, είναι μηχανικό και βασίζεται αυστηρά στους άτυπους κανόνες που τέθηκαν από τον εργοστασιάρχη- παράγοντα ή εκπρόσωπο τύπου.
Βέβαια σ’ αυτή τη δουλειά υπάρχουν και προνομιούχοι, οι οποίοι λειτουργούν ως κόλακες, άτυπα γραφεία τύπου, δουλεύουν για την αποκατάσταση της τάξης, της κοινής γνώμης δηλαδή, λαμβάνοντας ως αντίτιμο, οτιδήποτε θα τους κάνει χαρούμενους ή που θα αυξήσει το μισθό τους.
Τα «κακά» όμως παιδιά είναι εχθροί και άμα λάχει θα προσπαθήσουν να τα τιμωρήσουν, με κάθε τρόπο. Από τηλέφωνα μέχρι και… ότι θες βάλε.
Άμα κανείς αμφισβητεί, τα πιο πάνω θα σας θέσω δύο παραδείγματα.
Το ένα έχει να κάνει με την πιο πετυχημένη ομάδα στην Κύπρο. Εδώ και καιρό, ψάχνει λέει προπονητή και δεν βρέθηκε ούτε και ένα, ούτε και ένα δημοσίευμα που αναφέρει έναν πιθανό διάδοχο του! Έστω και λανθασμένα. Την ίδια ώρα μόλις πριν από δύο μέρες, έβγαινε σ’ όλα σχεδόν τα σάιτ, ότι κλείνει εντός της εβδομάδας που διανύουμε. Και δεν βγήκε δημοσιογραφικά ούτε ένα υπονοούμενο, ωσάν και αντί για προπονητή θα φέρουν τον Ασάνζ των Wikileaks.
Όλοι αυτοί που τάχατες, πάντα επιβεβαιώνονται, όλα τα γνωρίζουν αλλά κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι, δεν έχουν ούτε μια πληροφορία, ούτε ένα υπαινιγμό να γράψουν μήπως και μάθει ο κόσμος τι σκέφτονται. Η μεγαλύτερη ομάδα στην Κύπρο, η πιο εμπορική αν θες και όσο αφορά το χώρο των media, ψάχνει προπονητή και βρίσκονται όλα στο σκοτάδι.
Και άμα τύχει να γράψει κανείς, να παραβεί δηλαδή τους κανόνες που επιβάλλονται στο δημοσιογραφικό χώρο, είναι ψεύτης, παραγωγός fake news (ναι τα μάθαμε και αυτά) και εχθρός της ομάδας. Γράψαμε, απόλυτα επαγγελματικά και καταρτισμένα, με επώνυμο μάλιστα άρθρο για τον Ιδιάκεθ και νόμισα σε κάποια φάση χθες, ότι γράψαμε για το τέλος του κόσμου.
Ως προς το συγκεκριμένο δημοσίευμα ήταν όντως υπερβολικός ο τίτλος αλλά το περιεχόμενο της είδησης όχι. Αν είναι λάθος πληροφορία, τότε διαψεύδεται. Συνήθως σε άλλες χώρες, είναι τόσα πολλά τα δημοσιεύματα ειδικά για τις μεγάλες ομάδες, που η εμπλεκόμενη στην είδηση διοίκηση, δεν μπαίνει στη διαδικασία να διαψεύδει.
Εδώ χαλάσαμε την αλυσίδα παραγωγής του «εργοστασίου ειδήσεων» και έβαλε ο μηχανισμός μπρος… μέχρι και τον Ολυμπιακό ενέπλεξαν.
Ας αφήσουμε την υπόθεση προπονητή ΑΠΟΕΛ και ας πάμε στις υπόλοιπες ομάδες και στο πως διαμορφώνεται το περιβάλλον στον εργοστασιακό χώρο των ειδήσεων.
Ακολουθεί μεταγραφική περίοδος. Λογικό είναι κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές θα φύγουν και κάποιοι θα έρθουν. Και αν γι’ αυτούς που έρχονται δύσκολα κανείς μπορεί να ξέρει, ως προς το ποιοι θα φύγουν λίγο, πολύ τουλάχιστον στη θεωρία τους γνωρίζουμε.
Ότι δηλαδή από την Ομόνοια θα φύγει ο Χ, από την Ανόρθωση ο Ψ και από τον Απόλλωνα ο Χ στη δευτέρα. Άμα κανείς κάνει ένα σεργιάνι στις ιστοσελίδες θα παρατηρήσει ότι τίποτε, μα τίποτε δεν γράφεται.
Και καλά οι ομάδες θέλουν να προστατευτούν. Οι δημοσιογράφοι πως είναι δυνατό να εμπλέκονται σ’ αυτή τους την επιδίωξη; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ανεξαρτησία εκ μέρους τους και πόσο μπορεί να γράφουν ελεύθερα τα ρεπορτάζ τους;
Σου απαντώ ευθέως, καθόλου. Δεν υπάρχει, γιατί θα σηκώσουν το τηλέφωνο και θα σου καταλογίσουν εχθρότητα. Μόλις χθες συνέβηκε στην ιστοσελίδα μας από δύο ομάδες, γιατί τάχατες γράψαμε πάλι κάτι που δεν ισχύει. Λες και η δημοσιογραφία είναι ευαγγέλιο. Πως να ειναι ευαγγέλιο αφού κυνηγάμε την είδηση δεν μας την πλασάρουν, όπως συμβαίνει στην Κύπρο και επιβεβαιώνονται μετά.
Δυστυχώς στην πλειοψηφία τους είναι συγκοινωνούντα δοχεία ή αν θες συνεργάτες και υπάλληλοι στο «εργοστάσιο ειδήσεων».Ή κάτι σαν φάμπρικα που θα κοσκινίσει την είδηση, θα την φιλτράρει και μετά θα τη πλασάρει στο φανατικό κοινό για να τονώσει ακόμη περισσότερο το μεγαλείο που νιώθει για την ομάδα του….
Σ’ αυτό ευθύνη έχουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που βολεύτηκαν μες στην ματαιοδοξία τους. Έχει εγκατασταθεί εδώ και δεκαετίες μια σχολή δημοσιογραφίας που φέρει τον καλό δημοσιογράφο να είναι τόσο κοντά, ακόμη και να συνεργάζεται με το όποιο κέντρο εξουσίας. Όσο δηλαδή βρίσκεσαι κοντά στην εξουσία, τόσο καλός επαγγελματίας είσαι.
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι το κοινό έχει πια μάθει σε μια κατάσταση που προτιμά χίλια ψέματα, παρά μια αλήθεια. Και δεν μιλάμε για ομάδες και ποδόσφαιρα. Για πολύ πιο σοβαρά θέματα.
Και φυσικά στη φάμπρικα των ειδήσεων, υπάρχουν οι κακοί εργάτες. Οι πραγματικά καλοί δηλαδή. Αυτοί που μάχονται για την ελευθερία της άποψης και της κυκλοφορίας της είδησης. Δεν ξέρω ποιοι και που, όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται ας ψάξει να τους βρει.
Κατά τα’ άλλα μια χαρά είμαστε, στο βόλεμα μας. Έτσι και αλλιώς «η φάμπρικα δε σταματά, δουλεύει, δουλεύει νύχτα μέρα…»
Αφιερωμένο κιόλας, να έχουμε την υγειά μας… εδώ θα είμαστε:
