Χρήστος Ζαβός
Είναι τέτοιες οι ημέρες που η πίστη οδηγεί στο θαύμα. Στην ανάσταση, στο αδιανόητο, στο μη εφικτό. Επί τούτου η στήλη παίρνει την ευκαιρία να φαντασιωθεί. Να διανοηθεί το έξω-πραγματικό.
Λαμβάνοντας υπόψη, τα πραγματικά δεδομένα έτσι όπως διαμορφώνονται στη σημερινή πραγματικότητα του νησιού, βάζουμε φαντασία για να δημιουργήσουμε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Μια άλλη πραγματικότητα.
Ας φανταστούμε λοιπόν ότι το ποδόσφαιρο, διοικείται από ειδικούς, χαρισματικούς παράγοντες που διαθέτουν μεράκι για να φέρουν εις πέρας τους στόχους τους.
Άτομα που δεν υποκινούνται ούτε από πρόσωπα, ούτε από κόμματα, ούτε από προσωπική ματαιοδοξία, ούτε φυσικά από δίψα για πλούτο.
Που κατέχουν το αντικείμενο, αντιλαμβάνονται τη φιλοσοφία του και προσπαθούν να μετατρέψουν σε πράξη τη θεωρία. Που συνειδητοποιούν το μέγεθος το οποίο έχουν ενώπιον τους και δεν μεγαλοπιάνονται από ψευδαισθήσεις.
Που ακολουθούν εκείνες τις μεθόδους που χρειάζονται για ν’ αναδειχθούν νεαροί ποδοσφαιριστές βγαλμένοι μέσα από τα κύτταρα της ομάδας. Όχι απαραίτητα ξένους τους οποίους πλασάρουν κάθε λογής μάνατζερ που έχουν μοναδικό στόχο την αύξηση του τραπεζικού τους λογαριασμού.
Που έχουν την υπομονή, να δουλέψουν σε βάθος χρόνου δίχως σώνει και καλά να κυνηγήσουν την «αρπαχτή». Που θα μισθοδοτήσουν τους επαγγελματίες που είναι ειδικοί και όχι αυτούς που προβαίνουν σε δημόσιες σχέσεις.
Που οι οπαδοί θα αγκαλιάσουν την προσπάθεια γιατί αγαπούν την ομάδα τους. Την αντιλαμβάνονται σαν λατρεία, σαν ιδέα και όχι ως ένα μέσο ξεσπάσματος και εκτόνωσης.
Που το παρελθόν είναι τόσο σημαντικό όσο το παρόν και το μέλλον. Που δεν πετάγονται σαν πατσαβούρι, ούτε και αγνοούνται αυτοί που το δημιούργησαν τις βάσεις του μεγαλείου. Όλα αυτά ίσως και άλλα πολλά να μοιάζουν ανέφικτα. Εξωπραγματικά. Για την Κύπρο.
Όχι όμως για άλλες χώρες. Δεν χρειάζεται να φαντασιωθείς ούτε και να ταξιδέψεις σε πολιτείες εξωγήινες. Στο Άμστερνταμ να κοιτάξεις, να δεις και να διαβάσεις, να μελετήσεις για τον Άγιαξ εύκολα θα διαπιστώσεις, ότι τα θαύματα δεν είναι τελικά και τόσο θαύματα. Ούτε φυσικά ανήκουν στην φαντασία αλλά στην πραγματικότητα.
