Χρήστος Ζαβός
«Να μην ξαναπεράσει την πόρτα του ΓΣΠ, αυτός ο κύριος» φώναζε και οδυρόταν το στέλεχος του ΓΣΠ στον αέρα του ΣΠΟΡ FM, μόνο που πια δεν γνωρίζω κατά πόσο θα είναι στην είσοδο για να υποδεχθεί τον πρόεδρο της Ομόνοιας σ’ ένα από τα εντός έδρας ευρωπαϊκά ματς του τριφυλλιού.
Ευθύς εξ αρχής το θέμα ΓΣΠ και Ομόνοιας ήταν οικονομικής φύσης συνεπώς η λύση θα δινόταν με βάση αυτή τη λογική. Δεν ήταν ζευγάρι που χώρισε, ούτε αδέλφια που μοιράζονται την περιουσία στο χωριό του παππού, η διένεξη δεν περιλάμβανε κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα… ήταν αμιγώς επιχειρηματική. Μπίζινα, ανεξαρτήτως αν κάποιοι θέλησαν να προσδώσουν και πολιτικό άρωμα.
Έσκασε κάτι μεταχρονολογημένες επιταγές η Ομόνοια… και το «σουσάμι ΓΣΠ» άνοιξε για να μπει ο «Αλή Μπαμπά Παπασταύρου και οι 40 παίκτες του» τουλάχιστον για την Ευρώπη.
Ποιος κέρδισε στη μάχη αυτή; Ο καθένας δίνει την ερμηνεία του, οι περισσότεροι παρασυρόμενοι από τα οπαδικά τους συναισθήματα. Αν είσαι αντίπαλος θα πεις ότι έβαλαν την ουρά στα σκέλια και υπέκυψαν στα θέλω του ΓΣΠ και άμα είσαι Ομονοιάτης θα βάλεις φώτο του Παπασταύρου δοξάζοντας τ’ όνομα του που επιτέλους τα έβαλε με τους εχθρούς και τους κέρδισε.
Ψύχραιμα άμα το προσεγγίσεις, η Ομόνοια όντως πλήρωσε όπως επιθυμούσε το ΓΣΠ, τα λεφτά που έτσι και αλλιώς ποτέ δεν αρνήθηκε να πληρώσει. Το αν θ’ αλλάξει ο καντινιέρης και αν η πώληση των πασατέμπο θα πηγαίνει στη τσέπη του όποιου Αποελίστα για να τρέχει να παίρνει τον κάθε Οκριασβίλι, ας περιμένουμε αν και δεν μου φάνηκε ευθύς εξ αρχής πολύ σοβαρό το επιχείρημα έτσι όπως τέθηκε από τον κύριο Γρηγόρη και πάλι στον αέρα του ΣΠΟΡ FM. Επί της ουσίας αν θα κερδίσει ευνοϊκούς όρους, θα φανεί στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις.
Σημαντικά πάντως θέματα έχουν όντως προκύψει μέσα από τη μάχη του «γηπεδικού», έτσι όπως δόθηκε τούτο το καλοκαίρι και δεν χρειάζεται να αφορούν άμεσα την Ομόνοια ή το όποιον αντίπαλο της.
Παραδείγματος χάριν, τ’ ότι βγήκαν στο προσκήνιο, άτομα «γνωστά, άγνωστα» τα οποία ηγούνται του συμβουλίου που διαχειρίζεται το σημαντικότερο γήπεδο της χώρας, ο πρόεδρος του οποίου διατηρεί τη θέση του τα τελευταία 31 χρόνια είναι ένα δεδομένο το οποίο κρατάμε. Όπως επίσης και τον δυναμικό τρόπο που υιοθέτησαν για να προφυλάξουν τα συμφέροντα τους απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα όπως είναι η Ομόνοια!
Επιπλέον το ευρύ κοινό έμαθε διάφορες μεθοδολογίες για το πως χρεώνουν, ότι Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ απολαμβάνουν τους ίδιους όρους διαχείρισης και ότι άμα λάχει και σε συμπαθούν, όπως την περίπτωση του πρώην προέδρου της Ομόνοιας, Σεραφείμ, σε χρεώνουν και μπορείς να τους πληρώσεις όποτε μπορείς ή καλύτερα όταν μπεις στους ομίλους!! Επίσης μια πραγματικότητα που δεν γνωρίζαμε.
Μεταξύ άλλων το το συμβούλιο του ΓΣΠ φαίνεται μέσα από τη διαμάχη του με το τριφύλλι να έχει ξεσκουριάσει, νιώθοντας την υποχρέωση να θυμίσει σε όλους το έργο που επιτελεί. Επί τούτου σε ανακοίνωση του, λίγο πολύ μας αυτοσυστήνεται, παραπέμποντας μας μάλιστα στο «έργο που κυκλοφόρησε για τα 125 χρόνια του ΓΣΠ». Η αναγκαιότητα να παρουσιάσουν το έργο τους είναι υγιής, θα πρέπει όμως να είναι συνεχής και όχι με αφορμή την όποια διένεξη.
Πάντως επί της σύγκρουσης, οι χειρισμοί της Ομόνοιας αποδείχθηκαν λανθασμένοι κυρίως γιατί πήγαν κατά μέτωπο επίθεση με το ΓΣΠ χωρίς να διαθέτουν plan B, ενώ ποτέ δεν εξήγησαν στο κοινό την αδικία την οποία νιώθουν και που ασκεί ο διαχειριστής του γηπέδου όπως ισχυρίστηκαν. Η αναφορά περί της καντίνας, ομολογώ ήταν αστεία και πολύ απείχε μάλλον από το τι ήθελαν πραγματικά να πουν.
Πέραν του θερμού επεισοδίου και ανεξαρτήτως ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος που κατ’ εμένα δεν υπάρχει, μέσα από τη κόντρα συμπεράναμε επίσης ότι η Ομόνοια κουμαντάρεται πια, με συγκεκριμένες τακτικές που μόνο κλαψιάρικες και μοιρολατρικές δεν είναι.
Εχθρός αν είσαι ή φίλος, θα πρέπει να παραδεχθείς ότι ο Παπασταύρου διοικεί την Ομόνοια όπως πρέπει να διοικείται ένας «γίγαντας», απαλλαγμένη από τη μανία καταδίωξης που ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια, παλαιότερες διοικήσεις και τον κόσμο. Ο ισχυρός άνδρας των πρασίνων πέραν των μετώπων αντιπαράθεσης που ανοίγει κάθε φορά που κρίνει ότι απειλούνται τα συμφέροντα του, φαίνεται ξεκάθαρα να επιδιώκει την βελτίωση και την εξέλιξη των πέντε βασικών πυλώνων ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού.
Πότε διεκδίκησε καλύτερο τηλεοπτικό συμβόλαιο από τη Primetel (τηλεοπτικό), πότε δημιούργησε μια ομάδα που πήρε πρωτάθλημα (αγωνιστικό), πότε κατήγγειλε πρόσωπα και καταστάσεις (παρασκήνιο), από φέτος ορθώς και δικαίως αναζητεί καλύτερους όρους για το γήπεδο που παίζει η ομάδα του (γηπεδικό).
Άμα στους τέσσερις πιο πάνω πυλώνες προσθέσεις και την σχέση εμπιστοσύνης που δημιούργησε με τον κόσμο- χορηγούς (πελατειακό) , τότε μόνο αν είσαι αδαής ή φανατικός δεν θα του αναγνωρίσεις την συνειδητή στόχευση που έχει θέσει για την εξέλιξη της εταιρεία του.
Με βάση κιόλας αυτή τη λογική, το πρότζεκτ «νέο γήπεδο» είναι σίγουρα στα σκαριά και αν κάτι δεν πάει στραβά θα επανέλθει για τα καλά στο προσκήνιο. Άμα δηλαδή σε ένα ή δύο καλοκαίρια αναβιώσει η κόντρα Παπασταύρου/ Ομόνοιας - κυβερνητικών αξιωματούχων… μην εκπλαγείτε και προσωπικά δεν είμαι μάντης.
Ο Παπασταύρου δείχνει ότι κατάλαβε το νησί και είναι έτοιμος να σπάσει αυγά. Το γεγονός ότι ζει μακριά, κατάφερε να το μετατρέψει σε προτέρημα και όχι μειονέκτημα. Γνωρίζει μάλλον από την εμπειρία του στο πολύ σκληρότερο επιχειρηματικό περιβάλλον όπου δραστηριοποιείται ότι για να εισχωρήσεις σε μια κατάσταση, θα πρέπει αρχικά να την αμφισβητήσεις.
Πόσο θ’ αντέξει και κατά πόσο είναι «περαστικός» από το νησί, όπως τον χαρακτήρισε στην επιστολή του το ΓΣΠ με ελαφρώς υποτιμητικό ύφος, ο χρόνος θα το δείξει.
Συμπερασματικά φαίνεται ότι πρόκειται για έναν «Αμερικάνο» που μόνο «αμερικανάκι» δεν είναι. Επί τούτου, καλύτερη απόδειξη από τ’ ότι πήρε το πρωτάθλημα μέσω zoom, δεν έχει.
