Χρήστος Ζαβός
Μου το λέγε καιρό τώρα ο Ονησίφορος Σταύρου, ότι δύσκολα θα τον ξαναδούμε στα γήπεδα. Ήταν τέτοιες οι πληροφορίες σχετικά με την περίπτωση της υγείας του που δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να ξανά μπει, να κάνει τα δικά του, να πάρει παραμάζωμα δύο-τρεις αμυντικούς και ας και οι καλύτεροι στο νησί.
Επί τούτου ευτυχώς η δύναμη της ψυχής του και η εμπιστοσύνη του προπονητή μας χάρισαν 27 λεπτά ακόμη «μαύρης μαγείας».
Όλοι το διαπιστώσαμε, όλοι το είδαμε… όταν ο Γκιέ είναι στη μέρα του, δεν υπάρχει άμυνα να τον κουμαντάρει. Πως δηλαδή; Σε ανοικτό χώρο; Θα εκτεθείς. Να τρέχει ο Ιβοριανός και να τον τρέχει ο αμυντικός… θα κινδυνέψει με μείωση των απολαβών, χώρια το κράξιμο που θα φάει από οπαδούς και συμπαίκτες.
Μαλάκες είναι οι Γάλλοι που τον είχαν πει 3G; Γιατί μπορεί στα λημέρια μας να έγινες γνωστός ως «κόμπρα» αλλά στην Γαλλία, έτσι τον γνωρίζουνε. Σκέψου τότε, με πόση επιτάχυνση έκανε τα σπριντ του.
Τώρα πια πιάνει τα 31 και έχει περάσει ένα σωρό προβλήματα στα πόδια. Και τον είπαμε «κόμπρα»σ ένα πρωτάθλημα γεμάτο από 35αρηδες και βάλε.
Σκέψου οι Γάλλοι τότε που τον ανακάλυπταν στην Γιόμο Κόσμος, ομάδα στη Νότια Αφρική. Μάλλον θα έχασε ο στίβος παρά κέρδισε το ποδόσφαιρο.
Είναι η χώρα του τέτοια, που πλέον όσοι επιβιώσουν από τις συρράξεις και τους εμφυλίους ή όσοι δεν βρουν καταφύγιο για να πάνε στην πολιτισμένη (τρομάρα μας) Ευρώπη ως πρόσφυγες, παίζουν μπάλα.
Από κει τράβηξε για τη Νότια Αφρική για να δοκιμάσει το μέλλον του ως παίκτης. Τον εντόπισαν οι σκάουτερ και τον έστειλαν στην Ουγγαρία και στην ιστορική Χόνβεντ.
Μια χαρά του κάτσε η Βουδαπέστη. Πήρε κύπελλο έκανε και κάποια διάκριση στο ΓιουρόπαΛίγκ και από κει στη «μαμά πατρίδα» Γαλλία. Λίγο στην Τούρ μετέπειτα στη κοσμοπολίτικη Νίκαια, το ποδοσφαιρικό του πεπρωμένο του επιφύλασσε τον Απόλλωνα. Τη πρώτη χρονιά ως δανεικός μετέπειτα ως ελεύθερος.
Τέσσερα χρόνια ο αθεόφοβος φόραγε την κυανόλευκη. Περίεργη περίπτωση παίκτη. Μολονότι ευπαθής στους τραυματισμούς, όποτε ήταν στα καλά του, όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο τον θαυμάζαμε. Δεν υπάρχει τέτοιο στυλ παίκτη σ’ αυτό το πρωτάθλημα. Επιθετικός Σαμπιονά. Άμα δεν είχε τους τραυματισμούς, δύσκολα θα τον βλέπαμε στη λίγκα του Κουτσοκούμνη.
Αυτά όμως είναι νορμάλ πράγματα για τους παίκτες. Πόσοι εξ αυτών δεν έκαναν την καριέρα που θα μπορούσαν γιατί ακριβώς βρισκόντουσαν υπό την φροντίδα των χειρούργων, ορθοπεδικών ή φυσιοθεραπευτών κάθε λίγο και λιγάκι;
Δυστυχώς όμως το πράγμα γι’ αυτόν ξέφυγε μόλις πριν από δύο περίπου μήνες. Σε μια από τις καθιερωμένες εξετάσεις, το πρόβλημα του μεταφέρθηκε σ’ άλλες ιατρικές ειδικότητες. Για πρώτη φορά ο Γάλλος πολίτης με αφρικανική καταγωγή τέθηκε άμεσα υπό τους καρδιολόγους.
Ακούγοντας τον ιατρό να του μεταφέρει το πρόβλημα που έχει και σχετίζεται με το μέγεθος της καρδιάς του τρόμαξε. Η ζωή του, όχι μονάχα η επαγγελματική, άλλαξε με μιας. Η καρδιακή ανεπάρκεια δεν είναι κάτι που μπορείς ν’ αγνοήσεις. Μπαίνει η ζωή σου σ’ άλλα καλούπια.
Ο ίδιος δεν το ξεπέρασε εύκολα. Ακόμη και μετά τον τελικό, έμοιαζε κακόκεφος σε σχέση με τους υπόλοιπους που τα πίναν περιτριγυρίζοντας το κύπελλο. Λίγο ο Χάμπος, που του δίνει ένα φιλικό χαστούκι για να τον εμψυχώσει, πολύ περισσότερο οι ρυθμοί των αγαπημένων τραγουδιών του αδικοχαμένου Παντελίδη, τον έβαλαν στην πίστα. Τον έκαναν ν’ αφήσει πίσω τη συνεχή πια ανησυχία που κουβαλά.
Κάτι παρόμοιο ένιωσε λίγες μέρες πριν από τον τελικό. Με το Σοφρώνη τα είπαν και τα ξανά είπαν πάνω στο Κολόσσι. Ο κύπριος τον πίστεψε όταν ο ιβοριανός του ζήτησε να δεσμευτεί ότι θα παίξει εάν και εφόσον τον χρειαστεί η ομάδα κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μπήκε, σκούπισε και καθάρισε. Από τις αγαπημένες του συνήθειες, ιδιαίτερα δε κόντρα στον ΑΠΟΕΛ μέσα στο ΓΣΠ.
Δύσκολα θα τον ξαναδούμε στο γήπεδα. Άμα ήταν στην Αγγλία ίσως να του έβγαζαν δελτίο υγείας. Στη Γαλλία όχι. Στην Κύπρο μάλλον όχι. Περιμένουμε.
Οι περισσότεροι τον αναγνωρίσαμε ως ένα πολύ μεγάλο επιθετικό. Κάποιοι πολύ λιγότεροι εντός του Κολοσσιού γνωρίζουν ότι το ίδιο εκτόπισμα έχει και η ανθρωπιά του.
Ο «3G»κατά τους Γάλλους ή η «κόμπρα» για τους Απολλωνίστες εκτός από μεγάλος επιθετικός, έχει και μεγάλη καρδιά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και εμείς μεγάλοι άτυχοι εάν χάσουμε τέτοιο παίκτη από τα φτωχά γήπεδα μας. Κυριολεκτικά άτυχοι…
