Χρήστος Ζαβός
Τι και αν το έχεις παρακολουθήσει χίλιες και μια φορές. Τι και αν γνωρίζεις κάθε σκηνή, την εξέλιξη και το τέλος του. Κάθε φορά που μπαίνει η Αγία Εβδομάδα, στήνεσαι μπροστά στην τηλεόραση και περιμένεις να δεις τον πιο πετυχημένο τηλεοπτικό Ιησού της ιστορίας. Το έπος που δημιούργησε ο Φράνκο Τζεφιρέλι και εμπνέει τους χριστιανούς και όχι μόνο.
Παράδοξο μεν, αλλά ρεαλιστικό. Ρε άλλες χίλιες φορές να το παρακολουθήσεις, άμα τύχει και είσαι μπροστά στο χαζοκούτι δεν θα πεις όχι.
Και άμα ο Τζεφιρέλι κατάφερε να θέλξει την ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας την αφοπλιστική ματιά του «Ιησού» Ρόμπερτ Πάουελ… ο «σκηνοθέτης» των αγώνων του Β γκρουπ δεν μας πείθει.
Και όμως το έργο του παίζεται για χρόνια και δεν λέει ν’ αλλάξει τη συνταγή. Υπολείπεται μάλλον έμπνευσης αφού χρησιμοποίει τα ίδια υλικά, δεδομένο που έχει κάνει τον κόσμο ν’ αηδιάσει.
Τέτοια εποχή, κάθε φορά, παρακολουθούν άπαντες το έργο, θέλοντας και μη. Ρε γελάει ο κόσμος, ρε σιχαίνεται ή λυπάται για την κατάντια, ο σκηνοθέτης το βιολί του.
Κάθε χρόνο επιλέγει ένα θύμα και πάνω σε αυτό χρησιμοποιεί τις ίδιες τακτικές. Δεν πα να λέγεσαι Πάφος, Παραλίμνι ή Καρμιώτισσα άμα ο «σκηνοθέτης» αποφασίσει τότε το θύμα είναι χαμένο από χέρι.
Κατ’ αρχήν δημιουργούνται οι κατάλληλες συμμαχίες. Παίρνεις υπολογιστική και πένα και αρχίζεις να διαμορφώνεις το σενάριο. Να νικήσει αυτός, να ηττηθεί ο άλλος, εδώ έχουμε ισοπαλία και πάει λέγοντας.
Άμα γίνει καμία στραβή και μας ξεφύγει λίγο η πλοκή, τότε βάζουμε ένα διαιτητή για να «κλειδώσουμε» την εξέλιξη. Άμα κιόλας υπάρχει και τρόπος να βγάλουμε λεφτά από το στοίχημα, τότε του δίνουμε να καταλάβει.
Και όμως ενώ ολόκληρη η ποδοσφαιρική Κύπρος παρακολουθεί ξανά και ξανά το ίδιο έργο, η ΚΟΠ και η ηγεσία της είναι λες και ζουν στην Παραγουάη, δεν τους καίγεται καρφί. Λες και δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Χώνουν το κεφάλι τους μέσα στο χώμα και μιμούνται τον συμπαθή στρουθοκάμηλο. Ακόμη δεν έχουν κατανοήσει ότι το έργο που παίζεται κάθε χρόνια προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά στο άθλημα.
Δεν έχουν κατανοήσει ότι ο απλός φίλαθλος απομακρύνεται. Ότι η συνείδηση του δεν του επιτρέπει πια να είναι θεατής ενός έργου κακοπαιγνμένου.
Και έχεις τον Λιάσο Λουκά να κτυπιέται φωνάζοντας ότι η Καρμιώτισσα θα μείνει στην κατηγορία. Λες και θα τον ρωτήσει κανείς. Λες και εξαρτάται από την αφεντιά του.
Αυτοί είμαστε. Έτσι έχουμε διαμορφώσει την κοινωνία μας. Κάποιοι λίγοι να στήνουν το έργο και την πλοκή του και όλοι εμείς να γινόμαστε άθελα μας θεατές.
Έτσι όπως έχουμε καταντήσει ούτε ο Ιησούς δεν μας σώζει. Όχι ο τηλεοπτικός… ο υιός του Θεού.