ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Χαλάνε το παζάρι

Εάν ήταν στις τελευταίες θέσεις Πάφος και Άρης ίσως να μην αποχωρούσαν: Τσόρνιγκερ, Σίλας, Μίλανιτς, Αυγουστή, Λένον και Καταλά

Πανίκος Κωνσταντίνου

Πανίκος Κωνσταντίνου

constantinoup@sppmedia.com

Δεν ξέρω εάν είναι παγκόσμιο ρεκόρ αλλά στις πρώτες δέκα αγωνιστικές αποχώρησαν ήδη 10 προπονητές και μάλιστα δύο ομάδες η Καρμιώτισσα και ο Απόλλωνας ήδη πρόλαβαν να αντικαταστήσουν δύο φορές τους προπονητές τους.

Αβίαστα το συμπέρασμα που εξάγεται είναι πως σε αυτό το δύσμοιρο νησί έχουμε μια αστοχία με τους προπονητές. Ή μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Μπορεί να μην είναι θέμα επιλογής προπονητών αλλά κάτι άλλο; Είναι δυνατό όλοι ειδικοί, με πτυχία, εμπειρία και τεχνογνωσία άνθρωποι του ποδοσφαίρου να πέφτουν πάντα τόσο έξω στην επιλογή ενός προπονητή; Στο Κυπριακό πρωτάθλημα τον φέρνουμε, όχι στην Πρέμιερ Λιγκ; Και όμως πάλι αστοχούμε. Μα τόση αστοχία, μοιάζει να μη βρίσκεις  πολυκατοικία, σημαδεύονται από το θυροτηλέφωνο. 

Άρα δεν μπορεί σε αυτό τον τόπο να μην μπορούμε να προσλάβουμε ένα ικανό προπονητή. Μάλλον το πρόβλημα μας είναι άλλο. Στο μυαλό μας. Στην λανθασμένη ιδέα που έχουμε για τη λειτουργία του αθλήματος. Πιθανό και έλλειψη γνώσεως περί του τί κάνει ένας προπονητής και το επιτελείο του. Ίσως πάλι δεν έχουμε ιδέα πως ένας προπονητής για να αποδώσει σε μια ομάδα θέλει χρόνο. Ομαδικό άθλημα είναι, δεν παίζεις μόνος σου, ίσως δεν έχεις τα μέσα και το χρήμα και προσπαθείς να βρεις και ένα διαφορετικό δρόμο μέσω της ανάπτυξης του υφιστάμενου δυναμικού σε συνδυασμό με εξωτερικές μεταγραφές και ανάπτυξης νεαρών παικτών. Αυτός ο συνδυασμός πάλι θέλει χρόνο. Και όταν λέμε χρόνο δεν εννοούμε μερικές εβδομάδες, ούτε λίγους μήνες.

Ένα άλλο στοιχείο που δεν συνυπολογίζεται είναι πως οι ομάδες δεν λαμβάνουν υπόψη τους, τους αντίπαλους τους παρά μόνο τα αποτελέσματα και τη βαθμολογική θέση της ομάδας τους. Δεν συνειδητοποιούν ότι ο δικός τους προπονητής μπορεί να είναι καλύτερος από τον συνάδελφο του μόνο και μόνο επειδή έχασε.  Ναι αλλά ο συνάδελφος του, εργάζεται σε καλύτερο προπονητικό, έχει περισσότερα μέσα στη διάθεση του, οι παίκτες του αμείβονται καλύτερα από τους δικούς μας και μπορεί να μην άλλαξε και όλη την ομάδα το περασμένο Καλοκαίρι.

Μέσα σε όλα αυτά ήρθε η Πάφος και ο Άρης και χάλασαν το παζάρι. Μπήκαν σφήνα στην εξάδα και είναι έτοιμες όχι μόνο να «κλέψουν» τα δύο από τα τέσσερα Ευρωπαϊκά εισιτήρια αλλά και τον τίτλο του πρωταθλητή. Διότι εάν δεν βρίσκονταν στις πρώτες δύο θέσεις της βαθμολογίας αλλά στις τελευταίες δύο, τότε οι παραδοσιακές ομάδες θα ήταν στην εξάδα και θα διεκδικούσαν μεταξύ τους τα  εισιτήρια της Ευρώπης και οι ομάδες πιθανό να μην είχαν φύγει ο Τσόρνιγκερ, ο Σίλας, ο Μίλανανιτς, ο Αυγουστή, ο  Λένον και ο Καταλά μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη δεκάδα αγώνων πρωταθλήματος. Η πίεση στις μεγάλες ομάδες είναι τεράστια και οι διοικήσεις τους μπορούν να λειτουργήσουν καλύτερα και αποδοτικότερα όταν αποδεχθούν τα νέα δεδομένα που παρουσιάζονται στο ποδόσφαιρο μας. Εφόσον προσπαθήσουν να δημιουργήσουν κάτι καλύτερο από αυτό που είχαν τα προηγούμενα χρόνια και όχι να περιμένουν την πτώση των δύο νέων δυνάμεων του ποδοσφαίρου μας. 

Στα Τσιμέντα: Τελευταία Ενημέρωση

X