Πανίκος Κωνσταντίνου
Εκεί που ψάχνεις σανίδα σωτηρίας στο εγχώριο πρωτάθλημα μετά τον αποκλεισμό σοκ από την Σλόβαν Λίμπερετς έρχεται νέος μπάτσος που σε προσγειώνει στην πραγματικότητα.
«Όλα καλά» που λέει και ο Ρουβάς στο γνωστό του τραγούδι, με την κατοχή και την πίεση που ασκήθηκε στον Ερμή, ειδικά στο β’ ημίχρονο, αλλά από ουσία όλα πήγαν στραβά γιατί δεν έφτιαξε ούτε μία ευκαιρία. Και η Λίβερπουλ είχε πάνω από 70% κατοχή αλλά έφαγε εφτά από την Άστον Βίλλα.
«Τις πταίει;» έγραφε κάποτε ο Χαρίλαος Τρικούπης όταν αρθρογραφούσε τέλη του 19ου αιώνα. Το τις πταίει δεν είναι κάτι χειροπιαστό. Η αντίληψη αποτελεί την άρνηση της αίσθησης. Δηλαδή όπως η αίσθηση μας φανερώνει την ύπαρξη της παρουσίας του φωτός αλλά δε μας λέει τίποτα για τη φύση του. Το καταλαβαίνεις, το αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσεις τι είναι αυτό. Ας βρούμε όσα μικρά-μικρά μπορούμε, γιατί ο ΑΠΟΕΛ αδυνατεί να «χορτάσει» ποδόσφαιρο τους οπαδούς του.
Οι διαφοροποιήσεις στην ενδεκάδα δεν μπορεί να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι αλλαγές ήταν πάνω κάτω μέχρι δύο από παιχνίδι σε παιχνίδι με εξαίρεση τριών περιπτώσεων. Δικαιολογημένες ως ένα βαθμό. Τι εννοώ. Μετά την ήττα από την ΑΕΚ ήταν επιβεβλημένες οι πολλές αλλαγές (έξι) στο επόμενο με την ΑΕΛ. Το ίδιο, μετά την πρόκριση επί της Καϊσάρ και το ταξίδι στο Καζακστάν έγιναν πέντε αλλαγές για τον αγώνα με την Ένωση. Μαζεμένες ήταν και οι αλλαγές κόντρα στον Ερμή (πέντε) μετά από το ταξίδι στη Τσεχία και τον αποκλεισμό την Λίμπερετς.
Όσο αφορά τις μεταγραφές ο ΑΠΟΕΛ σε σχέση με πέρσι έψαχνε τρόπο να γίνει περισσότερο αποτελεσματικό καθώς του έλειπαν ποδοσφαιριστές που θα το έκαναν περισσότερο δημιουργικό και ικανό σέντερ φορ να υποστηρίξει τις προσπάθειες του. Στη θέση των Χαλένιους και Πάβλοβιτς αποκτήθηκαν οι Σαχάρ και Νούχιου. Για τα άκρα αποκτήθηκαν επίσης οι Εντογκαλά και Ατζίλι ενώ για τη μεσοεπιθετική γραμμή ήρθαν επίσης οι Κλωναρίδης και Ζαχίντ. Ουσιαστικά αυξήθηκαν οι επιλογές και στα άκρα και στην μεσοεπιθετική γραμμή. Το πρόβλημα της δημιουργίας ευκαιριών ωστόσο, παραμένει άλυτο. Κρατάμε όμως ότι αρκετές μεταγραφές έγιναν αρχές Σεπτεμβρίου αναμένοντας ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του προπονητή και των ποδοσφαιριστών του. Δε λείπει από την άλλη η γκρίνια για κάποιους που αγωνίζονται σε λάθος θέση και άλλων που δεν παίρνουν χρόνο συμμετοχής.
Είναι φυσιολογικό οι εκκρεμότητες που υπήρχαν με τα σενάρια μεταγραφής των Νικόλα Ιωάννου και Μούσα Αλ Τάμαρι, ακόμη και για τους Γιένσεν και Ζαχίντ, να μην άφηναν την ομάδα σε ησυχία. Παράλληλα υπάρχουν και τα υπόλοιπα θέματα με τους Λαφράνς, Μιχαήλοβιτς, Σάβιτς και Γιάκολις που εντέλει έφυγε, τα οποία δεν αποκλείεται επίσης σε κάποιο βαθμό να επηρεάζουν ποικιλοτρόπως.
Ακόμη η πίεση των οπαδών αυξήθηκε λόγω του αποκλεισμού και η αδυναμία της ομάδας να βγάλει καλό πρόσωπο στο Κυπριακό πρωτάθλημα αρχίζει να εμφανίζει σημάδια και εντός του γηπέδου. Οι παίκτες αισθάνονται πως κουβαλούν ένα μεγάλο βάρος λόγω των επιτυχιών των προηγούμενων χρόνων. Προσθέστε σε αυτό όλη την παραφιλολογία που ξεκίνησε από την περασμένη Πέμπτη για οικονομικό κραχ στα «social media» και μετά την ισοπαλία με τον Ερμή και στα «mainstream media». Οι ποδοσφαιριστές ακούνε, διαβάζουν και όπως και οι οπαδοί, αναρωτιούνται τι αληθεύει και τι όχι.
Όλα αυτά τα μικρά, μικρά όπως και η έλλειψη εμπιστοσύνης των οπαδών που αρχίζει να εμφανίζεται για τα πρόσωπα των διοικούντων και της τεχνικής ηγεσίας προσθέτουν «αλάτι στις πληγές» του συλλόγου.
Τι απ’ όλα μπορεί να ευθύνεται για τις μέτριες εμφανίσεις; Ίσως όλα, ίσως πάλι να είναι μπόρα και θα περάσει με δύο τρεις συνεχόμενες νίκες. Σε τέτοιες περιπτώσεις θέλεις μια νίκη όσο το δυνατό πιο σύντομα και δυστυχώς για τον ΑΠΟΕΛ η διακοπή του πρωταθλήματος δε βοηθά.
