Πανίκος Κωνσταντίνου
Το γκολ του Τζιωνή το πανηγύρισα καθ’ οδόν προς το σπίτι. Αμέσως μετά το τέλος της εκπομπής μου στον ΣΠΟΡ FM 95.0 «Καλώς τα παιδιά» βιαζόμουν να προλάβω όσο το δυνατό περισσότερο από τον αγώνα με την Εσθονία.
Τη στιγμή του γκολ, ακούγοντας τη φωνή του Κυριάκου Ττοφή, μου έμοιαζε μελωδία της ευτυχίας. Καθώς ήμουν σταματημένος στα φώτα τροχαίας στη Λακατάμεια γυρίζω και μια κοπέλα που μου χαμογέλασε. Τώρα αν ήταν για τον μορφασμό μου στον πανηγυρισμό μου, ή επειδή άκουε και εκείνη ΣΠΟΡ ΦΜ δεν ξέρω. Ίσως επειδή είμαι όμορφος… είναι και αυτό μια πιθανότητα, μικρή δε λέω αλλά εντάξει!
Πήγα σπίτι γύρω στο 23-24 λεπτό και έβαλα πίσω τον αγώνα να δω ξανά το γκολ και όταν ολοκληρώθηκε ένα πράγμα ήθελα πάρα πολύ να μάθω. Όχι αν θα μείνει ο Κωστένογλου, αλλά τι σκεφτόταν ο Νιλ Λένον για τον Τζιωνή. Να μπορούσα να διαβάσω τις σκέψεις του. Πως υποδέχθηκε το ταλέντο του και όχι τόσο το πολύ όμορφο τελείωμα στο τέρμα του.
Είναι δυνατόν στις πρώτες οχτώ αγωνιστικές του πρωταθλήματος να έπαιξε μόλις 200 λεπτά μέχρι το τέλος Οκτωβρίου; Από τα 720 έπαιξε περίπου 210 λεπτά, και μόνο σε δύο ξεκίνησε βασικός. Στη 17η αγωνιστική αναχώρησε για την Σπόρτιγκ Κάνσας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Στα 20 του χρόνια δείχνει πως όλο το μέλλον του ανήκει. Έχει από τον καιρό του Οκκά να δω ένα ποδοσφαιριστή να έχει τόση έκρηξη και τόση επιτάχυνση στο παιχνίδι του. Τόση πολύ ενέργεια και τόση χάρη στο παιχνίδι του. Μόλις 20 χρονών και όμως ξεχώριζε από όλους… είχε αυτό το κάτι διαφορετικό, το κάτι αρχοντικό στο παιχνίδι του και ακόμη δεν έχει πάρει τίποτα από τη νέα του ομάδα.
Στο MLS που το ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο προηγμένο από το Κυπριακό όχι μόνο αγωνιστικά, προπονητικά αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα… επιστημονικά, ιατρικά, εργοφυσιολογικά πιστεύω ότι έκανε την καλύτερη επιλογή για την προσωπική του ανάπτυξη.
Η Εθνική Κύπρου ήταν πολύ καλή απέναντι στους Εσθονούς, ισορροπημένη και με τον Τζιωνή και τον Παπουλή αναδείχθηκε και ο Πιέρος που μια φάση χρειάστηκε για να κάνει το γκολ.
Δύο πριμαντόνες στην ομάδα που ξέρουν πως να ντριμπλάρουν, να συνδυαστούν, να πασάρουν, να ελιχθούν στο χώρο, να δημιουργήσουν χώρο… και επιτέλους αφήσαμε αυτό το ξύλινο ποδόσφαιρο όλοι άμυνα. Όλοι αμυντικοί. Δεν πάει καιρός που παίζαμε με εννιά αμυντικούς και ενάμιση επιθετικό. Παρ’ ότι η διάταξη μας όπως δόθηκε ήταν 3-5-2 εντούτοις στο γήπεδο ήταν 3-4-2-1. Και οι δύο (Τζιωνής, Παπουλής) πίσω από τον Πιέρο ομόρφυναν το παιχνίδι μας. Όσο είχαν δυνάμεις. Μακάρι να βρούμε άλλον ένα σύντομα στο στυλ και της ποιότητας του Παπουλή όταν αποχωρήσει.
Εξίσου σημαντικό είναι πως η εθνική μας παρ’ ότι έμεινε με δέκα παίκτες από την αρχή του β’ ημιχρόνου εντούτοις δεν χάλασε. Διατήρησε την ισορροπία στις γραμμές της και με τον Αρτυματά επίσης να κάνει σπουδαίο ματς. Από τους παίκτες που δεν γνώριζα καλά (δεν ποδοσφαιριστής Κυπριακής… εκτροφής), ήταν ο Άλεξ Γκόκιτς. Θετικός και στα δύο παιχνίδια της εθνικής μας, σταθερός και ψύχραιμος.
Ας ελπίσουμε πως η παραμονή μας στην Γ’ κατηγορία θα μας δώσει την ευκαιρία να αναδιοργανωθούμε… Με τον Κωστένογλου; Με τον Κωστένογλου. Από τη στιγμή που οι υπεύθυνοι της Ομοσπονδίας αποφάσισαν να τον κρατήσουν οφείλουμε να του συμπαρασταθούμε. Όχι μόνο του ιδίου αλλά της Εθνικής Κύπρου. Δεν ξέρω πόσο σπουδαίο γεγονός είναι η παραμονή στην Γ΄ κατηγορία αλλά σίγουρα θα ήταν τεράστια ζημιά ο υποβιβασμός στην Δ’ κατηγορία.
