Πανίκος Κωνσταντίνου
ΑΕΛ και Ομόνοια πήραν τους βαθμούς της νίκης την τελευταία αγωνιστική κερδίζοντας παράλληλα τις εντυπώσεις. Η ΑΕΛ επειδή νίκησε σε άλλο ένα ντέρμπι, εκμεταλλεύτηκε ξανά την έδρα της και πέρασε στην πρώτη θέση και η Ομόνοια διότι συνεχίζει να εμφανίζεται ανίκητη στα ντέρμπι και μείωσε και άλλο την απόσταση της από την κορυφή. Πλέον το Σάββατο θα έχουμε πάλι σχεδόν ντέρμπι κορυφής.
Αμφότερες οι δύο ομάδες μετράνε έξι νίκες στα τελευταία επτά παιχνίδια τους. Η Ομόνοια μετρά έξι συνεχόμενες νίκες μετά την ισοπαλία με τον Ερμή, ενώ η ΑΕΛ τρείς νίκες, ισοπαλία με τη Σαλαμίνα και πάλι τρεις νίκες.
Πως το είπε ο Μπεργκ; «Για να δεις τα καλύτερα παιχνίδια από πλευράς ποιότητας είναι πιο καλά να γίνεται ένα παιχνίδι την εβδομάδα».
Εδώ που φτάσαμε κάθε τρεις ημέρες παιχνίδι είναι δύσκολο να ψάχνεις ποιότητα. Δε θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν να ήταν τόσο πιεστικό το πρόγραμμα και οι ποδοσφαιριστές δεν είναι συνηθισμένοι. Εδώ υπάρχουν ομάδες που δεν μπορούν να αλλάξουν πέντε συνεχόμενες πάσες, πώς περιμένουμε να δούμε θέαμα; Καταφύγιο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι οι στατικές φάσεις και η ικανότητα κάποιων ποδοσφαιριστών να μονομαχούν με δύο και τρεις αντίπαλους στην αντεπίθεση.
Τώρα που είπα πάσες θα ήταν ωφέλιμο αν τα τηλεοπτικά κανάλια που έχουν την ευθύνη για τη μετάδοση αγώνων μας έδιναν το στατιστικό με τις πάσες. Να μπορούμε να κάνουμε και τις συγκρίσεις με τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, να ξέρουμε που βρισκόμαστε και εμείς σε θέματα ποιότητας.
Για παράδειγμα η Μπαρσελόνα του Μέσι, του Τσάβι και του Ινιέστα έφτανε στο σημείο σχεδόν σε κάθε παιχνίδι να τελειώνει τους αγώνες της με ασύλληπτους αριθμούς των 800 και 900 πασών ναι θα μπορούσαμε να κάνουμε συγκρίσεις. Αν δηλαδή εμείς τελειώναμε τους αγώνες με 100 και 200 αν μη τι άλλο να προβληματιστούμε για το είδος του ποδοσφαίρου μας.
Διότι σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο και μιλώ γενικά, να έχουμε ως πρώτιστο στόχο την αποφυγή της ήττας παρά τη δημιουργία και την επίτευξη της νίκης.
Συχνά ομάδα που θέλει να κρατήσει αποτέλεσμα δύο πράγματα ως εκ θαύματος προκύπτουν τραυματισμοί και εμφανίζεται το φαινόμενο αργοπορίας επιστροφής της μπάλας από τα «Ball Boys». Αυτά τα δύο σκοτώνουν το άθλημα.
Η ΑΕΛ συνεχίζει να εκφράζεται στο γήπεδο κατά κύριο λόγο με τη μαεστρία του Ριέρα. Αν θέλει να επιταχύνει το ρυθμό…, επιταχύνει, αν θέλει να επιβραδύνει… επιβραδύνει, αν θέλει να σταματήσει, να πατήσει φρένο… πατάει φρένο. Η ομάδα κινείται γύρω του. Και επειδή και ορισμένους ποδοσφαιριστές που μπορούν να τον βοηθήσουν να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, όπως ο Ντανίλο, ο Τόρες, ο Αβραάμ, ο Μπάμπιτς τα φέρνει βόλτα σε ικανοποιητικό βαθμό.
Ακόμη και αν θέλει να παίξει ξύλο στο βωμό βαθμολογικού κέρδους θα το κάνει όπως και αν θέλει να συνδυάσει απλόχερα, ταχύτητα, εξυπνάδα και ποιότητα επίσης είναι σε θέση να το κάνει. Όλα τούτα μέχρι στιγμής φέρνουν την ΑΕΛ στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μετρώντας μάλιστα 12 νίκες σε 17 αγώνες.
Και εν τέλει αυτό που έγραψε στα Social Media ο εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας Θεόδωρος Αντωνίου ότι για εκείνον το ωραιότερο της βραδιάς ήταν πως περισσότερο πανηγύρισαν τη νίκη οι ποδοσφαιριστές που δεν αγωνίστηκαν, αποκαλύπτει το αξίωμα του ποδοσφαίρου. Είναι ομαδικό άθλημα.
Η Ομόνοια όπως φάνηκε από την περσινή σεζόν έχει αποκτήσει μέταλλο και ισχυροποιήσει το χαρακτήρα της. «Η ικανότητα είναι αυτό που είσαι ικανός να κάνεις. Το κίνητρο καθορίζει αυτό που κάνεις και ο χαρακτήρας καθορίζει το πόσο καλά το κάνεις». Τα λόγια δεν είναι δικά μου είναι του Λου Χολτζ προπονητή στο Αμέρικαν φούτμπολ.
Έτσι λοιπόν η ικανότητα μπορεί να σε πάει στην κορυφή αλλά μόνο ο χαρακτήρας μπορεί να κρατήσει εκεί. Και η Ομόνοια εμφανίζει όλα τούτα τα σημάδια από την περσινή σεζόν.
Ομαδικό πνεύμα, σχεδιασμός στην άμυνα, αυτοματισμοί στην επίθεση, ηρεμία μέχρι σκασμού, δημιουργικότητα και φαντασία. Έχει θέλω να πω κάποια στοιχεία που εξηγούν την πορεία της.
Έχει και ένα καταπληκτικό Λέσγιακ που κάνει τα πάντα και συμφέρει. Ο Λέσγιακ είναι πολύ καλύτερος επιθετικά παρά στα αμυντικά του καθήκοντα. Όσο και να θέλεις να τον περιορίσεις βρίσκει ένα τρόπο να σμπαραλιάσει το μηχανισμό σου.
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο αριστερό μπακ που ήρθε ποτέ στην Κύπρο, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είναι από τα καλύτερα, συνδυάζοντας άμυνα και επίθεση, δύναμη και τεχνική, ταχύτητα και έκρηξη.
Θα ήταν άδικο μην αναφερθούμε και στην εξαιρετική συνεργασία με τον Γιάννη Κούσουλο απόντος του Γιόρντι Γκόμεθ. Και στο πρώτο γκολ, ειδικά στο δεύτερο η λόμπα του ήταν θαυμάσια. Όπως άψογο ήταν και το παιχνίδι του απέναντι σε μια σπουδαία ομάδα όπως είναι ο Απόλλωνας. Ο Κούσουλος τη φετινή χρονιά εμφανίζεται ολοένα και καλύτερος και είναι μόλις 24 χρόνων.
