Πανίκος Κωνσταντίνου
«Όλη η πόλη στο πόδι», έτσι λέμε όταν έχουμε ένα ντέρμπι. Τα παιχνίδια Ομόνοια- ΑΠΟΕΛ ανέκαθεν μαγνήτιζαν τους ποδοσφαιρόφιλους. Ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζει ο καθένας, μια ματιά σε αυτό το παιχνίδι την έριχνε.
Κάποτε οι αγώνες ήταν αρκετά μπρουτάλ, εντός και εκτός γηπέδων, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα ηρέμησαν. Όλοι άνω των… άντα έχουν να διηγηθούν ιστορίες… τρόμου. Ευτυχώς διανύουμε μια περίοδο ύφεσης. Αυτό δε σημαίνει ότι λείπει το πάθος. Όχι, αυτά τα στοιχεία υπάρχουν και είναι έντονα. Με τους ποδοσφαιριστές να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, μια φορά θα τους βγει και μια όχι. Έτσι είναι ποδόσφαιρο, δίχως μάχη, μερικές φορές σκληρές μονομαχίες, δεν γίνεται να μην υπάρχει σε ένα ντέρμπι που σέβεται τον εαυτό του.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο πέμπτο φετινό παιχνίδι της σεζόν. Είχαμε δύο νίκες του ΑΠΟΕΛ στο πρωτάθλημα και από μία νίκη στο κύπελλο με την Ομόνοια όμως να παίρνει την πρόκριση.
Ο Μιλόγεβιτς καταλαβαίνει ότι μια νίκη σήμερα θα βάλει τον ΑΠΟΕΛ στις ράγες του 29ου τίτλου. Είτε κερδίσει, είτε όχι η ΑΕΚ. Και αυτό έχει να κάνει περισσότερο ότι θα βγάλει ένα εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδι εκτός έδρας. Σε αντίθεση με την ΑΕΚ που ξεκινά από το σπίτι της. Δηλαδή ο ΑΠΟΕΛ θα κληθεί σε επόμενα εννέα ματς να αγωνιστεί σε πέντε ματς στο ΓΣΠ και άλλα τέσσερα εκτός. Αν διατηρήσει και τους δύο βαθμούς διαφορά όπως και να το κάνουμε έχει ένα προβάδισμα αφού η ΑΕΚ θα κληθεί να παίξει πέντε εκτός έδρας αγώνες. Αν οι βαθμοί μετά το τέλος της 1ης αγωνιστικής είναι παραπάνω, τότε το έργο για τον Σέρβο θα γίνει ευκολότερο. Το στοίχημα του είναι η εικόνα της ομάδας του χωρίς τον Μπεν και το Δώνη. Δύο ποδοσφαιριστές στο μεσοεπιθετικό χώρο που φαίνεται να έχουν μεγάλη επίδραση. Στο τελευταίο παιχνίδι ξεκίνησε με Μακέντα και Κβιλιτάϊα στην επίθεση κάτι που πιθανό να το ξαναδούμε. Με σχήμα 4-4-2 κερδίζει καλύτερη ισορροπία στην άμυνα διότι έχει δύο τετράδες ποδοσφαιριστών μπροστά από τον τερματοφύλακα του γεμίζοντας και το κέντρο και τα άκρα του ενώ η επίθεση του είναι λίγο αποδυναμωμένη και αν δεν βγει το παιχνίδι ίσως αποκομμένη. Αυτό θα εξαρτηθεί από τους μέσους και τους πλάγιους χαφ πόσο ψηλά θα ανεβαίνουν και κυρίως πόσο γρήγορα.
Από την άλλη ο Σωφρόνης Αυγουστή έχει από την πλευρά του να δωρίσει στους οπαδούς της ομάδας κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια. Θα μπορέσει όμως σε περίπτωση νίκης να το νιώσει τις μέρες που θα ακολουθήσουν. Είναι κάτι βαθύτερο που ισχύει σε όλες τα ντέρμπι στον κόσμο. Και αυτή τη χαρά στην πλάτη του «αιώνιου» αντίπαλου όπου παίζεται μπάλα, μόνος ένας φίλαθλος μπορεί να κατανοήσει.
Ο Αυγουστή δε θα έχει τον πληρέστερο του παίκτη, τον Ανσαριφάρντ. Ο Ιρανός ξέρει από τέτοια παιχνίδια, έχει τη νοοτροπία και την ικανότητα να βοηθήσει και τους συμπαίκτες του στη διάρκεια των αγώνων. Τη θέση του θα πάρει μάλλον ο Κακουλλής που έχει κάποια άλλα αγωνιστικά πλεονεκτήματα. Κυρίως την ταχύτητα του. Στην Ομόνοια σημείο αναφοράς είναι και η σταθερότητα που οφείλει να δείξει στη μεσοαμυντική της γραμμή.
Στην άμυνα θα πάει μάλλον με Γιούστε και Παναγιώτου συν τον Κίτσο αριστερά. Αυτή που της χάρισε την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου αλλά και αυτή με διαφορετικούς παίκτες, που της στοίχισε στα παιχνίδια πρωταθλήματος.
Από τους παίκτες που μπορούν νε μετατραπούν σε κλειδιά στον αγώνα είναι ο Σαρφό. Αν η Ομόνοια βρει τρόπο να τον σταματήσει τότε αποκτά ισοζύγιο δυνάμεων εάν όχι τότε ο ΑΠΟΕΛ θα πάρει τα ηνία του αγώνα. Κάποτε αυτά τα ματς είχαν και λίγη ποίηση, σήμερα μας έγινε συνήθειο να περιμένουμε… πρόζα. Από την άλλη η αγωνία δε λείπει. Ούτε και η γκρίνια και η απογοήτευση στην πλευρά του χαμένου.
