Πανίκος Κωνσταντίνου
Αν μια λέξη στο ποδοσφαιρικό λεξιλόγιο της Κύπρου είναι δημοφιλής το τελευταίο διάστημα είναι: Στον ενικό «επενδυτής», στον πληθυντικό «επενδυτές». Λέξη που μπήκε στη ζωή μας τότε θυμάστε, με τα «χρυσά» διαβατήρια και εν τέλη συνεχίζεται στα ποδοσφαιρικά στέκια.
Αρκετές ομάδες δειλά, δειλά διαπιστώνουν πως δυσκολεύονται με τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Αλλά, θα ήθελαν να συνεργαστούν με ξένους επενδυτές έτσι ώστε η ομάδα τους να αποκτήσει οικονομική επιφάνεια και να διεκδικήσει τίτλους και διακρίσεις.
Ανδρέας Σάντης και Πρόδρομος Πετρίδης παρά τις βολές για το «πόθεν έσχες» του Άρη και της Πάφου εντούτοις δεν έχει περάσει πολύς καιρός που οι ίδιοι φέρονταν πρόθυμοι να αποδεχτούν επενδυτές στις ομάδες τους που θα συνείσφεραν οικονομικά.
Είναι όμως τόσο απλό για ένα επενδυτή ξένο ή Κύπριο να κάνει τέτοιο βήμα; Θυμίζω ότι πριν λίγες ημέρες στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του σωματείου ΑΕΛ λέχθηκε πως υπάρχουν συζητήσεις με Κύπριους, Έλληνες και Γερμανούς επενδυτές. Από τη συζήτηση μέχρι τη συμφωνία η απόσταση είναι τεράστια.
Κανένας άνθρωπος δε θα ήθελε να βάλει τα λεφτά του και να μην έχει τον απόλυτο έλεγχο όσο αφορά τη διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Είναι απίθανο, τέτοιο σενάριο και είναι περίεργο μέχρι και αφελές κάποιος να πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί.
Ένας πολυεκατομμυριούχος που επιθυμεί να επενδύσει στο ποδόσφαιρο της Κύπρου είναι ευκολότερο να διεκδικήσει μια ομάδα «μικρή» με μηδενικό ή ελάχιστο χρέος παρά μια άλλη με μπόλικες οφειλές. Δε χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση. Το πόσο «μεγάλο» ή ιστορικό είναι ένα σωματείο δεν αποτελεί δέλεαρ. Εάν με 7-8 εκ. ευρώ, μπορεί να κυνηγήσει με αξιώσεις τον τίτλο ή μια θέση στην Ευρώπη δε χρειάζεται να πληρώσει άλλα τόσα ή και παραπάνω για εξόφληση παλαιών οφειλών. Όλα όσα κυοφορούνται στο μικρόκοσμο μας δε σημαίνει ότι κάποιοι άνοιξαν τις αγκάλες τους και μας περιμένουν να μας δώσουν τα λεφτά τους. Λες και όλοι πολυεκατομμυριούχοι αυτή την περίοδο έπαψαν να επενδύουν σε ότι έκαναν, και το γύρισαν στο ποδόσφαιρο, ειδικότερα αυτό της Κύπρου. Ας σοβαρευτούμε! Δεν περιμένουν σειρά στη γωνία αναμένοντας νεύμα μας. Καλύτερα να μετρήσουμε τα κουκιά και ας μην περιμένουμε τον πρίγκηπα με το άσπρο άλογο. Άλλωστε στην πραγματική ζωή σε αντίθεση με τα παραμύθια ο δράκος είναι… αληθινός!
