Ανδρέας Βιολάρης
Επανέρχεται στην επικαιρότητα η συζήτηση για τον αριθμό των ομάδων και τον τρόπο διεξαγωγής τους πρωταθλήματος μας. Λογικό και αναμενόμενο, αφού πριν ακόμη γίνει η πρώτη σέντρα στη β΄ φάση υπάρχει έντονη αμφισβήτηση, αλλά και διαμαρτυρίες από τις ίδιες τις ομάδες για τα όσα αναμένεται να ζήσουμε τους επόμενους τρεις μήνες (!) στον μίνι μαραθώνιο του β’ γκρουπ.
Προσπαθούσα τις προάλλες να θυμηθώ τους λόγους και τις προφάσεις που επικαλέστηκαν οι «ειδικοί» για να μας πείσουν πως η αύξηση των ομάδων σε 14 (κάποιοι ήθελαν και 16!) και η διεξαγωγή του β’ γκρουπ με οχτώ ομάδες ήταν η πιο σωστή επιλογή. Η βασική... καραμέλα που μας πρόσφεραν ήταν «περισσότερες ομάδες, περισσότεροι Κύπριοι παίκτες και άρα πιο δυνατή Εθνική ομάδα»! Αλήθεια, πίστεψε κανείς αυτή την αστεία πρόφαση;
Ομολογώ πως δύο χρόνια μετά, ο θυμός άφησε τη θέση του στο συναίσθημα του γέλιου. Τα ίδια άτομα που προσπαθούσαν να μας πείσουν πως κόπτονται για το καλό του Κύπριου ποδοσφαιριστή ή της Εθνικής μας, πριν από το ξεκίνημα της τρέχουσας περιόδου ψήφισαν υπέρ της αύξησης των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στον κατάλογο Α από 15 σε 17. Είναι τόσο τραγικό όσο και κωμικό μαζί!
Το σύνθημα «περισσότερες ομάδες, περισσότεροι Κύπριοι» ήταν και η σημαία του Συνδεσμου Προπονητών, όταν τάχθηκε υπέρ της αύξησης των ομάδων. Λες και δεν ήξεραν με ποιους είχαν να κάνουν και ποια ήταν τα πραγματικά κίνητρα των «σωτήρων» του κυπριακού ποδοσφαίρου. Εννοείται πως δύο χρόνια μετά ο φίλτατος Άντρος Κουλουμπρής και οι συνάδελφοί του εξέφραζαν μέσω ανακοινώσεων την αντίθεση και τη δυσαρέσκειά τους για την αύξηση των ποδοσφαιριστών στον κατάλογο Α.
Από αυτά που θυμάμαι, το μοναδικό οργανωμένο σύνολο που εξέφρασε ενστάσεις και αμφιβολίες για το εγχείρημα και τους πραγματικούς λόγους που κρύβονται πίσω από αυτό, παραθέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα, προτάσεις ή και μελέτες, ήταν ο ΠΑΣΠ.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, κατά την άποψή μου ο συγκεκριμένος τρόπος διεξαγωγής πρωταθλήματος έχει ήδη αποτύχει. Και έχει αποτύχει παταγωδώς πριν ακόμη διεξαχθεί η πρώτη αγωνιστική. Οι μισές ομάδες του β’ γκρουπ (4) δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό κίνητρο και το πιθανότερο στην πορεία οι αδιάφορες ομάδες να γίνουν πέντε. Και δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας να μείνουν απο νωρίς και οι οχτώ ομάδες χωρίς σημαντικούς στόχους.
Μια μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κοινού δεν θα ασχολείται καν. Δεν θα δίνει δεκάρα για το τι θα συμβαίνει στο δεύτερο όμιλο. Ούτε καν τα αποτελέσματα δεν θα ενδιαφέρεται να μάθει. Προπονητές και διοικήσεις θα ψάχνουν τρόπους να δώσουν κίνητρα στους παίκτες τους. Και όταν θα εμφανίζονται ύποπτα αποτελέσματα ή κάποιοι τερματοφύλακες να κάνουν «αδικαιολόγητα» λάθη που οδηγούν σε γκολ, θα παίρνουν φωτιά το twitter και τα ραδιοφωνικά καφενεία.
Οι πρώτοι που είναι προετοιμασμένοι να ζήσουν τις... ομορφιές του β΄ γκρουπ, είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Τα είπε πολύ σωστά, ωμά και σταράτα ο Σάββας Πουρσαϊτίδης. Και αναμένουμε πως όντως οι επόμενοι μήνες αναμένεται να ξεχειλίζουν από μιζέρια και προκατάληψη.
Εάν την ίδια ώρα, γίνουμε και πάλι μάρτυρες συμπεριφορών, εντάσεων και αντιπαραθέσεων που συνήθως συνοδεύουν τη μάχη για κατάκτηση των τίτλων και των ευρωπαϊκών εισιτηρίων, τότε ετοιμαστείτε να πιούμε και φέτος το γνωστό, τοξικό «κοκτέιλ» που μας προφέρει κάθε άνοιξη το κυπριακό ποδόσφαιρο. Στην υγειά μας!
