Χρήστος Ζαβός
Η ομάδα για πρώτη φορά απέναντι σε αντίπαλο θεωρητικά υποδεέστερο, δεν είχε επιλογές.
Και δεν είχε επιλογές όχι γιατί όντως ήταν πολύ καλά στημένος ο Ολυμπιακός, που ήταν, αλλά γιατί φαίνεται να περνά ακόμη τη διαδικασία για να καταλάβει ποια είναι η ταυτότητα της. Αγωνιστικά… και μετά από το σημερινό στραβοπάτημα μάλλον και ψυχολογικά.
Αγωνιστικά μιλώντας, η ομάδα δεν παρουσίασε τα θετικά της στοιχεία. Τη συνεχή κίνηση και κυρίως τη καλή κυκλοφορία της μπάλας από τη μέση και μπροστά δεν τα είχε κόντρα στην ομάδα του Πάμπου. Άμα τα θετικά δεν κατάφερε να τα βγάλει το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από αυτό που προέκυψε.
Αν δηλαδή συμφωνούσαμε ότι η δύναμη της ομάδας είναι από τη μέση και μπροστά, τούτο σήμερα δεν βγήκε στο γήπεδο. Καιδεν βγήκε γιατί το παιγνίδι με τον Ματ στην πλάτη, δεν βοηθά αφού σπάνια βρίσκεται με πρόσωπο στο αντίπαλο τέρμα.
Γιατί οι χαφ δεν ήταν ουσιώδεις. Ιδιαίτερα η περίπτωση του Γκόμεθ είναι πασιφανής. Ο Ισπανός που στα πρώτα ματς έδειχνε να είναι ο ηγέτης της ομάδας στο γήπεδο και κυρίως η μονάδα που ένωνε το σύνολο απέχει κατά πολύ απ’ αυτό. Ο Κατελάρης είναι ένας κατ’ εξοχήν αμυντικός χαφ, ο Γκόμεθ όπως και στο Παπαδόπουλος κινήθηκε μέτρια, ο Τιάγκο είναι μεν ένας πολύ καλός παίκτης, ακόμη όμως δεν έχει φτάσει στο σημείο να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του, η τριάδα δεν βοήθησε όσο θα έπρεπε μες στο γήπεδο.
Συνεπώς, ενώ στις αρχές του πρωταθλήματος, παρατηρήθηκε ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην άμυνα δείχνει να μεταφέρεται και στη μεσαία γραμμή. Δεν υπήρξε ή δεν ξέρω αν υπάρχει ο παίκτης που θα σπρώξει την ομάδα μπροστά. Τούτο ακριβώς έκανε ο Γκόμεθ, δεν το κάνει πια και η ομάδα δεν μπορεί να προσθέσει παίκτες στην περιοχή. Μπορεί μεν από τα πλάγια αλλά ο άξονας είναι το σημείο όπου ρυθμίζεται η ομάδα γενικότερα.
Αν κιόλας συνυπολογίσουμε ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές και για τον επιθετικό χώρο, τότε η κατάσταση πολύ απλά είναι αυτή που είδαμε.
Όσον αφορά δε την άμυνα για μια ακόμη φορά προδόθηκε από προσωπικά λάθη. Η στάση που παίρνει ο Λάγκ στη φάση του γκολ με τον Ζαχαρίου είναι ακριβώς μάθημα για το πώς πρέπει να μην συμπεριφέρεται ένας παίκτης όταν αμύνεται. Αντί να κλείσει το χώρο τον ανοίγει και δίνει στον επιθετικό χρόνο μέχρι και να λύσει Sudoku. Δες τη φάση στο βίντεο και θα εκπλαγείς..
Σου έλεγα στην αρχή του κειμένου ότι η ομάδα δεν έχει διαμορφώσει χαρακτήρα. Δεν είναι ακόμη σε θέση ακόμη και σε κακή μέρα να πάρει παιγνίδι. Χρειάζεται να της βγει το λάδι για να κάνει το κάτι παραπάνω. Και αυτό είναι λογικό δεν είναι παράλογο. Καλά, καλά δεν γνωρίζουν ποιοι είναι, που να έχουν την πολυτέλεια να κερδίζουν ακόμη και όταν δεν το αξίζουν; Όπως κάνουν άλλες ομάδες πολύ πιο έτοιμες.
Όπως και να έχει η ομάδα δοκιμάζεται αγωνιστικά. Τώρα και με τέτοια αποτελέσματα θα δούμε και πως θα διαχειριστεί το ψυχολογικό κομμάτι. Εις το οποίο κομμάτι εισέρχεται και ο παράγοντας κόσμος. Ο οποίος κόσμος ή που θα επιλέξει να κινείται στο γνωστό τέμπο της απαξίωσης και της κακομοιριάς ή που θα αλλάξει νοοτροπία και θα βοηθήσει την ομάδα να βρει τα πόδια της.
Στην Ομόνοια πάντως φέτος έχουν όλα αυτά τα εφόδια για να καταφέρουν να βγάλουν την ομάδα από την αφάνεια των τελευταίων χρόνων.
Κατά την άποψη μου υπάρχει ένας πολύ καλός προπονητής, ο οποίος πλαισιώνεται από άτομα που γνωρίζουν το αντικείμενο, το ρόστερ διαθέτει φοβερές μονάδες και υπάρχει και μια διοίκηση που όχι απλά τσοντάρει διατηρώντας την ομαλή λειτουργία, αλλά εξ όσων δείχνει, είναι έτοιμη να μπει στο χορό με τα υπόλοιπα θηρία.
Όποιος νομίζει ότι η ομάδα ή η διοίκηση έχει αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι σε σχέση με τους υπόλοιπους, απλά δεν καταλάβει τίποτα. Στα δύσκολα θα δείξει, θα μάθει και αφού φάει του κόσμου τα χαστούκια θα φτιάξει χαρακτήρα. Και αγωνιστικά και διοικητικά.
Εάν κάποιοι ασυνείδητα θέλουν να διατηρήσουν τις παλιές κακές συνήθειες του αναθεματισμού, γούστο και καπέλο τους.
Στα δύσκολα πάντως μαθαίνεις και όχι όταν χαϊρεντίζεσαι. Εδώ θα δείξει όμως, ποιο δρόμο θα επιλέξουν.Και η ομάδα και η διοίκηση αλλά και ο κόσμος.
