Χρήστος Ζαβός
Όλες αυτές οι χαρωπές φατσούλες που συνόδευσαν την αποστολή, πόσο συνάδουν με τη διαχρονική μιζέρια που βγάζει η εθνική μας ομάδα; Να μου πεις, μάλλον το διευθέτησαν πριν από το ματς με το Καζακστάν. Και να κερδίζαμε όμως τους Καζάκους, αλλάζει κάτι;
Καλή του θέληση ο Κούμας, θέλοντας να τους ευχαριστήσει τους έβαλε μες στο τσάρτερ…. που μοιάζει μες στην τρελή χαρά.
Είναι όμως αυτό το μέτρο, στο πλαίσιο της προσπάθειας μήπως και καλλιεργηθεί μια πιο σοβαρή κουλτούρα σ’ αυτό που λέμε εθνική ομάδα;
Δεν είναι κοινώς αποδεχτό ότι για χρόνια τώρα το συγκεκριμένο αντικείμενο, αποτελούσε πεδίο δόξης λαμπρόν για τους κάθε λογής δημοσιοσχετίστες;
Δεν συμφωνούμε όλοι ότι για χρόνια τώρα οι ποδοσφαιριστές προσέγγιζαν το κόνσεπτ «εθνική», ως μια καλή ευκαιρία για ν’ απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις με τις ομάδες τους; Είναι παράδειγμα αυτό που τους δίνουν μήπως και σοβαρευτούν λίγο περισσότερο;
Είναι ή δεν είναι μια από τις διαχρονικές παθήσεις που ταλαιπωρούν το εθνικός μας συγκρότημα;
Και αναρωτιέσαι. Δεν έφτασε πλέον ο χρόνος ν’ αλλάξουν κάτι και να ξεκινήσουν σιγά, σιγά να χτίζουν μια διαφορετική νοοτροπία; Είναι η εθνική ομάδα το μέσο για να συσφίξουν τις σχέσεις του πρόεδροι με τους παράγοντες;
Θα μπορούσαν ρε παιδί μου να πάν να φαν σ’ ένα εστιατόριο, σ’ ένα μπαρ. Τόσοι και τόσοι πρόεδροι ασχολούνται με τέτοιες επιχειρήσεις, ας πήγαιναν σε μια απ’ αυτές.
Και ο προπονητής συναίνεσε σ’ όλο αυτό το πανηγύρι; Δηλαδή δεν κατάφερε για μια ακόμη φορά να πάρει αποτέλεσμα και θεώρησε σωστό να ταξιδέψουν με την αποστολή οι εργοδότες τους στις ομάδες; Εξ όσων φαίνεται, ο προπονητής μάλλον λειτουργεί ως καλοπληρωμένος- βολεμένος υπάλληλος, παρά ως ο ηγέτης που θα προστατέψει την ομάδα ή θα επιβάλει την πειθαρχία.
Θα δεχόταν ο Ντολ, τέτοιο πράγμα άμα η ομάδα έφερνε ισοπαλία σε ματς για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λίγκ; Ο Κετσπάγια; Οι ίδιοι οι πρόεδροι, θα έβαζαν στο αεροπλάνο, ξένα πρόσωπα για την ομάδα τους;
Και εγώ σου λέω ότι είμαι ο Νικόλας Ιωάννου ή Λαϊφης. Και παίρνω κανά καλό αποτέλεσμα με την εθνική. Γιατί να μην ζητήσω στο επόμενο ταξίδι, να βάλω την οικογένεια ή έστω και ένα κουμπάρο να τον πάμε ένα ταξίδι;
Δεν ξέρω κιόλας αν τούτου τους είδους οι κινήσεις έχουν υιοθετηθεί και από άλλες Ομοσπονδίες ή είναι πάλι δικιά μας παγκόσμια πατέντα.
Ξέρω γω, ο Πορτογάλος Κούμας μήπως έβαλε όλους τους προέδρους της χώρας, σε κάποια από τις πτήσεις που έκαναν οι πρωταθλητές Ευρώπης μετά το 2016;
Με αυτά και με αυτά, συμπεραίνουμε ότι δύσκολα θ’ αλλάξουν κάποια πράγματα. Και όλα αυτά μεγάλα λόγια που ακούμε κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία είναι μάλλον φανφάρες που χαϊδεύουν τ’ αυτιά και απέχουν κατά πολύ από την ουσία.
Η διαχρονική πάθηση που ταλαιπωρεί την εθνική, η προχειρότητα δηλαδή που την αντιμετωπίζουν είναι βαθιά ριζωμένη στο πυρήνα σκέψης των ιθυνόντων. Και όπως φαίνεται δύσκολα θα διαφοροποιηθεί.
