Χρήστος Ζαβός
Και μόνο που μας αναγκάζει ν’ ασχοληθούμε με το άθλημα και όχι με το γήπεδο της Λεμεσού, με τις διαιτητικές ματσαράγκες ή με τις τοξικές- απειλητικές δηλώσεις των παραγόντων (να δεις μια μέρα που θα μας βρίσουν τις μάνες και θα το περάσουμε στο ντούκου), αξίζει όλο τον σεβασμό μας. Άμα δε, σκεφτείς και πως κινείται στο γήπεδο, τότε καπάκι με τον σεβασμό δένει και ο θαυμασμός!!!
Το έχω πει και παλαιότερα, να το γράψουμε κιόλας να μείνει. Ο Σαρφό βλέποντας τον ν’ αγωνίζεται σου θυμίζει την αλάνα και τον κερατά «μεγάλο» που τον τρέχαμε πιτσιρίκια από πίσω μήπως και του πάρουμε την μπάλα και που πάντοτε ήταν στο σωστό σημείο χωρίς ποτέ να καταλάβουμε πως.
Μπήκε και τα ξεχάσαμε όλα. Είναι τέτοιος ο τρόπος που κινείται, που ακουμπά την μπάλα, που πατά το χορτάρι που δεν σου δίνει άλλη επιλογή από το ν’ ανοίξεις το στόμα και να παρακολουθήσεις χάσκοντας.
Και όσοι προλάβατε τις αλάνες θα θυμάστε ότι συνήθως αυτοί που έπαιζαν με τον «μεγάλο» γινόντουσαν καλύτεροι ενώ οι αντίπαλοι απλά έτρεχαν καταϊδρωμένοι. Κάπως έτσι μοιάζει η περίπτωση του Σαρφό. Χθες μπήκε στο γήπεδο και αναπόφευκτα θυμηθήκαμε το παιγνίδι. Αυτό δηλαδή που όλοι αγαπάμε, ανεξαρτήτως της μαλακίας που κουβαλά ο καθένας.
Μπήκε χθες και αυτομάτως τα ξεχάσαμε όλα. Είναι τέτοιος ο τρόπος που κινείται, που ακουμπά την μπάλα, που πατά το χορτάρι που δεν σου δίνει άλλη επιλογή από το ν’ ανοίξεις το στόμα και να παρακολουθήσεις χάσκοντας. Ως δια μαγείας, πλατειάζει το γήπεδο, μεγαλώνει η ομάδα του και όλοι οι υπόλοιποι φαίνονται μικροί. Εδώ καλά, καλά εκτόπισε τον Σόουζα που θες μια διμοιρία για να τον ελέγξεις. Και όμως ακόμη και ο Βραζιλιάνος φαινόταν μικρός στην παρουσία του μεγάλου Αφρικανού.
Η είσοδος του, άλλαξε αυτομάτως την ισορροπία του ματς, οι συμπαίκτες στο πι και φι βελτιώθηκαν και όλοι μαζί πήραν το διπλό, στέλνοντας σ’ όλους τους υπόλοιπους να καταλάβουν ότι ναι μεν έρχονται από πίσω στο βαθμολογικό πίνακα… μα το έχουν ξανά κάνει. Και στην προσπάθεια τους αυτή, θα έχουν μαζί τους έναν παίκτη που δείχνει να μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο.
Ας εστιάσουμε όμως στον Γκανέζο, την ποιότητα του οποίου ως χαφ δεν έχει κανείς στο πρωτάθλημα. Άντε να πεις ο Πάντσεον ο οποίος πια έχει μεγαλώσει και δεν τον βοηθά και πολύ η ομάδα που αγωνίζεται ή δεν θα είναι καθόλου υπερβολικό να πει κανείς ότι είναι μια πιο αθλητική, νεανική εκτέλεση του Τζόρντι Γκόμεθ.
Παίκτης δηλαδή ο οποίος είναι μετρ στο ν’ αυξομειώνει τον ρυθμό της ομάδας και κατ’ επέκταση του αγώνα, που κινείται στον χώρο με τέτοιο τρόπο ώστε πάντα οι παίκτες του να έχουν επιλογή να δώσουν την μπάλα , που τα στόπερ θα ψάχνουν να τον βρουν για να βγει η μπάλα με ορθόδοξο τρόπο από την άμυνα, που τα εξτρέμ θα περιμένουν να τους την δώσει μπροστά για να κτυπήσουν στον χώρο ενώ οι συνεργασίες με τον επιτελικό χαφ, θα αυξάνουν τους τρόπους επίθεσης της ομάδας.
Άμα λάβει κανείς και την ικανότητα με τις πάσες του να κόβει το γήπεδο . … όπως έκανε χθες με τον Κβιλιτάια και μείναμε όλοι τάβλα, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για μονάδα που μπορεί ν’ αλλάξει το σύνολο.
Όπως έκανε με τον Ολυμπιακό δηλαδή… και ας είναι ο ΑΠΟΕΛ μεγαλύτερη και καλύτερη ομάδα. Τούτος ο Σαρφό δεν κάνει για την Κύπρο και δεν χρειάστηκε η εμφάνιση του στο Τσίρειο για να το καταλάβουμε.
Παρεμπιπτόντως την πάσα του χθες μπορεί να την κάνει τυχαία ο κάθε παίκτης, να είναι όμως μέρος του παιγνιδιού του, στην Κύπρο μόνο αυτός και ο Τζόρντι. Σε θερμοπαρακαλώ κάνε pause το βίντεο την ώρα που ο Σαρφό με άνεση σκάβει την μπάλα και πως αντιλαμβάνεται από τα 30 μέτρα την κίνηση του Κβιλιτάια!!! Δες που από ξεκινά ο Κβιλιτάια!!!
O Αφρικανός στα χέρια του Σοφρώνη μπορεί ν’ αποτελέσει το τηλεκοντρόλ για ν’ αλλάζει εικόνα η ομάδα. Θες με τον Σόουζα δίπλα του, θες μπροστά- πίσω με τον Εντογκαλά, θες δίπλα από το Νταουσβίλι, οι επιλογές για να διαφοροποιείται το πλάνο του ΑΠΟΕΛ στα ματς της εξάδας και του κυπέλλου αυξάνονται σε βαθμό επικίνδυνο για όλους τους υπόλοιπους.
Καλύτερος παίκτης για να δίνει ρυθμό στο παιγνίδι δεν υπάρχει…και ενδεχομένως μέσα από τις πολλές ατάκες που κολλούν για τον 27χρονο χαφ είναι και αυτό που λένε « ότι ένας παίκτης κάνει τη διαφορά» ή «με τους καλούς γίνεσαι καλύτερος».
Δεν αποκλείεται να κολλά και το «οι μεταγραφές του χειμώνα βγάζουν πρωταθλητή». Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία και ας τη συζητήσουμε μια άλλη φορά. Ή καλύτερα ας ρωτήσουμε για το θέμα τον Herr Τσόρνιγκερ.
