Χρήστος Ζαβός
Όποιος ανέμενε τσεκούρια, μαχαίρια και εμφύλιες συρράξεις, διαψεύστηκε. Με εξαίρεση την παρέμβαση της αντιπροσωπείας των οργανωμένων που δεν είπαν και κανά ψέμα, νοουμένου ότι όντως υπό την εταιρεία η ομάδα πιάνει δεν πιάνει την πέμπτη θέση και κανά κύπελλο στην εφταετία. Δικαίως εξέφρασαν τις ανησυχίες τους, δικαίως προειδοποίησαν… δεν είμαι όμως σίγουρος ότι η όποια «αντιπολιτευτική» στάση θα ωφελήσει την ομάδα.
Επί τούτου, μάλλον συναινεί και ο Ευγένιος Χαμπουλάς ο οποίος στην ομιλία του απέφυγε να ξεθάψει τα τσεκούρια του πολέμου. Αντιθέτως η κριτική του για τους χειρισμούς Πουλλαίδη στο θέμα του Κάμπελ και του Νεόφυτου Λάρκου ήταν σχετικά ήπια, δείχνοντας ότι δεν επιζητεί μήτε τις διαμάχες εντός της Ανόρθωσης, μήτε τους διαξιφισμούς. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως να δούμε την στάση που θα κρατήσει στο εγγύς μέλλον και κατά πόσο θα μείνει κοντά στο σωματείο, δημιουργώντας έτσι έναν ακόμη πόλο εξουσίας πέραν του Πουλλαίδη.
Ο Πουλλαίδης καλείται να αποδείξει ότι δεν βάζει μόνο λεφτά αλλά μπορεί και να κουμαντάρει. Επ’ αυτού χρειάζεται προσπάθεια σε τέσσερις άξονες. Οικονομικό, αγωνιστικό, παρασκήνιο και συσπείρωση
Από κει και πέρα, ως προς το θέμα «αντιπολίτευσης» είτε από τη μεριά του Χ, είτε από τη μεριά του Ψ νομίζω ότι δεν θα ωφελήσει κανένα. Είναι σωστό, είναι και δίκαιο ο μεγαλομέτοχος να βγει στο προσκήνιο, ν’ αναλάβει την ευθύνη των αποφάσεων του και να οδηγήσει την ομάδα εκεί που θέλει.
'Ετσι και αλλιώς είναι απ’ όλους παραδεχτό, ακόμη και από τους οργανωμένους αλλά και τον Χαμπουλλά, ότι ο Χρήστος Πουλλαίδης έχει συνεισφέρει και μάλιστα με σημαντικά ποσά για να μπορέσει η εταιρεία να είναι απαλλαγμένη από τα μεγάλα χρέη που δημιούργησε η διοίκηση Παντελή. Ο ίδιος ο Χάμπουλλάς αναφέρθηκε στο 75% της συνεισφοράς του Πουλλαίδη στα έξι εκατομμύρια χρέη που είχε η εταιρεία προ τριετίας. Απ' αυτό και μόνο προκύπτει ότι όχι μόνο έχει δικαίωμα ν’ αναλάβει, οφείλει να το κάνει και να διοικήσει την ομάδα με πυγμή και αποφασιστικότητα.
Κατά την άποψη μου η νέα θητεία του Πουλλαίδη ως πρόεδρος της εταιρείας θα πρέπει να στηριχτεί σε τέσσερις βασικούς άξονες.
Ο πρώτος έχει να κάνει με το οικονομικό. Η Ανόρθωση έδειξε και επί προεδρίας Χαμπουλλά ότι μπορεί να διαχειριστεί με σύνεση τα έσοδα με τα έξοδα όπως ο ίδιος ανέφερε στην χθεσινή ομιλία του. Κακά τα ψέματα και ο χειρότερος εχθρός του Πουλλαίδη να είσαι, σπάταλο δεν θα τον πεις. Συνεπώς η Ανόρθωση σε τούτο τουλάχιστον τον τομέα, μοιάζει να βρίσκεται σε καλά χέρια.
Ο δεύτερος άξονας έχει να κάνει με το αγωνιστικό. Η πρόσληψη του Νεόφυτου Λάρκου δεν είναι απλά σωστή, είναι πέρα για πέρα καθυστερημένη. Η ανάγκη πρόσληψης τεχνικού διευθυντή έβγαζε μάτια εδώ και καιρό και είναι ακριβώς η αναποφασιστικότητα εκ μέρους του Πουλλαίδη που διαιώνισε το πρόβλημα. Μια με το Νταμπίζα, άλλη μια με τον Τέτι και παλαιότερα ξανά μανά με τον Λάρκου έμεινε η ομάδα χωρίς τον άνθρωπο που θα εκφράζει την ποδοσφαιρική της σκέψη. Δεν είναι τυχαίο ότι φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύει να χάσει τον Κορρέα που τον λες και «μελλοντικό αρχηγό» γιατί αποφάσισε κάποιος ότι η ρήτρα του ότι ισούται μ' ένα ψωμί και ένα χαλλούμι. Με λίγα λόγια άλλο η μπίζινα και άλλο το ποδόσφαιρο. Φαίνεται να το έχει καταλάβει γι' αυτό και άνοιξε δύο θέσεις. Μια με Λάρκου και μια με Δαμιανού.
Παραμένοντας στο αγωνιστικό, διατηρείται ως ερωτηματικό η συνύπαρξη του Λάρκου με τον Κετσπάγια ή γιατί όχι και του Πουλλαίδη. Ο τελευταίος έχει καθήκον να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που θα εξασφαλίσουν την ομαλή συνεργασία. Εάν το καταφέρει, τότε μιλάμε για τεράστιο επίτευγμα. Εάν όμως ακολουθηθούν τακτικές του τύπου «μια τον στηρίζω, μια του πριονίζω την καρέκλα», οι μεμψιμοιρίες, τα μουρμουρητά και οι πισώπλατες μαχαιριές, τότε δεν βλέπω να επιβιώνει όχι μόνο ο Κετσπάγια ή ο Λάρκου αλλά και ο Πουλλαίδης. Στην τελική είναι μεγάλο στοίχημα στη νέα του θητεία και μάλλον το γνωρίζει καλά και ο ίδιος.
Ο τρίτος άξονας έχει να κάνει με το παρασκήνιο και τα κέντρα αποφάσεων. Δεν πα να γίνουν κολλητοί Τιμούρ και Λάρκου, δεν πα να φτιάξουν ομάδα καλύτερη απ’ αυτή του Μιτόσεβιτς, άμα η ομάδα δεν οχυρωθεί σ’ αυτό που λέμε παρασκήνιο, δημόσιες σχέσεις, όπως θες πες το, θα φάει τα μούτρα της. Όπως δηλαδή έπαθε ο Πουλλαίδης, όταν πρώτό ήρθε στην Κύπρο. Είναι αλήθεια ότι η παρουσία του Χαμπουλλά σ’ αυτό το κομμάτι ήταν καταλυτική και κατ’ εμέ πετυχημένη. Τώρα, ποιος και πως θα το αναλάβει, ο ίδιος- θέλω να πιστεύω- ότι ξέρει.
Το τέταρτο και τελευταίο πεδίο έχει να κάνει με τον κόσμο, μα κυρίως με την ενότητα. Στη νέα του θητεία, σ’ αντίθετη με την πρώτη, θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει μάθει μέσα από τα λάθη του και ότι δεν πρόκειται να τα επαναλάβει. Οι οργανωμένοι δεν ήταν και πολύ λάθος όταν χθες έλεγαν ότι δεν έχει ακόμη αποδείξει ότι είναι ικανός να κουμαντάρει το υπερωκεάνιο Ανόρθωση. Και άλλοι ήρθαν από το εξωτερικό και άλλοι ανέλαβαν χρέη, μα πήραν κύπελλο και πρωτάθλημα σε τρία χρόνια. Συνεπώς δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Ο Πουλλαίδης καλείται να δείξει στον κόσμο της Ανόρθωσης ότι όχι μόνο βάζει λεφτά αλλά μπορεί να πάρει και το τιμόνι στα χέρια του. Επ’ αυτού θα χρειαστεί να συσπειρώσει τον κόσμο, να εξασφαλίσει την ενότητα και να ξεκινήσει την αντεπίθεση με τόλμη και ξεκάθαρες αποφάσεις. Του το ευχό΄μαστε ολόψυχα.
Καλώς τον λοιπόν… και καλή χρονιά!!!
