Ο Βασίλης Σπανούλης είναι πολύ τελειομανής για να αντιλαμβάνεται πως η εμφάνιση της δικής του Εθνικής στην πρεμιέρα απέναντι στην Ιταλία (75-66) στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ απείχε αρκετά από το ταβάνι της. Όμως το ζητούμενο σε αυτή τη φάση δεν είναι το «Άριστα» στον έλεγχο των μαθητών του, αλλά οι νίκες. Το «10» με τόνο ας το πλησιάσουμε στη συνέχεια και ας το αγγίξουμε στα νοκ άουτ. Άλλωστε και αυτή η όχι τέλεια εμφάνιση της ελληνικής ομάδας αρκούσε και περίσσευε για να έρθει χωρίς ιδιαίτερο άγχος η νίκη απέναντι στον πιο ποιοτικό αντίπαλο στον όμιλο της Λεμεσού.
Η ελληνική ομάδα επιτέλεσε στο ακέραιο την βασική της αποστολή. Την ώρα που ο Τζανμάρκο Ποτζέκο δήλωνε μετά το ματς πως «περιορίσαμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο», ο οποίος έβαλε 31 πόντους με 70% στα σουτ, η Εθνική… άμυνα έδειξε τι σημαίνει να εξουδετερώνεις έναν αντίπαλο. Ο Σιμόνε Φοντέκιο, που για το FIBA Basketball βρίσκεται σε επιδραστικότητα ακριβώς ένα επίπεδο πίσω (και όχι παραπάνω) από τον Greek Freak είχε 4 πόντους με 1/11 σουτ σε 34 λεπτά. Ο Παπανικολάου έγινε σκιά του, δεν του επέτρεψε να δει το καλάθι ούτε βγαίνοντας από σκριν, μήτε κάνοντας ντράιβ, ο Θανάσης πήρε τη σκυτάλη όποτε χρειάστηκε και έκανε ανάλογη καλή δουλειά και κάπως έτσι οι «ατζούρι» αφοπλίστηκαν. Γιατί πολύ απλά με τον κορυφαίο τους σκόρερ σχεδόν στο μηδέν οι Ιταλοί θα πάσχιζαν δεδομένα να ξεπεράσουν τους 60-65 πόντους. Όπερ και εγένετο.
Την ίδια ώρα, η ελληνική ομάδα έκανε τα απολύτως απαραίτητα στην επίθεση. Χωρίς να σουτάρει κάτι περισσότερο από απλώς ικανοποιητικά σε βολές (73,7%) και τρίποντα (38,9%), κατάφερε να βρει τους τρόπους για να έχει από την αρχή ως το τέλος την πρωτοπορία στο σκορ και να φτάσει στο ζητούμενο. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν έβαλε μόνο 31 πόντους απέναντι σε μια πλήρως προσαρμοσμένη πάνω του άμυνα, αλλά η παρουσία του στο παρκέ και μόνο αρκούσε για να φοβερίσει τόσο την αντίπαλη άμυνα που πρόσφερε χώρους στους υπόλοιπους. Το πιο ευχάριστο νέο της βραδιάς, ωστόσο, ίσως ήταν το γεγονός ότι η Εθνική ήταν ανάλογα καλή, ου μην και καλύτερη, χωρίς εκείνον στην πεντάδα. Το -3 που είχε η Ελλάδα στα 11 λεπτά που ξαπόστασε ο mega star της μπορεί να μοιάζει στατιστικό παράδοξο σε αγώνα που έληξε με +9, αλλά σίγουρα δείχνει ότι αυτή η ομάδα δεν είναι μόνο του Γιάννη, αλλά ΚΑΙ του Γιάννη. Όπως και των Κώστηδων, του Ντίνου, του Θανάση, του Βασίλη και των άλλων παιδιών.
Φυσικά δεν ήταν όλα καλώς καμωμένα για την ελληνική ομάδα σε αυτή την πρεμιέρα. Οι 66 πόντοι των αντιπάλων με 35,4% στα σουτ και η εκμηδένιση του Φοντέκιο είναι μεν μεγάλα παράσημα, αλλά η άμυνα δεν ήταν τέλεια. Υπήρξαν διαστήματα κακής επικοινωνίας, αλλά κυρίως εμφανίστηκε και πάλι το πρόβλημα στα ριμπάουντ που υπήρχε από τα φιλικά και ελπίζαμε να εκλείψει όταν θα είναι άπαντες παρόντες και θα παίζουν όσο χρειάζεται η Εθνική. Η ελληνική ομάδα έχασε το 31% των αμυντικών ριμπάουντ που διεκδίκησε στο ματς και αυτό είναι πεδίο προβληματισμού. Η άμυνα με αλλαγές έχει αυτό το τίμημα συχνά, αλλά οι 13 παραπάνω κατοχές και οι 17 πόντοι από δεύτερες ευκαιρίες των Ιταλών είναι αριθμοί που απέναντι σε καλύτερους αντιπάλους θα στοιχίσουν ακριβά. Συν τοις άλλοις, η Εθνική ομάδα, λόγω και του προβλήματος στο εύκολο ριμπάουντ αλλά όχι μόνο, πήρε ολογράφως… μηδέν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, πράγμα πρωτοφανές για ομάδα με τον καλύτερο παίκτη του κόσμου (και) σε αυτή τη συνθήκη.
Θα μπορούσε κάποιος να σταθεί και στις μόλις 13 ασίστ, που είναι ελάχιστες, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς και τα 16 λάθη που έγιναν χθες. Όμως ας δούμε εδώ το ποτήρι μισογεμάτο! Το ότι μόλις το 48% των καλαθιών της Εθνικής ομάδας ήρθαν από ασίστ σημαίνει μεν πως η μπάλα δεν κυκλοφόρησε όπως θα ήθελε ο κόουτς Σπανούλης, ωστόσο σημαίνει και κάτι άλλο: ότι αυτή η Εθνική ομάδα διαθέτει παίκτες με την ποιότητα και την προσωπική φάση για να παράξουν σκορ. Κι όχι μόνο τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αφού με τέτοιον τρόπο σκόραραν χθες και ο Σλούκας και ο Τολιόπουλος και ο Ντόρσεϊ και ο Μήτογλου αλλά και ο Παπανικολάου. Μεγάλη υπόθεση!
Στο τέλος της ημέρας, τα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, εξαιτίας αυτών των αρκετών κομματιών στα οποία δεν αρίστευσε χθες η ελληνική ομάδα, ίσως και να είναι μεγαλύτερος λόγος αισιοδοξίας για την πορεία της Εθνικής σε αυτό το Ευρωμπάσκετ και από αυτή την υπερπολύτιμη νίκη επί της Ιταλίας.
ΥΓ1: Όταν παρακολουθείς τον αγώνα λίγα μέτρα δίπλα από τον ελληνικό πάγκο μπορείς να δεις πράγματα που δεν πιάνει ο φακός. Όπως τα χαμόγελα και τα βλέμματα «τι έκανε ο άνθρωπος!» από τους συμπαίκτες του σε κάποια από τα καλάθια του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
ΥΓ2: Όσοι επιμένουν να αμφισβητούν την πολυτιμότητα του Θανάση Αντετοκούνμπο σε αυτή την Εθνική ομάδα, είναι απλώς προκατειλημμένοι. Ο άνθρωπος είναι Έλληνας, αλλά δεν έχει τα κουσούρια του «βολέματος των ημέτερων» που διακατέχει την φυλή μας. Βρίσκεται στην ομάδα όχι γιατί απλώς την αγαπά, ούτε φυσικά λόγω του αδερφού του, αλλά γιατί προσφέρει. Και χθες ήταν μια ακόμη απόδειξη πως δεν πρόκειται για «βύσμα».
ΥΓ3: Υπέροχη η στιγμή που οι «Πελαργοί» φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Ακίλε Πολονάρα και η ιταλική ομάδα απάντησε με χειροκρότημα. Κάποια πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά από το μπάσκετ και μακάρι ο «Αχιλλέας» να βγει ξανά νικητής.
Πηγή: Sport-fm.gr / Χρήστος Ρομπόλης
