«Βγήκαμε στον διάδρομο και άρχισαν να μας σπρώχνουν. Κάποιες φορές διασκεδάζαμε αφήνοντας τον όχλο να μας παρασύρει. Και τώρα, πού είναι τα πόδια μου; Είχαν εξαφανιστεί, δεν είχε πια πλάκα. Άρχισαν να φωνάζουν “κάντε πίσω ”. Ένας όγκος ανθρώπων άρχισε να κυλάει στις σκάλες, σαν ντόμινο. Ήταν αδύνατον να φωνάξεις, πιεζόταν το στήθος σου, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις…».
...
