Για τραγική ειρωνεία μιλά η δικηγόρος της οικογένειας του 14χρονου Στυλιανού, ο οποίος εντοπίστηκε νεκρός στην φάρμα του πατέρα του σε κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας, όσον αφορά στους χειρισμούς των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας και του κράτους, γενικότερα, μετά το τραγικό συμβάν. Η Τασούλα Τζίρτη, μιλώντας στο 24News εξέφρασε και μερικά σημαντικά ερωτήματα, τα οποία πρέπει να απαντηθούν εμπράκτως από το κράτος.
Όπως είπε η κα Τζίρτη, αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι ίδιες υπηρεσίες και τα άτομα τα οποία βρίσκονται υπό διερεύνηση από την Επίτροπο Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν την κηδεμονία των άλλων δύο ανήλικων παιδιών της οικογένειας. Θέση της δικηγόρου, όπως διατυπώθηκε στο 24News, είναι όπως δεν υπάρχει εναντίον του πατέρα οποιοδήποτε στοιχείο, πέραν του ότι είναι πολύ φτωχός. Στο σημείο αυτό αναρωτήθηκε αν η λύση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το να παίρνει τα παιδιά το κράτος, αντί να βοηθά οικονομικά τέτοιες οικογένειες για να ορθοποδήσουν και να μπορούν τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα κατάλληλο περιβάλλον.
«Εσωτερικά ήταν διαλυμένος… Το σχολείο ήταν το καταφύγιό του»
«Περιμένουμε να έχουμε άλλους 100 Στυλιανούς;»
Η κα Τζίρτη είπε ότι με συγκίνηση βλέπει την ανταπόκριση απλών πολιτών, φίλων, ακόμα και εταιρειών, για να δώσουν λεφτά για να φτιαχτεί το σπίτι της οικογένειας. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει ως κοινωνία, είπε, δεν είναι αν θα μαζευτεί από τον κόσμο ένα χρηματικό ποσό για βοήθεια προς την οικογένεια, αλλά το τι κάνει το κράτος κοινωνικής πρόνοιας. «Περιμένουμε να έχουμε άλλους 100 Στυλιανούς για να αφυπνιστούμε; Υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες που αγγίζουν τα όρια της φτώχειας».
Ακολούθως, διέψευσε τις πληροφορίες οι οποίες είχαν δει το φως της δημοσιότητας στα αρχικά στάδια της υπόθεσης, όσον αφορά την μη φοίτηση του Στυλιανού σε σχολείο εξαιτίας του ότι του το απαγόρευε ο πατέρας του. Μάλιστα, η κα Τζίρτη είπε ότι στον έλεγχό του, τον οποίο είδε ιδίοις όμμασι, αναγράφονται μόνο δύο απουσίες.
Μιλώντας για τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, η κα Τζίρτη εξέφρασε τον προβληματισμό της, λέγοντας ότι έχουν θέσει τα άλλα δύο παιδιά υπό την επίβλεψή τους, «δήθεν για να τους παρέχουν ψυχολογική στήριξη», καθώς είδαν και τα ίδια νεκρό τον αδερφό τους. Οπότε, πρόσθεσε, «δεν είναι λογικό, και για τον πατέρα και για τα παιδιά, να υπάρχει ψυχολογική στήριξη;».
Παιδική στέγη και σχολική μεταγραφή
Η κα Τζίρτη είπε ότι τα παιδιά έχουν μεταφερθεί σε παιδική στέγη, ενώ, όπως πληροφορήθηκε, άλλαξαν και σχολείο, μετά από εισήγηση ψυχολόγου. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν είναι ευχαριστημένα και ζητούν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, ώστε να μπορούν να φοιτήσουν ξανά στο σχολείο όπου φοιτούσαν πριν από τα τραγικά γεγονότα.
Η κατάσταση, ως έχει σήμερα, πρόσθεσε η δικηγόρος, είναι η εξής: «δύο παιδάκια που υπεραγαπούν τον πατέρα τους και ένα σπίτι μη κατοικήσιμο, το οποίο δεν έχει τα απαραίτητα». Σύμφωνα πάντα με την ίδια, σε ψυχολόγο παραπέμφθηκε και ο πατέρας, ο οποίος κρίθηκε ότι δεν αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα, ωστόσο η δικηγόρος ανησυχεί ότι, με τα παιδιά μακριά του, υπάρχει το ενδεχόμενο να επηρεαστεί ψυχολογικά. Καταλήγοντας, εξήγησε ότι, βάσει της νομοθεσίας, προτού το κράτος πάρει την κηδεμονία από τους γονείς, οφείλει να εξαντλήσει κάθε πρόσφορο μέτρο, διερωτούμενη αν, σε αυτή την περίπτωση έγινε αυτό.
Άτομο έτοιμο να αναλάβει τα παιδιά
Η κα Τζίρτη ανέφερε ότι οικείο πρόσωπο της οικογένειας έχει εκφράσει την επιθυμία και την ετοιμότητά του να αναλάβει την φροντίδα των δύο παιδιών, όχι επειδή ο πατέρας κρίνεται ως ακατάλληλος, αλλά στην περίπτωση που εκείνος δεν έχει την δυνατότητα για τον οποιοδήποτε λόγο, να τα φροντίσει. Η δικηγόρος έκανε ξεκάθαρο ότι το εν λόγω πρόσωπο ενδιαφέρεται, όχι μόνο να αναλάβει τα παιδιά για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αλλά να τα μεγαλώσει ο ίδιος.
Η φτώχεια μαστίζει και τον ίδιο τον πατέρα, τόνισε η δικηγόρος, καλώντας για άλλη μια φορά το κράτος να φροντίσει και για εκείνον, όπως και για όλες τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα και ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Η κα Τζίρτη εκφράστηκε έντονα και κατά του τρόπου λειτουργίας των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Είναι αδιανόητο, είπε, να γίνεται λόγος για υποστελέχωση, την ώρα που στην Κύπρο υπάρχουν άνεργοι επιστήμονες, όπως ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, καλώντας τους αρμόδιους να στελεχώσουν τα τμήματα.
Μια άλλη πτυχή του προβλήματος αποτελεί το ωράριο λειτουργίας των ΥΚΕ, των οποίων οι λειτουργοί δεν εργάζονται τις απογευματινές ώρες. Όπως είπε, δεν γίνεται να υπάρχει χρονοδιακόπτης όσον αφορά τις ώρες της ημέρας που συμβαίνουν διάφορα περιστατικά, τα οποία χρήζουν χειρισμού από τις Υπηρεσίες.
«Είδα τον Στυλιανό νεκρό με τα αδέρφια του στο αυτοκίνητο»
Γιατί δεν μίλησαν;
Κληθείσα η κα Τζίρτη να σχολιάσει το ενδεχόμενο τα παιδιά να απομακρύνθηκαν από τον πατέρα τους εξαιτίας των μαρτυριών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αφορούσαν περιστατικά βίας εντός της οικογένειας, απηύθυνε το εξής ερώτημα: γιατί τα λένε τώρα αυτά και δεν προέβησαν σε καταγγελία όταν συνέβαιναν, αν ισχύουν.
Στην συνέχεια, ζητήσαμε από την ίδια να σχολιάσει κάποιες μαρτυρίες τις οποίες είχαμε συλλέξει στα αρχικά στάδια της αποκάλυψης της υπόθεσης και αφορούσαν στην άρνηση εκ μέρους της οικογένειας σε βοήθεια που τους είχε προσφερθεί κατά καιρούς. Η κα Τζίρτη απέρριψε κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς αυτούς: η μόνη βοήθεια που τους είχε προσφερθεί ήταν το να τους πετούν σακούλια με ρούχα έξω από την πόρτα τους. Στο σημείο υπήρχαν δεκάδες σακούλια, πρόσθεσε, ενώ έκανε λόγο και για καταπάτηση της αξιοπρέπειας της οικογένειας, καθώς δεν ζητιάνευε ο πατέρας.
Αν αυτά τα οποία αναφέρουν ισχύουν, γιατί δεν μίλησε κάποιος, με σκοπό να προστατευθούν τα παιδιά, αναρωτήθηκε ξανά η Τασούλα Τζίρτη.
«Κολλημένα πάνω του»
Με την παραπάνω χαρακτηριστική έκφραση, η δικηγόρος μίλησε για την αντιμετώπιση της οποίας έτυχε ο πατέρας από τα άλλα δύο παιδιά του, τα οποία επισκέφθηκε στην παιδική στέγη όπου φιλοξενούνται, παρουσία και της ίδιας. Όπως είπε, τα παιδιά του κάθονταν πάνω του και δεν τον άφηναν, ενώ η 10χρονη κόρη του τού έδωσε μια σφικτή αγκαλιά. Την ίδια ώρα, το αγοράκι του είπε ότι θα έφευγε για να πήγαινε ξανά στο σπίτι τους.
Με τα παιδιά ασχολούνται ψυχολόγοι, εξήγησε η κα Τζίρτη, η οποία εξέφρασε την ανησυχία της για το αγόρι, μήπως φύγει από την παιδική στέγη για να ξαναβρεί τον πατέρα του. Τα παιδιά πιστεύουν ότι από μέρα σε μέρα θα επιστρέψουν στο σπίτι τους, ενώ εξετάστηκαν και από παιδοψυχίατρο, ο οποίος αποφάνθηκε ότι δεν αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα – αυτή ήταν η ενημέρωση η οποία είχε η δικηγόρος.
Τα παιδιά δεν μπορούν να επιστρέψουν
Στο τέλος της συνομιλίας μας, η δικηγόρος της οικογένειας προέβη σε μια ιδιαίτερα σημαντική τοποθέτηση. «Δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το σπίτι του πατέρα τους και του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν οι οικονομικοί πόροι, τα παιδιά δεν μπορούν να επιστρέψουν. Για ποιο σκοπό; Για να πεινούν και να μην έχουν τα απαραίτητα;», είπε, προσθέτοντας ότι «εγώ δεν μπορώ να πάρω το μέρος του πατέρα ή οποιουδήποτε συγγενή. Όλοι θέλουν το καλό των παιδιών. Και ο πατέρας τους θέλει το καλό τους, όμως κάποιος πρέπει να βοηθήσει γι’ αυτό».
Κλείνοντας, η Τασούλα Τζίρτη τόνισε ότι δεν είναι δικός της ρόλος να παλέψει για να πάρει ο πατέρας τα παιδιά, αλλά να πετύχει τον καλύτερο χειρισμό, ώστε το κράτος να βοηθήσει την οικογένεια, για να επιστρέψουν τα παιδιά σε ένα κατάλληλο περιβάλλον.
Απαντήσεις στις 7 Οκτωβρίου
Το πρωί της Πέμπτης 26/09 ήταν ορισμένη η διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου, για ανανέωση του διατάγματος προσωρινής κηδεμονίας των παιδιών από τις ΥΚΕ. Ενώπιον του δικαστηρίου, η δικηγόρος της οικογένειας, μη φέροντας οποιαδήποτε ένσταση, ώστε να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος, ζήτησε όπως, μέχρι τις 7 Οκτωβρίου, οπότε είναι ορισμένη η επόμενη διαδικασία, της δοθούν απαντήσεις σε σχέση με χειρισμούς που πρέπει να γίνουν άμεσα:
- Η αποκατάσταση της οικίας, η οποία φέρει σοβαρές φθορές και είναι ακατάλληλη για διαβίωση.
- Η επιστροφή των δύο παιδιών στο σχολείο όπου φοιτούσαν, προτού μετακινηθούν σε σχολείο πλησίον της παιδικής στέγης στην οποία διαμένουν, πλέον.
- Η εξέταση του αιτήματος των νονών της 10χρονης, για να γίνουν ανάδοχη οικογένεια και για τα δύο παιδιά, σε προσωρινή βάση, μέχρι να επιστρέψουν στο σπίτι τους.
