Είναι εθελόντρια δασοπυροσβέστης και είναι ένα από τα πρόσωπα των ημερών, αφού δίνει κι εκείνη μάχη, μαζί με άλλους, με τις φλόγες που έχουν κατακάψει τις τελευταίες μέρες την Ελλάδα. Ο λόγος για την Κατερίνα Ιωαννίδου, από τον Πειραιά, η οποία εργάζεται ως υπάλληλος της Πολιτικής Προστασίας Σαρωνικού.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η εθελόντρια έχει πέσει στη μάχη με τις φλόγες. Οι φωτογραφίες της από το μέτωπο φωτιάς στις Αφίδνες κάνουν το γύρο του διαδικτύου, με την ίδια να παλεύει να σώσει ένα σπίτι από τις φλόγες, την ίδια ώρα που το δικό της σπίτι έχει ήδη παραδοθεί σε αυτές.
Eurokinissi-Tατιάνα Μπόλαρη
Eurokinissi-Tατιάνα Μπόλαρη
Στο παρελθόν, και συγκεκριμένα πέρυσι το Σεπτέμβριο, στη φωτιά στην Ανάβυσσο, η Κατερίνα Ιωαννίδου είχε πάλι γίνει viral, αφού την είχε συλλάβει επί τω έργω ο φακός του φωτογράφου Άρη Μεσσήνη. Περιτριγυρισμένη από πυκνούς καπνούς και με το πρόσωπό της μαυρισμένο, έδινε όλο της το είναι στην κατάσβεση της φωτιάς.
Η εθελόντρια πυροσβέστης είχε αναφέρει ότι ''κόλλησε'' το μικρόβιο του εθελοντισμού από την παιδική της ηλικία, βλέποντας τον πατέρα και τη μητέρα της να τρέχουν και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους στο σβήσιμο πυρκαγιών, αλλά και στον απεγκλωβισμό ανθρώπων από πλημμύρες και σεισμούς. Είναι εθελόντρια από τα 15 της χρόνια, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει ζήσει από κοντά τη φρίκη, αφού έχει βρεθεί στις φωτιές στην Ηλεία το 2007, στη φονική φωτιά στο Μάτι το 2018, αλλά και στις πλημμύρες στην Εύβοια και στη Μάνδρα. Σε πρόσφατη συνέντευξή της είχε πει: «Δε φοβάμαι τις φλόγες και τα δίνω όλα, γιατί ξέρω ότι δεν θα με εγκαταλείψουν οι συνάδελφοί μου, όπως δεν θα τους εγκαταλείψω κι εγώ».
Τέλος, η Κατερίνα Ιωαννίδου δεν έχει διστάσει να μιλήσει για την κακοποίηση που είχε υποστεί από τον σύντροφό της στέλνοντας το δικό της μήνυμα: «Έφτασα πολύ κοντά στον θάνατο. Υπέστην κακοποίηση, άγριο ξύλο, από τον τότε φίλο μου. [....] Παρόλο που κινδύνεψα πολύ γιατί το χτύπημα ήταν στο κεφάλι πολύ μεγάλο, νομίζω ότι το αντιμετώπισα με σθένος και με τη βοήθεια του Θεού το ξεπέρασα. Έμαθα να μην ανέχομαι το μπούλινγκ και όταν έβλεπα ότι διαπράττονταν μια αδικία εις βάρος κάποιου αδύνατου, έτρεχα για να τον βοηθήσω. Θυμάμαι να φωνάζουν τη μητέρα μου συνέχεια στο σχολείο για να της παραπονεθούν ότι τσακώθηκα».
