Χρήστος Ζαβός
Δεν έχει απομείνει και κανείς. Καλά, καλά και ο ίδιος ο Πουλλαίδης αποχώρησε αφού ισχυρίζεται ότι του στήνει παγίδες ο Χαμπουλάς ωσάν και είναι αποδημητικό πουλί ερχόμενο από την Ασία.
Και ας υποθέσουμε ότι ο Χαμπουλάς είναι εχθρός. Που μπορεί και να είναι, δεν μας ενδιαφέρει. Άμα δεν μπορεί να κουμαντάρει τον Χαμπουλλά και τον κάθε εσωτερικό εχθρό του, όλα εκείνα τα καλούδια στην ΚΟΠ, τον Σύνδεσμο διαιτητών, τον Πετρίδη, τον Καραπατάκη ή τον Κίρζη και τον Παπασταύρου πως θα τους κουμαντάρει;
Είναι για να τρελαθείς. Πάλι βρήκαμε εχθρούς, πάλι φταιν άλλοι, πάλι δεν σέβονται τον Πουλλαίδη και όσα έχει προσφέρει με «ανιδιοτέλεια, καθαρότητα και αδιαπραγμάτευτη πίστη», όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωση αποχώρησης του την 21η Δεκεμβρίου.
Να με συγχωρέσετε αλλά η κριτική δεν μπορεί παρά να είναι έως και ισοπεδωτική αφού με τους χειρισμούς του τα ισοπέδωσε όλα. Έξι μήνες πριν γράφαμε (δες εδώ) ότι ο πρόεδρος της Κυρίας πρέπει να εξασφαλίσει την ενότητα, να συσπειρώσει τους Ανορθωσιάτες και να οδηγήσει αξιοπρεπώς την ομάδα στην μετά Κετσπάγια εποχή.
180 περίπου μέρες μετά, η ενότητα μοιάζει με ανέκδοτο ανάμεσα σε Ανορθωσιάτες , η συσπείρωση όνειρο απατηλό ενώ στην ομάδα κάποιοι χαίρονται που χάνουν αξιοπρεπώς από τον Άρη μες στο Παπαδόπουλος!!!
Δεν έχει μείνει τίποτα. Και σε πρόσωπα δηλαδή. Έφυγε ο Τιμούρ τότε όπως έφυγε, ο Χαμπουλάς μας έκανε ζημιά έφυγε, ο Μίλανιτς δεν ήταν αρκετός φαγώθηκε, ο Λάρκου τον διώξαμε και θέλει και το τελευταίο γρόσι, ο Λάζαρος είναι ξινός και θέλει και αυτός την αποζημίωση του, πάει και ο Ουάρντα που σκάσαμε ένα βουνό χρήματα για να τον κρατήσουμε στην ομάδα ως βασικό πυλώνα της, στην τελική και ο ίδιος ο Πουλλαίδης αποχώρησε… θα έρχονται οι εχθροί από το round about του Καλού Χωριού και θα δεν είναι κανείς εκεί, παρά κάποιοι Ισπανοί που καλά, καλά ακόμη δεν έχουμε μάθει τα ονόματα τους.
Και το χειρότερο δεν είναι ότι έφυγαν όλοι αυτοί. Στην τελική δεν είναι θέμα προσώπων. Το κακό είναι ότι μαζί τους εγκατέλειψαν το καράβι, η ενότητα, η ασφάλεια και η αξιοπιστία. Αντί αυτών, επικρατούν πια η διχόνοια, η ανασφάλεια, η αναξιοπιστία και η έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάθε χειρισμό ή απόφαση της διοίκησης.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει ούτε και η σοβαρότητα. Στην παρούσα φάση η Ανόρθωση δεν μπορεί να εκληφθεί ως μια ομάδα σοβαρή που εργάζεται σε επαγγελματικά πλαίσια και διαθέτει τις μεθόδους ή εκείνες τις προσωπικότητες που θα διασφαλίσουν την επιτυχία της.
Τίποτα μα τίποτα δεν μοιάζει να είναι στιβαρό. Ούτε ο προπονητής της, ούτε η ομάδα και η δομή της, ούτε το διοικητικό μοντέλο της, ούτε ο διοικητικός ηγέτης, ούτε φυσικά και τα συναισθήματα που επικρατούν ανάμεσα στον κόσμο.
Επί τούτου, δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος υπεύθυνος πέραν του ίδιου του κύριου Πουλλαίδη ο οποίος γενικότερα και από το φετινό καλοκαίρι ειδικότερα, απέδειξε ότι δεν μπορεί να κουμαντάρει το υπερωκεάνιο που λέγεται Ανόρθωση!!!
