Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «Κόλαση στον Παράδεισο» ανέβασε στα ΜΚΔ ο Χριστόφορος Τορναρίτης, στο οποίο εξηγεί τα πράγματα που έκανε για να ξεχνιέται και να μη νιώθει άσχημα.
Αναλυτικά:
«Χρησιμοποιούσα πολλές μεθόδους για να αλλάξω τη διάθεσή μου, να σταματήσω το πόσο άσχημα ένιωθα με τον εαυτό μου.
Αφού είναι ο εαυτός μου που πονάει, γύρευα κάτι έξω από εμένα να απομακρύνει τον πόνο, κάποιο άτομο, κάποια συμπεριφορά, να μου ρουφήξει τον πόνο σαν ο πρωταρχικός μου στόχος. Όμως, αυτό το «κάτι», θα έπρεπε να βρεθεί χθες.
Από τη στιγμή που θα βρεθεί αυτή η συμπεριφορά που μας ανακουφίζει δημιουργείται η σημαντικότερη σχέση στη ζωής μας. Είναι η αγάπη, είναι δεσμός, γιατί μας σταματά τον αφόρητο πόνο - είναι το φάρμακό μας.
Αυτή η σχέση είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο υπάρχει στη ζωή: Παιδιά, οικογένεια, φίλοι, τον ίδιο μας τον εαυτό. Επειδή μας κρύβει, καλύπτοντας το πώς νιώθουμε, έτσι ώστε να μην καταλάβει κανένας γύρω μας το ποσό ελαττωματικοί, άχρηστοι και προβληματικοί είμαστε.
Πήγαινα στην υπεραγορά και έφερνα σπίτι σοκολάτες, παγωτά, τσιπς, ποπ-κόρν και όλων των ειδών τα βλαβερά φαγητά γιατί μου άρεσαν πολύ. Έτσι, όταν τα έτρωγα ξεχνούσα ποσό μειονεκτικά ένιωθα.
Όταν μια μέρα η σύζυγός μου τα πέταξε στο καλάθι των άχρηστων, με έπιασε η κρίση και άρχισα να της φωνάζω εξηγώντας της ποσό πολύ ανάγκη τα είχα...
Χριστόφορος Τορναρίτης
Κόλαση στον Παράδεισο
Κεφάλαιο Εθισμοί».
