Πανίκος Κωνσταντίνου
Η συζήτηση περί παικτών, προπονητών και διοίκησης για να αποκτήσει αξία στο ρεπορτάζ του ΑΠΟΕΛ θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αναλυθούν κάποια πράγματα από την αρχή, από τη διακοπή του πρωταθλήματος τον περασμένο Μάρτιο.
Η περσινή χρονιά δεν μπορούσε να θεωρηθεί καλή, μιας και εννέα αγωνιστικές πριν το τέλος των πλέϊ οφ ήταν έξι βαθμούς πίσω από την Ομόνοια και την Ανόρθωση.
Τα μηνύματα ξεκάθαρα, ο ΑΠΟΕΛ αγωνιστικά και ποιοτικά μειονεκτούσε έναντι των δύο που προπορεύονταν. Ο Ουζουνίδης που ήταν ο πέμπτος που ανελάμβανε την τεχνική ηγεσία, είχε ενώπιον του πολλή δουλειά, έπρεπε να δομηθεί από την αρχή. Αποχώρησαν για διάφορους λόγους οι δύο τερματοφύλακες Βάτερμαν και Μπέλετς (αποκτήθηκαν Σίλβα, Ουζόχο, Τσιλιγγίρης). Στα στόπερ οι Σάβιτς και Λαφράνς δεν υπολογίζονται, ενώ αποκτήθηκε ο Σάντος και ψάχνει άλλο ένα. Στη θέση του Βούρου ήρθε ο Αποστολάκης, Στη μεσαία γραμμή επέστρεψε ο Ζαχίντ και αποκτήθηκαν οι Λουντεμό και Ντίας (συν άλλος ένας αμυντικός χαφ) στη θέση των Άλεφ, Μάτιτς και Βιντιγκάλ. Στα άκρα της επίθεσης οι Εντογκαλά, Κλωναρίδης, και Ατζίλι, αντικατέστησαν τους Αλωνεύτη, Μακρή, Γέφτοβιτς, (και Γιάκολις). Επίσης ο Μπεν Σαχάρ και άλλος ένας θα πληρώσουν το κενό των Πάβλοβιτς και Χαλένιους.
Ο ΑΠΟΕΛ έχει ουσιαστικά τρεις μεταγραφές στο χέρι (στόπερ, αμυντικός μέσος, επιθετικός) οι οποίες θα πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσουν ποιότητα. Είναι ακόμη οι Ατζίλι και Ντίας που δεν μπήκαν στην ομάδα αλλά και η ελπιδοφόρα εικόνα του Εντογκαλά. Όλα τούτα δεικνύουν πως από αγωνιστικής πλευράς ο ΑΠΟΕΛ είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα σύνολο ικανό να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο. Αν δεν υπάρξει αυτή η προϋπόθεση όχι μόνο δε θα τα καταφέρει αλλά ίσως να μην καλύψει ούτε την ποιοτική διαφορά που είχε με την Ομόνοια και την Ανόρθωση στην περσινή χρονιά.
Αφού λοιπόν ξεκαθαρίστηκε το αγωνιστικό, πάμε στα υπόλοιπα που είναι απτά, ενώπιον μας. Πρώτα απ’ όλα εμφανίστηκε περισσότερο κουρασμένος σε σχέση με Καρμιώτισσα και ΑΕΚ. Αυτό μπορεί κάποιος να το εισπράξει ως προϊόν σκληρής προετοιμασίας αλλά από την άλλη είναι άξιο απορίας γιατί οι υπόλοιπες ομάδες να έχουν περισσότερη ενέργεια;
Επίσης είναι ασύνδετος και κυρίως όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια του, δυσκολεύεται να αμυνθεί. Δέχεται με ευκολία γκολ, σαστίζει αναίτια στην πίεση, και σπανίως φτάνει η μπάλα στα πόδια του Σαχάρ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που φαίνεται να δαμάζει ψυχολογικά τον ΑΠΟΕΛ είναι η αβεβαιότητα που υπάρχει σε μισή ντουζίνα ποδοσφαιριστών. Είναι οι φευγάτοι Σάβιτς, Λαφράνς και Γιάκολιτς και οι άλλοι… Τάμαρι, Ζαχίντ, Ιωάννου που ακροβατούν μεταξύ Αρχαγγέλου και οποιοδήποτε άλλου Ευρωπαϊκού αθλητικού κέντρου. Τούτο πιθανό να δημιουργεί περισσότερους κλυδωνισμούς απ’ ότι ίσως να είχε προβλεφθεί.
Εφόσον ο ΑΠΟΕΛ καταφέρει να αποκτήσει ποδοσφαιριστές που όχι απλώς θα καλύψουν την περσινή απόσταση του από την κορυφή, αυξηθεί η ενέργεια του στον αγωνιστικό χώρο, βελτιωθούν οι αλληλοκαλύψεις και ξεκαθαρίσει ποιος μένει και ποιος φεύγει έχει σοβαρές ελπίδες να επιστρέψει δριμύτερος. Αν όχι…
