Εφραίμ Γεωργίου
Η πρεμιέρα του ΑΠΟΕΛ στο φετινό πρωτάθλημα συνοδεύτηκε με αποτυχία, καθώς όταν δεν κερδίζεις ομάδα που μόλις ανέβηκε κατηγορία στην έδρα σου, δεν έχεις και πολλά να πεις. Το μεγάλο όμως θέμα κατά την προσωπική μου άποψη εστιάζεται κυρίως στην νοοτροπία. Μια νοοτροπία που δεν άρεσε και αν ήταν διαφορετική τότε είμαι σίγουρος πως οι «Γαλαζοκίτρινοι» θα έπαιρναν το ζητούμενο.
Αν πάμε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, οφείλω να ομολογήσω πως επιθετικά δεν περίμενα πολλά περισσότερα και ήταν ικανοποιητικά για την εποχή. Έχουν πέντε μήνες να παίξουν μπάλα οι «Γαλαζοκίτρινοι», είναι μια νέα ομάδα, σε μια πολύ απαιτητική και ιδιαίτερη σεζόν. Έβαλε δυο τέρματα, είχε και δοκάρια (το ένα κατέληξε στην πορεία σε τέρμα) και καλές στιγμές. Έβγαλαν κάποιες συνεργασίες οι ποδοσφαιριστές του Μαρίνου Ουζουνίδη αν και μου έλειψε ένα πιο καλό τελείωμα. Αν στη συζήτηση βάλουμε το γεγονός πως φώναζε ότι ο Μπεν Σαχάρ ήταν ανέτοιμος, ενώ ο Εφραίμ και ο Ζαχίντ χρειάζονται δουλεία θεωρώ πως το πρόσημο επιθετικά ήταν θετικό.
Απ’ την άλλη η αμυντική λειτουργία δεν άρεσε. Έλειψε εκείνο το εξάρι που θα καθάριζε φάσεις. Που θα έτρεχε και θα πάλευε συνεχώς για να σταματά τους αντιπάλους. Εδώ και καιρό ο Μαρίνος Ουζουνίδης ψάχνει αυτό το εξάρι και είναι σημαντικό να έρθει σύντομα και να μπει στην ομάδα.
Σκληρή κριτική και πόσο μάλλον μηδενισμός για το αγωνιστικό κομμάτι σε ένα τέτοιο παιχνίδι δύσκολα μπορείς να κάνεις. Δεν είναι τελικός πρωταθλήματος, είναι το πρώτο επίσημο, για μια νέα ομάδα, μετά από πέντε μήνες, στην πιο περίεργη χρονιά.
Αυτό όμως που μπορούμε να σημειώσουμε ως πρόβλημα ήταν η νοοτροπία. Δεν είδαμε στα μάτια των ποδοσφαιριστών την φλόγα, και αυτή τη σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά. Αυτή τη θέληση και την πίστη στον εαυτό τους. Αν υπήρχαν αυτά το υπογράφω πως οι «Γαλαζοκίτρινοι» θα κέρδιζαν… Το παιχνίδι με την Καρμιώτισσα λειτουργεί ως «καμπανάκι» και θεωρώ πως κάποιες φορές ένα τέτοιο «καμπανάκι» πριν από Ευρωπαϊκό τελικό λειτουργεί θετικά…
