Η μαχητικότητα, η θέληση και το πείσμα είναι τα πιο τρανταχτά στοιχεία που βγάζει η ομάδα στα τελευταία δύο παιχνίδια. Στοιχεία τα οποία έλειπαν από τα πλείστα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Πλέον όμως οι πρωταθλητές… θυμίζουν ΑΠΟΕΛ!
Η φυγή του Τόμας Ντολ σε συνδυασμό με την έστω και προσωρινή τοποθέτηση του Λούκα Χατζηλούκα ως πρώτου προπονητή της ομάδας άλλαξαν το κλίμα στην ομάδα. Εκτός όμως από το κλίμα άλλαξε και ο τρόπος που η ομάδα αγωνίζεται, τόσο από πλευράς συστήματος – τακτικής όσο και ως προς το «εγώ» κάποιων παικτών… το οποίο έγινε «εμείς»!
Καθόλη την διάρκεια της χρονιάς υπήρχε έντονος προβληματισμός για το γεγονός ότι η ομάδα δεν δημιουργούσε πολλές τελικές προσπάθειες. Σε συνδυασμό με τις μη ολοκληρωμένες ατομικές προσπάθειες κάποιων παικτών. Στατιστικά μιλώντας οι «γαλαζοκίτρινοι» στα δύο αυτά παιχνίδια απαρριθμούν 24 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων οι 10 στον στόχο.
Η αλλαγή του συστήματος σε 4-2-3-1 αποδεικνύεται ότι μετέτρεψε τον ΑΠΟΕΛ σε πιο επιθετική ομάδα, χωρίς όμως να χαθεί η ισορροπία στις γραμμές και στην αμυντική λειτουργία. Η τετράδα στην άμυνα εκπνέει σιγουριά στους κεντρικούς χαφ (Σόουζα, Μάτιτς και Άλεφ) με αποτέλεσμα να ξεδιπλωθούν τα πόδια τους. Τόσο με την Σεβίλλη όσο και με τον Εθνικό Άχνας δεν σκέφτηκαν λεπτό να ανεβούν μέτρα και να συμμετέχουν πιο ενεργά στο τρίτο του αντιπάλου (κυρίως ο Άλεφ).
Όλο το ζουμί όμως βρίσκεται στην μεσοεπιθετική τριάδα. Στο παιχνίδι με την Σεβίλλη είδαμε ένα «διψασμένο» για αγωνιστικά λεπτά Γιάκολιτς να προσπαθεί με κάθε τρόπο να φωνάξει «παρών». Καθώς είναι ο παίκτης που αδικήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο στον Αρχάγγελο. Στην ίδια εξίσωση μπαίνει και ο Γιώργος Εφραίμ ο οποίος με τις διεισδύσεις του κάνει την διαφορά. Όσο για τον κάπτεν, ο Τόμας χρειάζεται αγωνιστικά λεπτά για να επανέλθει στα επίπεδα που τον συνηθίσαμε. Ίσως και μια έξτρα στήριξη από τον κόσμο, δικαιούται να πέσει – επιβάλλεται να σηκωθεί…
Χρήζει αναφοράς η αλλαγή στο παιχνίδι του Τάμαρι. Κυρίως στο ματς με τον Εθνικό ήταν πιο ομαδικός από ποτέ. Μοίρασε παιχνίδι από τα πλάγια στο κέντρο ενώ έδωσε και την ασίστ στο δεύτερο γκολ της ομάδας. Αν ο Ιορδανός μείνει σταθερός σε αυτό το στυλ παιχνιδιού και βελτιώσει ακόμα κάποια στοιχεία θα ξεπεράσει ακόμα και τις επιδόσεις των προηγούμενων χρόνων. Ανεβαίνοντας ακόμα ένα σκαλοπάτι στην καριέρα του…
Φαίνεται πως μπήκε το νερό στο αυλάκι στον Αρχάγγελο για την επάνοδο της ομάδας, τόσο βαθμολογικά όσο και σε θέμα εμφανίσεων. Ταυτόχρονα φαίνεται ότι τα όσα γράφαμε προ μηνών δεν είχαν σκοπό να «στήσουν» κάποιους στον τοίχο, απλά να επισημάνουν κάποια προβλήματα που έβγαζαν μάτια.
Το παζλ συμπληρώνεται… Το τελευταίο και σημαντικότερο κομμάτι, θεωρείται θέμα χρόνου να περάσει την πόρτα του προπονητικού κέντρου. Περί προπονητή ο λόγος. Ακούγονται και γράφονται ακόμα παραπάνω, το θέμα είναι ο νέος προπονητής να βάλει τα στοιχεία που θέλει στην ομάδα το συντομότερο σε συνεργασία πάντα με τον Χατζηλούκα.
Ο άνθρωπος, που σαν μαέστρος θα βάλει την δική του νότα στην ομάδα. Ούτως ώστε τον Μάιο η μελωδία να είναι χαρμόσυνη, η γνωστή σε όλους τα τελευταία επτά χρόνια!
