Χρήστος Ζαβός
Ενδεχομένως ο Μπεργκ να φοβόταν την ΑΕΛ πριν από το ματς, πολύ πιθανόν η ΑΕΛ να κερδίσει τον ΑΠΟΕΛ στον τελικό, άμα είχαμε μια κάμερα ευκρίνειας θα γνωρίζαμε εκατό τοις εκατό αν ήταν πέναλτι το χέρι του Ντανίλο, το δίδυμο Δημητρίου και Τιμόθεου δεν σφύρισε το πέναλτι του Μαυρία ενώ υπέδειξε του Ντανίλο, ο Παπασταύρου ψωνίζει, δεν ψωνίζει από τον τιμοκατάλογο, η πρόσκληση στον πρόεδρο της Ομόνοιας να καταγγείλουν τη διαιτησία του αγώνα ΑΕΛ- Ομόνοιας παραμένει ανοικτή, την τελεία σ’ αυτή την αντιπαράθεση θα την βάλει η ΑΕΛ, η προειδοποίηση για τυχόν δικαστική διαμάχη αν δεν καταβληθεί το ποσό που συμφώνησαν πέρσι κοινοποιήθηκε και δημόσια, η Ομόνοια εξασφάλισε το 50-50 στα παιγνίδια και ανέτρεψε το κατεστημένο που ισχυριζόταν ότι υπήρχε, ενώ η πρόταση για να δοθούν τελικώς οι 100 χιλιάδες στην ΑΕΛ και οι δύο ομάδες να καταβάλουν από 25 χιλιάδες σε φιλανθρωπικό ίδρυμα είναι πλέον γνωστή ανά το Παγκύπριο.
Όλα τα πιο πάνω και άλλα πολλά, αποτελούν το κυρίως περιεχόμενο της επικοινωνιακής πολιτικής της ΑΕΛ ή μέρος των δηλώσεων που έγιναν από τον Ανδρέα Σοφοκλέους λίγες μέρες πριν από το σημαντικό ντέρμπι του περασμένου Σαββάτου.
Κάποια ενδεχομένως να ισχύουν, κάποια άλλα όχι… το σίγουρο είναι ότι ο πρόεδρος της ΑΕΛ που τόσο καιρό απουσίαζε από την δημόσια σφαίρα, επέστρεψε και μάλιστα δυναμικά.
Και δικαίωμα του είναι και ενδεχομένως υποχρέωση του, ως ο ηγέτης μιας ομάδας που κυνηγά τίτλους και θέλει να την προστατεύσει.
Μόνο που σ’ αυτό τον επικοινωνιακό οίστρο που κατέβαλε τον πρόεδρο της ΑΕΛ τις τελευταίες εφτά ημέρες, υπάρχουν λάθη και μάλιστα σημαντικά που πολύ φοβάμαι βλάπτουν τον ίδιο, τις προθέσεις του και κυρίως τις ενέργειες που κάνει εντός και εκτός ποδοσφαίρου.
Και εξηγούμαι. Λίγες μέρες πριν από το ματς και με την ΑΕΛ να διανύει τις καλύτερες των ημερών της, αγωνιστικά και έξω- αγωνιστικά και ενώ ολόκληρη η ποδοσφαιρική Κύπρος αναγνώρισε την αξία της και η κυπριακή κοινωνία υποκλίθηκε στο φιλανθρωπικό έργο της «Κίτρινης Γραμμής», ο Ανδρέας Σοφοκλέους μάλλον αυθόρμητα (δεν εξηγείται αλλιώς) σε μια κοινωνικό-πολιτική ραδιοφωνική εκπομπή, προέβη σε δηλώσεις που μάλλον την ομάδα του επιβάρυναν καθώς στα καλά, καθούμενα και χωρίς να προηγηθεί κάποια πρόκληση από τον οποιοδήποτε αποφασίζει να απευθυνθεί υποτιμητικά, ίσως και προκλητικά προς τους αντιπάλους.
Το αποτέλεσμα των δηλώσεων του, μετατρέπεται εννοείται σε πίεση για την ίδια την ομάδα και τους ανθρώπους της, οι οποίοι ακούν τον ηγέτη τους ν’ απευθύνεται με τέτοιο τρόπο δημόσια, γνωρίζοντας ότι στο ποδόσφαιρο η αλαζονεία τιμωρείται ή αν θες εξαργυρώνεται με αντιπαλότητα.
Σημειώστε ότι η μεγαλύτερη επιτυχία της ΑΕΛ την φετινή χρονιά πέρα από το σύνολο που παρουσιάζει και το θεαματικό ποδόσφαιρο είναι ακριβώς η ταπεινοφροσύνη και η χαμηλού προφίλ πολιτική που υιοθέτησε από την αρχή της χρονιάς, διοικητικά, ποδοσφαιρικά και κοινωνικά.
Ακριβώς αυτή η ηρεμία που εξέπεμπε την κατέστησαν την πλέον συμπαθητική ομάδα, στους αντικειμενικά σκεπτόμενους φιλάθλους, καθότι με χαμηλό μπάτζετ, μ’ έναν ιστορικό πρόεδρο που έδειχνε σοβαρός όσο ποτέ άλλοτε και επικεντρωμένο σ’ έναν ιερό σκοπό, μ’ έναν προπονητή που αναδείχθηκε μέσα από τα σπλάχνα της και μ’ ένα συνδυασμό παικτών, έμπειρων και ταλαντούχων έπεισε και τον χειρότερο αντίπαλο για τη δουλειά που επιτελεί. Γενικώς το στόρι της φετινής ΑΕΛ ήταν αψεγάδιαστο.
Την ίδια στιγμή, η «Κίτρινη Γραμμή», αποτελούσε και αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού για κάθε Κύπριο πολίτη που ανακουφιστικά παρακολουθεί το έργο της σε μια εποχή άγρια όπου οι ευπαθείς ομάδες ολοένα και αυξάνονται λόγω της επιδημίας και της ανικανότητας του πολιτικού κόσμου.
Και όμως σε μια συνέντευξη του που είχε ως κεντρικό θέμα την κοινωνική αδικία και πως η "Κίτρινη Γραμμή" την καταπολεμά, «σέρβιρε» στα διψασμένα για έχθρα και αντιπαλότητα ΜΜΕ, ατάκες που διέγραψαν μονοκονδυλιά τα δύο μεγάλα φετινά επιτεύγματα του.
Την σεμνότητα της φετινής ΑΕΛ και το θεάρεστο έργο της «Κίτρινης Γραμμής». Γιατί όταν μιλάς για κοινωνικά έργα, φιλανθρωπίες και βοήθεια στον συνάνθρωπο μας, δεν μπορείς ταυτόχρονα να μιλάς με φανατισμό, αλαζονεία και εχθρότητα προς τον οποιοδήποτε.
Και ο Σοφοκλέους, αφού επέλεξε και καλά έκανε, να πατά σε δύο βάρκες, αυτή του κοινωνικού έργου και του ποδοσφαίρου, θα πρέπει να είναι και μια και δύο φορές προσεκτικός… και δυστυχώς δεν ήταν.
Ακολούθως με την ολοκλήρωση του ντέρμπι, και αφού η ΑΕΛ αντιμετώπισε δεκάδες, στην ιστορία της εκατοντάδες πιο σφαγιαστικές διαιτησίες σε σχέση με αυτού του Σαββάτου, αποφάσισε να επιτεθεί (και καλώς έκανε άμα με ρωτάς) προς τον αντίπαλο, μπερδεύοντας όμως στη συνέχεια ποιο είναι τελικώς το ζήτημα που τον απασχολεί.
Το πέναλτι; Το συγκεκριμένο δίδυμο των διαιτητών; Οι φάσεις του αγώνα; Ο τιμοκατάλογος; Ο Παπασταύρου; Ποιος ελέγχει το παρασκήνιο; Η αθέτηση της συμφωνίας για την αποζημίωση των ομάδων; Ποιο είναι το ποσό; Αν θα πάνε ή όχι δικαστήρια; Αν θα καταβάλουν από 25 χιλιάδες ευρώ.. και χίλια άλλα δύο ζητήματα έτσι όπως προέκυψαν μέσα από τις πέντε ή έξι ανακοινώσεις, ποσταρίσματα και βίντεο που ανάρτησε η ομάδα εντός τεσσάρων ημερών.
Θέλοντας και μη, ανεξαρτήτως αν έχει δίκαιο ή όχι σ’ όλα αυτά που καταλογίζει στον Παπασταύρου και στον κάθε Παπασταύρου, επικοινωνιακά, χάθηκε ο μπούσουλας αφού ανοίχτηκαν πολλά κεφάλαια που σίγουρα δεν αναιρούν το ένα τ’ άλλο, αλλά αποδυναμώνονται από μόνα τους ακριβώς λόγω της διαφορετικής φύσης τους;
Τι σχέση δηλαδή έχει αν ήταν πέναλτι, με το αν ήταν 100 ή 150 χιλιάδες το ποσό που συμφωνήθηκε; Τι σχέση έχει το διαιτητικό δίδυμο με την προειδοποίηση ότι θα κινηθούν νομικά αν δεν καταβληθεί το ποσό;
Ο Σοφοκλέους, ζώντας τον εκ του μακρόθεν από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την προεδρία της ΑΕΛ, ποτέ δεν ήταν θιασώτης της επικοινωνίας και ποτέ δεν νοιάστηκε για το πώς παρουσιάζεται στη δημόσια σφαίρα. Αντιθέτως κράτησε το λαϊκό προφίλ του και την απλουστευμένη γλώσσα, διατηρώντας μια αυθεντία και μια μοναδική όντως προσωπικότητα που άλλοτε καθίσταται συμπαθητική και άλλοτε το αντίθετο.
Στους «πολέμους» όμως που πρωτοστάτησε κατά την 14χρονη θητεία του στην ΑΕΛ απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους, ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός, αποτελεσματικός και ποτέ δεν τον θυμάμαι να χάνει την ουσία, αντιθέτως στόχευε στον πυρήνα της γι’ αυτό και κατάφερε τις περισσότερες φορές να βγει κερδισμένος.
Τούτες τις τελευταίες εφτά ημέρες, αδίκησε κατά την άποψη μου, τον εαυτό του και το ξανά γράφω, τις ενέργειες που με επιτυχία έφερε εις πέρας, ποδοσφαιρικά και κυρίως κοινωνικά.
Το γεγονός ότι ο ίδιος και καλά κάνει, επέλεξε να προβάλει την «Κίτρινη Γραμμή» αναπόφευκτα τον καθιστά ως ένα άτομο που πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, στον τρόπο που χειρίζεται την δημόσια εικόνα του. Για ευνόητους λόγους και χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να πάψει να είναι διεκδικητικός.
Αντιθέτως. Αφού επέλεξε να τα βάλει με την κοινωνική αδικία που προκύπτει μέσα από τους άδικους χειρισμούς της εξουσίας, βοηθώντας τους συμπολίτες μας, τότε κανείς δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να τα βάλει με τον όποιο θεωρεί ότι πλήττει την αξιοπιστία του ποδοσφαίρου.
Θέλει όμως διαφορετικό τρόπο… Το λεν επικοινωνία.
