Χρήστος Ζαβός
«Καλά ρε εγώ τον έπιασα και μου ξεκίνησες πρωί, πρωί καντήλια;. Αφού ξέρεις ότι είναι ΑΕΛ και πάντα δύσκολα είναι τα πράγματα»… δεν ήξερα κιόλας τι να του πω χθες πρωί, πρωί που με πήρε ο «άρρωστος» και φώναζε γιατί υπέγραψαν τον αδελφό του Παντελίδη.
«Δεν είναι αδελφός του ρε μαλάκα, ο άνθρωπος» του απαντώ μήπως και μπει η κουβέντα στο σωστό σημείο και τι μου απαντά ο «άρρωστος». «Για μένα είναι λες και είναι αδελφός του» και κάπου εκεί χαιρετιστήκαμε κλείνοντας την «εποικοδομητική» συζήτηση που πιο πολλές βρισιές είχε παρά κάποιο νόημα.
Όντως Παντελίδης λέγεται, δεν είναι αδελφός του αδικοχαμένου τραγουδιστή, εργάζεται ως προπονητής και χρειάζεται στήριξη στη νέα του προσπάθεια.
Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας την είδηση για ερχομό Ελλαδίτη προπονητή το μυαλό μου πήγε στον Χάβο και στην ιστορική ατάκα του, «όποιος φοβάται παίρνει σκύλο». Αυτομάτως ο συνειρμός σχετίστηκε με τον Κερκέζ και κατά πόσο έγινε μαλακία που δεν του πήραν κανά Βoxer ή και Pitbull από το καλοκαίρι να πήγαινε η χρονιά καλύτερα, αφού μόλις γράφτηκε στην κουβέντα η λέξη «πρωτάθλημα», έγιναν όλα κουλουβάχατα, φοβούμενοι μάλλον να το διεκδικήσουν.
Όπως και να έχει, πάει ο Ντούσαν, ξεκάβλωσαν κιόλας όλοι αυτοί που ήθελαν το κεφάλι του και πλέον η πραγματικότητα σχετίζεται άμεσα με τον Σάββα Παντελίδη που καμία σχέση δεν έχει με τον καλλιτεχνικό κόσμο, αντιθέτως έχει περάσει από πολλούς πάγκους ελληνικών ομάδων. Δεκαέξι στον αριθμό σε δεκατρία χρόνια. Αυτό μπορεί να λέει πολλά, μπορεί και να μην λέει τίποτα.
Η συμφωνία όπως και κάθε συμφωνία που μόλις γίνεται γνωστή και σχετίζεται με παίκτες ή προπονητή άπτεται δύο θεμάτων. Το επικοινωνιακό και το ουσιώδες. Επι του επικοινωνιακού είναι αλήθεια ότι δεν πούλησε ο δίσκος με τίτλο «Παντελίδης». Δεν πέρασε στον κόσμο, ούτε και χοροπηδούν από χαρά μες στα «κίτρινα» στέκια. Αντιθέτως.
Είναι αλήθεια ότι η παρουσία του Μπεμπέ δημιούργησε άλλες προσδοκίες από τον καθένα, που όλα τα περίμενε μα με τίποτα ένα Ελλαδίτη προπονητή με δράση αποκλειστικά και μόνο στα ελληνικά γήπεδα.
Αυτομάτως δηλαδή, αποδυναμώθηκε κατά κάποιο τρόπο και ο ρόλος του διευθυντή που τόσο πλασαρίστηκε από τα ρεπορτάζ τον προηγούμενο καιρό. Προφανώς άλλος πρέπει να χρεωθεί την επιλογή να πείσει τον Σοφοκλέους περί του πρότζεκτ Παντελίδη, για να μπορέσουμε έτσι να του πιστώσουμε το ορθό της απόφασης ή σ’ αντίθετη περίπτωση ν’ αναλάβει το κόστος της.
Πέραν τούτου, η έλευση του Παντελίδη δεν μπορεί να μην συσχετιστεί και με την επικείμενη είσοδο της ομάδας στο νέο γήπεδο της. Θα είναι ο Ελλαδίτης που θα την οδηγήσει στο νέο κεφάλαιο της ιστορίας της ή θα κριθεί στους έξι μήνες και μετά βλέπουμε και κάνουμε;
Επί της ουσίας, όπως και ο κάθε προπονητής έτσι και ο Ελλαδίτης χρειάζεται στήριξη και κυρίως τον χρόνο για να δείξει το έργο του. Οι Ελλαδίτες λεν για καλή περίπτωση (δες εδώ) αλλά ότι και να πει κανείς, ότι και να ισχυριστεί ο ίδιος καλείται να φτιάξει την ομάδα, να την επαναφέρει στο σωστό δρόμο και να πει και ένα τραγούδι… Τον ρυθμό θα δίνει ο Σόφο και τα παλαμάκια ο Μπεμπέ.
