Το κλισέ που συνοδεύει κάθε μεταγραφή το έχετε διαβάσει, ακούσει ή σκεφτεί και για τη δική του την περίπτωση. Όπως και να έχει, πάντως, μέχρι (ο μη γένοιτο) αποδείξεως του αντιθέτου στον καθρέφτη του γηπέδου, στη σφαίρα της θεωρίας η ΑΕΛ πέτυχε διάνα με την περίπτωση που βρήκε για να περάσει στη μετά Μαέ εποχή.
Στα 31 του χρόνια και με προϋπηρεσία σε συλλόγους σπουδαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, ο Στέφαν Τσέποβιτς όχι μόνο δεν στερείται εμπειριών και παραστάσεων, αλλά κουβαλά και το πιο γεμάτο βιογραφικό απ' όλους όσοι βρίσκονται τούτη τη στιγμή στο γαλαζοκίτρινο ρόστερ.
Από αυτή την άποψη και μόνο, αγωνιστικά μιλώντας η μεταγραφή αυτή μπορεί να θεωρηθεί υπέρβαση. Άλλωστε, ο μοναδικός παίκτης της ΑΕΛ που έχει να επιδείξει στο βιογραφικό του οτιδήποτε μπορεί να συγκριθεί με αυτά που έχει να παρουσιάσει ο πρωταθλητής Σκωτίας και Ουγγαρίας και με συμμετοχές (ανάμεσα σε άλλα πρωταθλήματα) σε Λα Λίγκα, Σέριε Α και Ζουπλιέ Τσέποβιτς, είναι ο συμπατριώτης και συνομήλικός του Σλόμπονταν Μεντόγεβιτς, με τη θητεία σε δύο διαφορετικές ομάδες της Μπουντεσλίγκα.
«Υπέρβαση», ωστόσο, μπορείς να τη θεωρήσεις και από οικονομικής πλευράς, υπό την έννοια ότι η ΑΕΛ κατάφερε να βάλει εντός του δικού της οικονομικού πλαισίου έναν παίκτη που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες αμειβόταν (βάσει των ισπανικών ρεπορτάζ) στη Μάλαγα με ένα ποσό που ξεπερνούσε τις 20 και προσέγγιζε τις 25 χιλιάδες ευρώ μηνιαίως.
Απ’ εκεί και πέρα περιμένουμε να αποδειχτούν όλα αυτά και στο «ταμείο». Ευχής έργον, σε μια τριετία από τώρα. Όσο προνοεί το (για δύο συν ένα χρόνια) συμβόλαιο που υπέγραψε με την ΑΕΛ, δηλαδή. Γιατί άμα φτάσουμε εκεί, πάει να πει ότι από τη μεταξύ τους σχέση έμειναν και οι δύο ωφελημένοι.
