Το σπουδαίο διπλό επί της Ζυρίχης στην Ελβετία αποτελεί και την τελευταία ευχάριστη ανάμνηση των φίλων της ΑΕΚ καθώς έκτοτε η ομάδα τους παρουσιάζει αδυναμία ως προς το να προσγειωθεί στην κυπριακή πραγματικότητα και να κυνηγήσει τον τίτλο που λείπει από την τροπαιοθήκη της. Οι περσινοί κυπελλούχοι έμειναν άσφαιροι στο «Στέλιος Κυριακίδης» έχοντας και χαμένο πέναλτι με τον Χόρχε Λαρένα και παρόλο που το νικητήριο γκολ των γηπεδούχων δεν έπρεπε να μετρήσει, ο προβληματισμός είναι μεγαλύτερος και αγγίζει τους πάντες.
Από αγωνιστικής άποψης, το πρόβλημα που προέκυψε με τον Φλοριάν Τολεμές ανάγκασε τον Άντονι Ιραόλα να καταφύγει ως επί το πλείστον στις επιλογές που έκανε στα πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν με τον Αποστόλη Γιάννου στην κορυφή της επίθεσης, ενώ σημείο αναφοράς ήταν η επιλογή του παραγκωνισμένου Ζουάν Τομάς σε ρόλο επιτελικού μέσου.
Η απουσία του Ζιάν Λουκ Ασούμπρε περιόρισε τα περιθώρια ευελιξίας στην επιθετική γραμμή, με τον Ακοράν Ρέγιες για άλλον ένα αγώνα μακριά από τον καλό του εαυτό, να παραδίνει τη σκυτάλη στον Τέτε με τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού, ενώ για τρίτο σερί παιχνίδι επιστρατεύτηκε και ο Φακούντο Γκαρσία.
Η νέα ήττα πλέον αφαιρεί το δικαίωμα από τους Λαρνακείς ως προς το να έχουν τη μπάλα στα πόδια τους καθώς με ένα πλέον αγώνα στο χέρι σε σχέση με τους προπορευόμενους οι οποίοι αγωνίζονται σήμερα και αύριο, η διαφορά έχει παραμείνει στους έξι βαθμούς, με την αγωνιστική εικόνα και τη δυστοκία σε οργανωμένες επιθέσεις, να προβληματίζουν αμφότερες.
Κριτική ασκείται και στον αρχιτέκτονα της φετινής πορείας της ΑΕΚ, Άντονι Ιραόλα και ιδιαίτερα ως προς τις αγωνιστικές του επιλογές ωστόσο με μια ματιά στον πάγκο και ιδιαίτερα στο χθεσινό (8/12) αγώνα, εύκολα εξάγει κανείς το συμπέρασμα ότι οι περσινοί κυπελλούχοι είναι υποστελεχωμένοι σε σχέση με τις αυξημένες φετινές τους αγωνιστικές υποχρεώσεις.
