Στο τέλος, αυτό που μετράει (τουλάχιστον) στο ξεκίνημα της σεζόν είναι τα τρίποντα να μπαίνουν στο σακούλι. Το 2/2 πριν τη διακοπή και μετά οι στροφές θα αρχίσουν να ανεβαίνουν περισσότερο. Διότι έρχονται ντέρμπι, παιχνίδια στο Champions League και το πρόγραμμα θα γεμίσει για τα καλά.
O Ολυμπιακός έκανε τη δουλειά, παρότι ζορίστηκε, αγχώθηκε και έφτασε πολύ κοντά στην γκέλα. Την απέφυγε γιατί ο προπονητής έφερε από τον πάγκο ποδοσφαιριστές που άλλαξαν την εικόνα του παιχνιδιού και έκαναν πιο γρήγορη την ομάδα του. Όλοι όσοι μπήκαν ως αλλαγή, πρόσφεραν το κατιτίς. Κυρίως όμως, το ποδόσφαιρο που άρχισαν να παίζουν οι "ερυθρόλευκοι" ήταν σαφώς πιο άμεσο. Η διαφορά ήταν πως είχαν μεγαλύτερη ταχύτητα, σε σχέση με το πιο στατικό πρώτο μέρος στο οποίο ξεχώρισε αναμφίβολα ο Γκαρθία, ο κορυφαίος με διαφορά των νταμπλούχων. Με πλουραλισμό στο παιχνίδι του, ο μοναδικός που έπαιζε κάθετα και μοίραζε σωστά το παιχνίδι. Κατά τα άλλα, ο Ολυμπιακός είχε την αναμενόμενη χημεία, υπομονή και προσπαθούσε κυρίως από τα πλάγια με ανεβάσματα των μπακ του και προσπάθειες των εξτρέμ του να δημιουργήσει.
Το δεύτερο 45λεπτο βρήκε τον Αστέρα να βγάζει δύο κόντρες όλες και όλες, αλλά δεν έδειχνε και ιδιαίτερα "χαλασμένος" με την ιδέα του βαθμού. Λογικό, αφού ένα ξεκίνημα με βαθμό στην έδρα του Ολυμπιακού θα έφτιαχνε ψυχολογικά την ομάδα του Παντελίδη. Δεν θα κριτικάρω τον τρόπο παιχνιδιού των Αρκάδων, άλλωστε ο καθένας έχει το δικαίωμα να παλέψει όπως μπορεί για ένα αποτέλεσμα. Οι Πειραιώτες μπήκαν δυνατά, χτύπησαν με τον Ελ Κααμπί αλλά ο Μαροκινός ξεκίνησε από οριακή θέση οφσάιντ και το 0-0 παρέμεινε. Ο Τσικίνιο που είναι υπεραπαραίτητος για αυτή την ομάδα είχε τις δύο μεγάλες ευκαιρίες, πρώτα με το σουτ που κόντραρε και δεν κατέληξε στα δίχτυα και έπειτα με το πλασέ του που σταμάτησε στο δεξί δοκάρι της εστίας. Ακολούθησε το σουτ του Μουζακίτη που πέρασε άουτ και η συνεχής προσπάθεια του Ολυμπιακού να βρει ένα ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα.
Η είσοδος του Μουζακίτη αντί του Έσε βελτίωσε την ομάδα, ο Ζέλσον τραβούσε παίκτες όταν πήγαινε στο ένας εναντίον ενός, ο Νασιμέντο άρχισε να μοιράζει σωστά το παιχνίδι και κυρίως χωρίς να καθυστερεί. Όταν μπήκε και ο Γιαζίτσι, ο Ολυμπιακός μετέτρεψε την κατοχή σε γρήγορη κυκλοφορία, οι χώροι άρχισαν να ανοίγουν παρότι ο Αστέρας έπαιζε στο πρώτο τρίτο. Το πλάτος μεγάλωσε, η μπάλα παιζόταν κάθετα και οι "ερυθρόλευκοι" είχαν εκπληκτική υπομονή, παρότι είχαμε μπει στα χασομέρια και ο χρόνος πίεζε. Ήταν σαν να μην είχαν άγχος, σαν να ένιωθαν βεβαιότητα πως θα έβρισκαν το γκολ. Ασφαλώς, η νίκη προήλθε από τις αλλαγές του προπονητή, αλλά μεγάλο ρόλο έπαιξε και η αυτοπεποίθηση που έχει χτίσει από πέρυσι η ομάδα, αλλά και το γεγονός πως έχει μάθει να κερδίζει. Το παιχνίδι ήταν ένα μάθημα προς τον Μεντιλίμπαρ και τα παιδιά του, πως σε αυτές τις αναμετρήσεις πολλές φορές χρειάζεται λιγότερο πρέσινγκ και περισσότερη ποιότητα. Περισσότεροι μπαλάτοι ποδοσφαιριστές, καλοί κουμανταδόροι που θα ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα και θα βρουν λύσεις στους κλειστούς χώρους.
Την ώρα, λοιπόν, που πολλοί χασκογελούσαν και έτριβαν τα χέρια τους για τη διαφαινόμενη γκέλα, ήρθε το ποδόσφαιρο να απονείμει δικαιοσύνη. Στην καλύτερη ομάδα, η οποία τελείωσε το 90λεπτο με 22-3 τελικές και σχεδόν 75% κατοχή. Έχοντας για πρωταγωνιστή της όμορφης ιστορίας που έγραψε, τον μεγάλο άτυχο της περασμένης σεζόν. Ο Γιαζίτσι, ο οποίος έπαιξε σκάρτα 20 λεπτά πέρυσι, είχε τραυματιστεί στην Τρίπολη. Δούλεψε, μόχθησε και πατά ξανά γερά στα πόδια του. Για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να χαρίσει με ένα γκολ... σπεσιαλιτέ για τον ίδιο, τη νίκη απέναντι στους Αρκάδες. Ακόμη πιο ωραίο; Οι αγκαλιές των συμπαικτών του, αφού γνώριζαν πόσο το ήθελε και πάνω από όλα το άξιζε ο Τούρκος παικταράς. Αυτό το παλικάρι που δεν έχει δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα, που έχει δείξει απεριόριστο σεβασμό προς όλους και έχει δεθεί με τον σύλλογο. Ήθελε πολύ να στείλει το μήνυμά του πως είναι εδώ, πως επέστρεψε. Ήθελε να ανταποδώσει τη στήριξη και όσα του δόθηκαν. Για να έρθει για κερασάκι στην τούρτα, η ασίστ του εξαιρετικού Νασιμέντο στον Ελ Κααμπί, ο οποίος ξεκίνησε να γράφει. Ένα 2-0 που βάσει της συνολικής εικόνας είναι φυσιολογικό, αλλά ήρθε με ιδρώτα. Και δείτε εδώ τώρα, πόσο σημαντικό είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει προκριματικά. Η ομάδα έκανε σωστή προετοιμασία, έχει φοβερά τρεξίματα για την εποχή. Την ώρα που οι αντίπαλοι έσκαγαν, πάθαιναν κράμπες...
Λίγο πριν κλείσουμε, να σας φανερώσω μια σκέψη μου. Να σας πω την αλήθεια και με όσα ακούγονται και γράφονται, αυτό που μου ήρθε στο μυαλό μετά το γκολ του Γιαζίτσι, ήταν ο... Γιάρεμτσουκ. Εκείνος ο άλλος φοβερός τύπος, ο οποίος ήταν με το ενάμιση πόδι εκτός Ολυμπιακού και έβαλε εκείνη την γκολάρα στο ΟΑΚΑ και σφράγισε την παραμονή του. Ο προπονητής ασφαλώς και δεν ήθελε να τον χάσει, απλώς εκείνο το τέρμα ήταν η αρχή της αντεπίθεσης. Μακάρι το ίδιο να γίνει και με τον Τούρκο αρτίστα!
ΥΓ. Οι μεταγραφές έρχονται για να συμπληρωθεί το παζλ. Ο εξτρέμ με τα διαφορετικά χαρακτηριστικά θα φτάσει σύντομα και όλα συνηγορούν πως θα είναι ο Αντίνο. Ο Μπενεντέτι έχει προσπεράσει τον Μάντσα και γίνεται τεράστια προσπάθεια, αλλά μόνο εύκολη περίπτωση δεν είναι. Και περιμένουμε να δούμε πόσες επιπλέον θα είναι οι κινήσεις ως το φινάλε...
Πηγή: Sport-fm.gr
