Σε μία ακόμη χρονιά χωρίς τον απόλυτο σούπερ σταρ -χωρίς έναν Μέσι, έναν Ρονάλντο ή κάποιον άλλον να δεσπόζει αδιαμφισβήτητα- η Χρυσή Μπάλα του 2025 παρουσιάζεται περίπου ως ανοιχτή υπόθεση. Δεν είναι. Ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να είναι. Ο Ουσμάν Ντεμπελέ δεν είναι απλώς φαβορί. Είναι ο μοναδικός παίκτης, που πρέπει πραγματικά να την κατακτήσει. Συγγνώμη, αλλά οτιδήποτε άλλο θα συνιστά σκάνδαλο.
Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ντεμπελέ είναι καλύτερος από τον Χάαλαντ, τον Σαλάχ ή ακόμη και τον Γιαμάλ. Αλλά με καθοριστικές εμφανίσεις, γκολ και ασίστ στα πιο κρίσιμα ματς της σεζόν, έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην πιο επιτυχημένη χρονιά στην ιστορία της Παρί Σεν Ζερμέν. Αν υπήρχε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, θα είχε ήδη σπίτι του τη Χρυσή Μπάλα και δεν θα κάναμε καμία κουβέντα.
Αλλά όσο και αν αξίζει το βραβείο, υπάρχει κάποιος, που το αξίζει ακόμη περισσότερο. Όχι γιατί έβαλε περισσότερα γκολ ή μοίρασε περισσότερες ασίστ. Αλλά γιατί έφτιαξε την ομάδα, που τα έκανε όλα αυτά. Ο Λουίς Ενρίκε. Η Παρί του Ενρίκε δεν είναι απλώς μια ομάδα που κερδίζει. Είναι μια ομάδα που κυριαρχεί. Που παίζει με πλάνο, με πάθος, με πειθαρχία και φαντασία. Που δεν εξαρτάται από έναν παίκτη, αλλά από τη συνοχή της. Και αυτό είναι έργο προπονητή.
Η φετινή Παρί έχει ήδη κατακτήσει:
- Το Champions League, με εμφατικό 5-0 επί της Ίντερ στον τελικό.
- Το γαλλικό πρωτάθλημα, με διαφορά ασφαλείας.
- Το Κύπελλο Γαλλίας.
- Το Σούπερ Καπ Γαλλίας.
- Και τώρα, βρίσκεται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, μετά από μια εντυπωσιακή πορεία, που περιλάμβανε νίκες επί της Ίντερ Μαϊάμι, της Μπάγερν (με 9 παίκτες!) και της Ρεάλ Μαδρίτης με 4-0.
Αν η Παρί κατακτήσει και αυτόν τον τίτλο, θα φτάσει τις πέντε κούπες σε μία σεζόν. Και όλα αυτά με έναν προπονητή, που ανέλαβε την ομάδα σε μεταβατική περίοδο, χωρίς τον Εμπαπέ, χωρίς τον Μέσι, χωρίς τον Νεϊμάρ. Με νέο κορμό, νέα φιλοσοφία και νέα ταυτότητα.
Ο Ντεμπελέ, φυσικά, είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο χορτάρι. Ήταν καθοριστικός απέναντι στη Ρεάλ, με ένα γκολ και μία ασίστ στα πρώτα 10 λεπτά του ημιτελικού. Ήταν αυτός, που «σφράγισε» τη νίκη επί της Μπάγερν με γκολ στο 90'+5', σε ένα ματς όπου η Παρί έπαιζε με 9 παίκτες. Είναι, χωρίς αμφιβολία, ένας από τους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο αυτήν τη στιγμή.
Αλλά η Χρυσή Μπάλα, όσο και αν είναι ατομικό βραβείο, δεν μπορεί να αγνοεί το πλαίσιο. Και το πλαίσιο φέτος λέει: Η Παρί είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Και αυτό δεν έγινε από μόνο του. Έγινε γιατί ο Λουίς Ενρίκε έφτιαξε κάτι σπουδαίο. Ένα σύνολο, που παίζει με αυτοπεποίθηση, που διαλύει αντιπάλους, που αντέχει στις δυσκολίες, που έχει βάθος, πλάνο και χαρακτήρα.
Η Χρυσή Μπάλα, βέβαια, δεν δίνεται σε προπονητές. Και δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Ακόμη και αν στο παρελθόν υπήρξαν χρονιές όπου ένας κόουτς θα μπορούσε δικαίως να τη διεκδικήσει -από τον Γκουαρδιόλα της Μπαρτσελόνα, μέχρι τον Ζιντάν της Ρεάλ ή τον Κλοπ της Λίβερπουλ- πάντα υπήρχε ένας παίκτης, που ξεχώριζε αδιαμφισβήτητα. Ένας Μέσι, ένας Ρονάλντο, ένας σούπερ σταρ, που έπαιρνε τη λάμψη και το βραβείο.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, αυτός ο απόλυτος σούπερ σταρ απουσιάζει. Και φέτος, περισσότερο από ποτέ, η πραγματική λάμψη έρχεται από τον πάγκο. Αν υπήρχε χρονιά, που ένας προπονητής άξιζε περισσότερο από οποιονδήποτε παίκτη τη Χρυσή Μπάλα, αυτή είναι η φετινή.
Ο Λουίς Ενρίκε δεν είναι απλώς ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας. Είναι ο λόγος που η Παρί είναι εκεί που είναι. Ο Ντεμπελέ πρέπει να πάρει τη Χρυσή Μπάλα. Και να τη δώσει στον Λουίς Ενρίκε.
Πηγή: sport-fm.gr
