Σε μια θλιβερή σκηνή εγκατάλειψης, οι δύο τελευταίες όρκες της Γαλλίας συνεχίζουν να ζουν παγιδευμένες σε ένα κλειστό θαλάσσιο πάρκο στις Κάννες, με τις ελπίδες για κάποια μετεγκατάστασή τους να χάνονται μέσα σε έναν κυκεώνα γραφειοκρατικών εμποδίων και πολιτικών αβεβαιοτήτων.
Η τύχη τους παραμένει αβέβαιη, καθώς σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση μπορεί να περάσει ακόμη και ένας χρόνος μέχρι να μεταφερθούν κάπου καλύτερα.
Πριν από το κλείσιμο, το πάρκο είχε συνολικά 4.000 ζώα με 150 διαφορετικά είδη, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μετεγκατασταθεί. Οι μόνοι που παραμένουν χωρίς σπίτι είναι οι δύο όρκες και 12 ρινοδέλφινα.
Οι φάλαινες-δολοφόνοι, που γεννήθηκαν σε αιχμαλωσία, παραμένουν στο Marineland Antibes, ένα θεματικό πάρκο, το οποίο έβαλε οριστικά λουκέτο στις 5 Ιανουαρίου το 2024, μετά την εφαρμογή γαλλικής νομοθεσίας που απαγορεύει τις παραστάσεις με θαλάσσια θηλαστικά. Ο νόμος έθεσε ως προθεσμία τον Δεκέμβριο του 2026 ώστε να τις εγκαταστήσει κάπου άλλου η Marineland, σύμφωνα με την Daily Mail.
Παρά το γεγονός ότι η επιχείρηση έχει σταματήσει να λειτουργεί, η ιδιοκτήτρια εταιρεία του πάρκου Parques Reunidos, εξακολουθεί να φέρει τη νομική ευθύνη για τη φροντίδα των ζώων, η οποία ουσιαστικά περιορίζεται σε μία υποτυπώδη σίτιση από το ελάχιστο προσωπικό και μηδενικό πνευματικό εμπλουτισμό, ζωτικής σημασίας για τις όρκες.
Ένας φαύλος κύκλος απορρίψεων
Από τη στιγμή που τέθηκε σε ισχύ η απαγόρευση, η Marineland αναζητά εναγωνίως λύση για τη μετεγκατάσταση των ζώων, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα έως τώρα.
Η Ιαπωνία απορρίφθηκε λόγω ανησυχιών για την καλή διαβίωση των ζώων. Ο Καναδάς προσφέρθηκε μέσω του σχεδίου «Canadian Whale Sanctuary Project», αλλά οι διαπραγματεύσεις «πάγωσαν». Η Ισπανία μπλόκαρε τη μεταφορά τόσο στο «Loro Parque» της Τενερίφης, όσο και στο ενυδρείο της Μαδρίτης, καθώς οι εγκαταστάσεις δεν πληρούσαν τις απαιτούμενες προδιαγραφές για τις όρκες και τα ρινοδέλφινα.
Πλέον, η ελπίδα μετατίθεται στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο καταφύγιο φαλαινών στην περιοχή του Τάραντα, που ενδέχεται να είναι έτοιμο εντός ενός έτους.
Παράλληλα, έχουν γίνει συζητήσεις με τους υπουργούς της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας για την εύρεση μιας ικανοποιητικής λύσης που θα διασφαλίζει την ευημερία και ασφάλεια των ζώων.
Ωστόσο, για τα ζώα που ήδη υποφέρουν, κάθε μέρα που περνάνε σε αυτό το εγκαταλελειμμένο πάρκο, αποτελεί μία ακόμη μέρα αιχμαλωσίας και βασανιστηρίων, μία ακόμη ημέρα στη κόλαση.
Αντιδράσεις των ακτιβιστών
Οργανώσεις για την προστασία των ζώων, όπως οι «TideBreakers», κρούουν τον κώδωνα τις απαράδεκτες συνθήκες υπό τις οποίες κρατούνται αιχμάλωτες οι όρκες και τα δελφίνια.
Η συνιδρύτρια της οργάνωσης, Marketa Schusterova, τόνισε την επιτακτική ανάγκη διεθνούς παρέμβασης, δηλώνοντας:
«Αφού διασκέδασαν το κοινό για χρόνια, τους οφείλουμε ένα καθαρό και ασφαλές περιβάλλον για να ζήσουν τα υπόλοιπα τους χρόνια».
Επιπλέον, εξαπέλυσε βέλη κατά της διοίκησης του πάρκου για κακοδιαχείριση και παραγκωνισμό των δεξαμενών, γεγονότα που επιβαρύνουν την υγεία των ζώων.
Ηθικό χρέος και πολιτική ευθύνη
Είναι προφανές ότι η ανεπάρκεια φροντίδας αυτών των έμβιων όντων οφείλεται στην ανικανότητα των αρμόδιων φορέων να συντονιστούν και να δράσουν εγκαίρως.
Παρά τις καλές προθέσεις του νόμου, η ανυπαρξία άμεσων εναλλακτικών για τα ζώα δείχνει ότι ο σχεδιασμός ήταν επιπόλαιος και αναποτελεσματικός.
Εφόσον και οι δύο φάλαινες γεννήθηκαν και μεγάλωσαν υπό αιχμαλωσία σε θαλάσσια πάρκα, δεν είναι δυνατόν να αφεθούν απλά ελεύθερες στη θάλασσα.
Οπότε η εύρεση του κατάλληλου καταλύματος αποτελεί μονόδρομος.
Πηγή: Protothema
