Στέλλα Μάρκου
Όλο και περισσότερο σοκάρει η υπόθεση θανάτου ενός παιδιού μόλις 14 ετών, στην Κύπρο του 2019.
Πολλές φορές, οι λέξεις φαίνονται, σε κάποια θέματα, δημοσιογραφικές φανφάρες, σε κάποια άλλα σαν και το συγκεκριμένο, δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν το μέγεθος της κατάστασης.
Όσο ο χρόνος περνά τόσο περισσότερο αποτροπιασμό προκαλούν οι αποκαλύψεις γύρω από το περιστατικό.
Ένα παιδί υπέστη κακοποίηση από τον ίδιο τον πατέρα του. Ένα παιδί από την τρυφερή ηλικία των 3 ετών, όταν τα παιδιά χρειάζονται χάδια, αγάπη, αγκαλιά, φροντίδα, αυτό όχι μόνον δεν τα είχε, αλλά ζούσε έναν εφιάλτη που στο τέλος δεν άντεξε.
Το να βγούμε να πούμε τι περνούσε και πώς, δεν έχει πλέον και τόση σημασία. Ποιο άλλωστε το όφελος; Αυτό όμως που μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση, αυτό που μας ξενίζει και μας θυμώνει είναι το γιατί…
Γιατί από το 2007 δεν έκανε κανείς τίποτα;
Σύμφωνα με τα όσα επίσημα ανέφερε η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας έχουν ενώπιόν τους τον φάκελο του παιδιού από το 2007. Την υπόθεση κακοποίησης του παιδιού. Και; Πόσα χρόνια χρειάζονται για να πράξει κάποιος τα δέοντα;
Από την άλλη, η Αστυνομία, με βάση πληροφορίες, όλα αυτά τα χρόνια είχε ενώπιον της 40 καταχωρισμένες καταγγελίες για το εν λόγω θέμα. Ενδοοικογενειακές υποθέσεις, ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ανήλικοι στην μέση και τα χέρια δεμένα…
Με όλο τον σεβασμό, ένα ολόκληρο χωριό γνώριζε, έβλεπε, άκουγε. Ναι, δεν είναι εύκολο σε τέτοιες περιπτώσεις να εμπλακείς στο σπίτι του άλλου. Τα χρόνια όμως είναι πολλά και το παιδί πονούσε, υπέφερε.
«Παρουσίαζε επιθετική συμπεριφορά» λένε στο σχολείο, γιατί; Αφού ξέρατε το γιατί.
Θα μπορούσαν να γραφτούν άλλα τόσα αλλά και πάλι, ποιος ο λόγος;
Άλλη μια φορά τρέχουμε πίσω από δυσάρεστες καταστάσεις. Άλλη μια φορά ερχόμαστε προ τετελεσμένων. Άλλη μια φορά χαρακτηριζόμαστε ως «κοράκια», μυρίστηκαν θέμα οι δημοσιογράφοι και το ψάχνουν να γεμίσουν οι σελίδες. Λυπάμαι κύριοι, μα δεν είναι έτσι, τώρα μιλάμε για ένα παιδί 14 ετών που έφυγε με τον τρόπο που έφυγε. Ένα παιδί που σε αυτή την ζωή το μόνο χρώμα που έμαθε είναι το μαύρο.
Μπορεί εκεί έξω να υπάρχουν και άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Μιλήστε, αντιδράστε, κάντε κάτι, πριν είναι και ΠΑΛΙ αργά.
