Ελισάβετ Γεωργίου
Η υπόθεση του πρώην Επιτρόπου Εθελοντισμού, Γιάννη Γιαννάκη, αναμφίβολα αποτελεί σοβαρή υπόθεση, κάτι που διαφάνηκε και εκ του αποτελέσματος μέσα από την απόφαση – καταπέλτη της δικαστού Νικόλ Γρηγορίου η οποία επέβαλε ποινή φυλάκισης τριών χρόνων χωρίς τη δυνατότητα αναστολής. Εκτός όμως από την ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά του κ. Γιαννάκη, η δικαστής μέσα από την απόφαση της δεν άφησε στο απυρόβλητο και το βαθύ πρόβλημα ελέγχου και αξιοκρατίας στο Δημόσιο.
Για τριάντα συναπτά έτη, ο Γιαννάκη λάμβανε μισθό και προαγωγές στηριζόμενος σε πλαστά πτυχία και πιστοποιητικά, χωρίς να εντοπιστεί ότι πρόκειται για απάτη. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τη δικαστή Νικόλ Γρηγορίου, αποδεικνύει «τη διαχρονική ανεπάρκεια των αρμοδίων να ασκήσουν αποτελεσματικό έλεγχο και να ακολουθήσουν αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες πρόσληψης και προαγωγής».
Η αδυναμία των μηχανισμών του κράτους να εντοπίσουν εγκαίρως την πλαστογραφία έδωσε τη δυνατότητα στον Γιαννάκη να επωφελείται για 30 ολόκληρα χρόνια. Αυτό όχι μόνο στέρησε ευκαιρίες από άξιους πολίτες να πάρουν μια θέση, αλλά και εξέθεσε το Δημόσιο σε μια βαθιά κρίση αξιοπιστίας χρόνων.
Η δικαστής υπογράμμισε ότι, παρότι η υπόθεση αποκαλύπτει με τον «πιο λυπηρό και απογοητευτικό τρόπο» τις χρόνιες αδυναμίες του κράτους, η νοσηρότητα αυτή δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις έκνομες πράξεις του κατηγορουμένου ούτε να αποτελέσει μετριαστικό παράγοντα.
«Έντονη παραμένει υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης η ανάγκη για γενική αποτροπή, εφόσον είναι απαραίτητο να μην αφεθεί η εντύπωση ότι η εξαπάτηση των αρχών και η άνομη αποκόμιση πλεονεκτήματος έναντι συμπολιτών, δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα αυστηρότητα».
Η δικαστική απόφαση επιχειρεί να στείλει ένα σαφές μήνυμα: η εξαπάτηση και η αναξιοκρατία δεν μένουν ατιμώρητες. Το κράτος όμως, καλείται τώρα να αποδείξει ότι «έμαθε το μάθημά του», ώστε να μην ξαναβρεθεί αντιμέτωπο με άλλον «Γιαννάκη».
