Ο 17χρονος Σταύρος Θεράποντος ξεπέρασε τον καρκίνο και αποφάσισε ότι στη ζωή του θα διδάξει τον κόσμο τι πάει να πει δύναμη ψυχής. Μέσα από την δημόσια ομιλία του, μαζί με τον σύνδεσμο «Ένα όνειρο μια ευχή» δίνει το μήνυμα ότι ο καρκίνος δεν σημαίνει απαραίτητα το τέλος.
Ο νεαρός αγωνιστής της ζωής μοιράστηκε την περιπέτειά του στο 24News, όπου εξομολογήθηκε ότι, αν και το δικό του ταξίδι έχει πια ολοκληρωθεί και έχει βρεθεί στην αντίπερα όχθη του ποταμού, κατάλαβε ότι έχει την δύναμη και την δυνατότητα, τουλάχιστον, μέσα από τα λόγια του, να δώσει δύναμη σε όσους την χρειάζονται.
Ένα χρόνο πριν, ο Σταύρος ξεπέρασε τον καρκίνο. Όπως μας αναφέρει, μπορεί το ταξίδι αυτό να ήταν μικρό και να διήρκεσε μόνο 7 μήνες, ήταν, όμως, αρκετό για να αλλάξει όλη του την κοσμοθεωρία. Μια τυχαία διάγνωση, ένα μικρό κουβαράκι πίσω από το αυτί, οδήγησαν τον Σταύρο σε αυτό το ταξίδι που έμελε να του αλλάξει την ζωή για πάντα. Η διάγνωση έδειξε «Καρκίνος στον θυρεοειδή αδένα σε συνδυασμό με το αυτοάνοσο νόσημα Χασιμότο».
Η στιγμή που αντιλήφθηκαν, ο Σταύρος και η οικογένειά του, ότι ο καρκίνος είχε μπει στη ζωή τους δεν ξεχνιέται εύκολα, ούτε και το αίσθημα του φόβου που νιώθει κανείς με το άκουσμα αυτών των ειδήσεων. Μαζί, όμως, όλη η οικογένεια δεν το έβαλαν κάτω και δεν άφησαν το γεγονός αυτό να καθορίσει την πορεία τους. Κατάφεραν να συνυπάρξουν και να προσαρμόσουν την καθημερινότητά τους γύρω από αυτό. Υπήρξαν στιγμές στις οποίες η αισιοδοξία δεν έβρισκε την πόρτα του σπιτιού τους, έτσι αποφάσισαν να ανοίξουν την πόρτα του συνδέσμου «Ένα όνειρο μια ευχή». Εκεί πάντα θα βρεις θετικότητα, αισιοδοξία και άτομα να σε στηρίξουν. Όπως μας αναφέρει ο Σταύρος, «στάθηκαν σαν βράχος δίπλα μας, από την αρχή μέχρι και σήμερα», ενώ ο ρόλος τους ήταν καταλυτικός, αφού δεν είναι μόνο η οικονομική στήριξη που προσφέρουν σε όποιον τους χρειάζεται, αλλά κυρίως η ψυχολογική στήριξη που αλλάζει τα δεδομένα. Μέσα από διάφορες ομάδες ατόμων που μαζεύονται και μιλάνε για την πορεία τους, δίνοντας δύναμη σε όσους την χρειάζονται, ο Σταύρος κατάλαβε ότι μπορεί και αυτός, με αυτό τον τρόπο, να προσφέρει και να ανταποδώσει όλα όσα άλλοι έκαναν για αυτόν. Άλλωστε, παιδικό του όνειρο ήταν, και εξακολουθεί να είναι, να μιλάει μπροστά σε κόσμο και μέσα από τον λόγο του να αλλάζει ζωές.
Ένα παιδί που, μέσα σε όλα είχε, να διανύσει και την τελευταία του χρονιά στο σχολείο, αλλά δεν το έβαλε στιγμή κάτω. Μέσα από κατ’ οίκον εκπαίδευση και την στήριξη του σχολείου του, κατάφερε να δώσει εξετάσεις για να περάσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, παρόλο που είχε δυσκολίες, αφού λόγω του αναισθητικού που του χορηγήθηκε, είχε παρενέργειες για ένα με ενάμισι χρόνο. Στόχος του, αποκάλυψε, είναι η Ιατρική Σχολή. Ενώ παλαιότερα ήθελε να ασχοληθεί με την βιολογία και εγκληματολογία, τα τελευταία δυο χρόνια, μετά και από όλα όσα έζησε, πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με αυτό τον κλάδο για να καταφέρει να βοηθήσει όσο περισσότερο μπορεί.
Δεν ένιωσε ούτε μια στιγμή ντροπή για την κατάσταση που βρισκόταν, αφού είχε πάντα δίπλα του την οικογένειά του και τους φίλους του, όπως μας αναφέρει, που δεν τον άφησαν στιγμή μόνο του να νιώσει ότι βυθίζεται σε ένα κενό. Σημαντικό ρόλο, ακόμη, έπαιξε ο γιατρός του, ο οποίος έκανε μια εξαιρετική επέμβαση, αφού κατάφερε να σώσει και να κρατήσει τους παραθυρεοειδείς αδένες.
Ένα από τα μηνύματα που θέλει να περάσει στον κόσμο ο Σταύρος είναι ότι ο καρκίνος δεν είναι ντροπή. Το σημάδι στο λαιμό του δεν τον καθορίζει και δεν χρειάζεται να το κρύψει. «Πρέπει να μιλούμε ανοιχτά χωρίς ντροπή και να ζητάμε βοήθεια», λέει, αφού και ίδιος ζήτησε βοήθεια και από το σχολείο, όπως και από τον σύνδεσμο «Ένα όνειρο μια ευχή». Λόγω του θάρρους του να μιλήσει, βλέπει τα όνειρά του, σιγά-σιγά, να πραγματοποιούνται. Μας υπενθυμίζει ακόμη ότι μπορεί είναι δύσκολο και πως πολλές φορές, ό,τι και να προσπαθεί να σου πει κάποιος για να απαλύνει το πόνο σου, δεν μπορείς να τον ακούσεις. Βοηθάει να το πιστεύεις και εσύ ο ίδιος ότι θα τα καταφέρεις.
Επιπλέον, καλεί όσους μπορούν, είτε οικονομικά, είτε εθελοντικά, να στηρίξουν την προσπάθεια του συνδέσμου, όπως και άλλους συνδέσμους, αφού πραγματικά στέκονται δίπλα σε όσους τους χρειάζονται. «Δεν χρειάζεται να χτυπήσει ο καρκίνος την πόρτα μας για να πούμε ότι θα γίνουμε εθελοντές». Ο Σταύρος θυμάται την οικογένεια του να στηρίζει τον σύνδεσμο ένα χρόνο πριν διαγνωστεί με καρκίνο, διοργανώνοντας αγώνες go-karts και προσφέροντάς του τα χρήματα. «Αστείο» είναι πως ένα χρόνο μετά χρειάστηκαν οι ίδιοι την στήριξη του συνδέσμου. «Δυστυχώς, τα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς και πραγματικά η πιο μικρή βοήθεια κάνει διαφορά». Προσωπικό του όνειρο είναι να καταφέρει να γίνει γιατρός, αλλά να είναι πραγματικά αχρείαστος.
Είναι όμορφο και συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους νέους, όπως είναι ο Σταύρος να στέκονται απέναντί σου για να σου υπενθυμίζουν ότι η ζωή σου είναι όμορφη και αξίζει να την ζεις βλέποντας μόνο τα όμορφα που σου προσφέρει. Στέκονται απέναντί σου, κοιτώντας σε στα μάτια και είναι δύσκολο να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου. Μόνο έμπνευση μπορούν να αποτελέσουν άνθρωποι σαν τον Σταύρο, για όλους εμάς, καθώς επιλέγουν την δύσκολη περίοδο που έζησαν να την μετατρέπουν σε εφαλτήριο. Με αυτό τον τρόπο, αποτελούν πηγή δύναμης, τόσο για τον ίδιό τους τον εαυτό, όσο και για όλους όσοι δίνουν τον δικό τους αγώνα, σε κάθε πτυχή της ζωής. Χρειάζεται να τον ακούσουμε, πραγματικά έχει κάτι να μας πει.
