Μετά από ένα καταιγισμό κακών ειδήσεων τις τελευταίες ημέρες που θίγουν ολόκληρη την κοινωνία της Κύπρου και τους οργανισμούς στήριξης της δημοκρατίας, βλέποντας την απόγνωση και αγανάκτηση του κόσμου έφτασε στα χέρια μας αυτή η εικόνα.
Μας θύμισε το περιστατικό της Άλαα, της μαθήτριας με την μαντίλα η οποία εκδιώχθηκε από τον χώρο του σχολείου της από τον Διευθυντή, μόνο και μόνο επειδή την φορούσε στο κεφάλι της.
Το έργο απεικονίζει μια κοπέλα μαντιλοφορεμένη. Στην θέση των ματιών υπάρχει η λέξη απόγνωση ενώ επάνω στην μαντίλα βλέπουμε την κυπριακή σημαία.
Ο δημιουργός του έργου ονομάζεται Χρίστος Κακουλλής. Ο Χρίστος αποφάσισε να χαρίσει το συγκεκριμένο έργο στον υπουργό παιδείας με αφορμή προηγούμενο περιστατικό όπου, μαθητές, αρνήθηκαν να πάνε στο σχολείο λόγω των προσφύγων οι οποίοι άρχισαν να φοιτούν εκεί.
Σε επικοινωνία του 24News μαζί του μας εξήγησε ότι για αυτόν το περιστατικό με την κοπέλα και την μαντίλα ήταν αναμενόμενο. Μας τόνισε ότι τα σχολεία μέσα από τον τρόπο που διδάσκουν την ιστορία και την θρησκεία ενισχύουν τον εθνικισμό. «Το σχολείο θα έπρεπε να καλουπώνεται επάνω στους μαθητές και όχι το αντίθετο. Αν υπάρχουν μαθητές διαφόρων εθνικοτήτων σε ένα σχολείο τότε θα έπρεπε να γίνει πολυπολιτισμικό».
Όπως μας αναφέρει, σε κοινωνίες που θέλουμε να λέγονται προοδευτικές και αναπτυγμένες και που πασχίζουν πάντα για κοινωνική πρόοδο και προκοπή, η παιδεία θα πρέπει να είναι η πρώτη που θα δίνει το παράδειγμα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές για ένα ισότιμο, δημοκρατικό σχολείο που δεν θα διαχωρίζει κουλτούρες και θρησκείες.
«Δεν γίνεται να υπάρχει τόσος ρατσισμός απέναντι στους πρόσφυγες ειδικά από τους Κύπριους και τους Έλληνες που βίωσαν την προσφυγιά στο πετσί τους».
«Το σχολείο ανήκει στα παιδιά και όχι στο σύστημα... Είμαστε όλοι μαντιλοφορεμένοι.»
Ακόμη επισημαίνει ότι είμαστε όλοι μαντιλοφορεμένοι άλλοι με την μαντίλα του ρατσισμού, άλλοι της αγάπης, άλλοι της τέχνης και πάει λέγοντας. Μια μαντίλα δεν σημαίνει απαραίτητα καταπίεση. Το έργο του μιλάει για τους πρόσφυγες και το πώς αφήνουν πίσω τις χώρες τους, μπαίνοντας κάτω από την μαντίλα την Κύπρου και την χρησιμοποιούν ως προστασία και ελπίδα για μια καινούργια ζωή, μακριά από τον πόλεμο. Η λέξη απόγνωση στην θέση των ματιών δείχνει ότι έχουν τυφλωθεί από αυτή και ψάχνουν διέξοδο.
