Κωνσταντίνος Νικολάου
«Θέλω να συγχαρώ τον συνάδελφο προπονητή, έδειξε πως είναι ο καλύτερος στην Κύπρο με την τακτική που παράταξε. Δεν μας άφησε να δημιουργήσουμε φάσεις», δήλωση που έγινε απ’ τον Πάολο Τραμετσάνι τον Ιανουάριο του 2019 και μέσω της οποίας αποθέωσε τον Ντούσαν Κέρκεζ, μετά από δύσκολο διπλό του ΑΠΟΕΛ κόντρα στην ΑΕΛ (1-0).
Επρόκειτο για μια ειλικρινής τοποθέτηση τότε από πλευράς του Ιταλού προπονητή, καθότι ήταν γεγονός πως με τον Βόσνιο προπονητή στον πάγκο οι «γαλαζοκίτρινοι» ήταν εξαιρετικά ανταγωνιστικοί. Υπενθυμ΄ίζουμε εξάλλου πως υπό τις οδηγίες του όχι μόνο πήραν το τελευταίο τους τρόπαιο (μέχρι στιγμής πάντα), αλλά από την ημέρα που αποχώρησε δεν έχουν παρουσιάσει ξανά πιο αξιόλογη ομάδα (είναι κοινώς παραδεκτό αυτό).
Συνεπώς, το πρώτο μεγάλο στοίχημα για τον «Τράμε» είναι να κάνει την ΑΕΛ να θυμίζει την ομάδα του Κέρκεζ, τουλάχιστον σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας.
Σαφώς και αντιλαμβανόμαστε πως η φιλοσοφία των δυο προπονητών είναι εντελώς διαφορετική... Λαμβάνουμε υπόψη επίσης πως τα μεγέθη στην Κύπρο έχουν αλλάξει σε τρομερά μεγάλο βαθμό, αφού το 2019 η Πάφος τερμάτισε όγδοη (ήταν ωστόσο υπό ιδιοκτησιακό καθεστώς Λομάκιν - Ντουπόβ), ο Άρης βρισκόταν στη δεύτερη κατηγορία, κι ενώ τα οικονομικά δεδομένα ομάδων όπως ο ΑΠΟΕΛ και η Ανόρθωση ήταν σαφώς καλύτερα.
Ο Ιταλός προπονητής καλείται λοιπόν να αψηφήσει τους πιο πάνω παράγοντες, δουλεύοντας με μεθοδικότητα και πλάνο για να φτιάξει μια ΑΕΛ που τουλάχιστον σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας να θυμίζει το δυσκολοκατάβλητο σύνολο του Κέρκεζ, χαρίζοντας παράλληλα στιγμές που τόσο έλειψαν στους οπαδούς της ομάδας.
Δεδομένα το εγχείρημα αυτό από μόνο του φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο και εναπόκειται στον ίδιο κατά πόσο τα καταφέρει.
